ՅԱԿՈԲ ԱՒԵՏԻՔԵԱՆ
Վոհմակային բնազդով «ՔՊ»ականները դիմաւորեցին նախկին ՀՀ արտգործնախարար Վարդան Օսկանեանի խօսքը, թէ իր եւ լուրջ դիւանագէտների մի խմբով կարելի է փոխել Արցախի շուրջ ստեղծուած տագնապալի վիճակը եւ Հայաստանը դուրս բերել ներկայ անել կացութիւնից։
«ՔՊ»ականները ինչ լուտանք, որ գիտէին, ինչ հայհոյանք ու վիրաւորանք, անմիջապէս թափեցին բազմափորձ դիւանագէտի գլխին։
Հակուած եմ կարծելու, որ նրանց ամենաշատը վրդովեցրել էր Օսկանեանի այն պայմանը, որ դիւանագիտական այդ դժուարին աշխատանքը գլուխ բերելու համար Նիկոլ Փաշինեանը 2-3 ամսով պէտք է լուռ մնայ ու յայտարարութիւններ չանի։ Ըստ երեւոյթին «պապանձուած մնալ» բառը, որն ըստ երեւոյթին վերջերս է սովորել «ՔՊ»ական պատգամաւորներից մէկը, սպանիչ է եղել «ՔՊ»ականների համար, որոնք, ինչպէս հնդկական վարժեցուած գոպրան, չեն կարող պարել առանց վարժեցնողի նուագի։ Դա իրենց իրաւունքն է եւ առանձնաշնորհումը։ Սակայն Օսկանեանի դրած այդ միակ պայմանը, ինչպէս ինքն իսկ բացատրեց, պատճառաբանւում է այն փաստով, որ Նիկոլ Փաշինեանի իւրաքանչիւր յայտարարութեանը հետեւել է մի նոր աղէտ Հայաստան-Արցախի նկատմամբ։ Դա իրականութիւն է։ Յիշենք Փաշինեանի, մեղմ բառով, անխոհեմ յայտարարութիւներնն ու դրանց հետեւանքը։
Ինքս չեմ հաւատում Օսկանեանի այն պնդմանը, թէ կարելի է «100 տոկոսով» բարելաւել վիճակը։ Փաշինեանի եւ գործընկերների օժանդակութեամբ մենք շատ աւելի խորն ենք խրուել այս տիղմի մէջ։ Սակայն յոյս ունէի, որ երկրի ու ժողովրդի ճակատագրի տնօրինումն զաւթած այդ մարդիկ, «ՔՊ»ականները, կարող էին ներքին խորհրդակցութեան հրաւիրել 11 տարի Հայաստանի արտաքին գերատեսչութիւնը տնօրինած մարդուն, խօսել, բացատրութիւն պահանջել, խորհրդակցել եւ, դժգոհ կամ չբաւարարուած մնալու դէպքում քաղաքավարի ցտեսութիւն ասել նրան, որի ծանօթութիւնների եւ տեղեկութիւնների թիւը անհասանելի է մնալու «ՔՊ»ական բոլոր բանագնացների թուին։
Տարրական ողջախոհութիւնը, մանաւանդ ներկայ պահին, չէր կարող խանգարել որեւէ մեկին, ներառեալ նարցիցիզմով տառապողներին։
