Հայաստանեան մամուլի իմ գործընկերներուն, ֆէյսպուքի եւ ընկերային համացանցի օգտատէրերուն եւ մասամբք նորին.
«ԶՈՀՈՒԻԼ» բայը ազնիւ իմաստ ունի: Մարդիկ կը զոհուին լաւ նպատակի համար: Նահատակը իր կեանքը զոհած կ՛ըլլայ իր հայրենիքին ու ժողովուրդին: Հին աստուածներուն զոհաբերութիւն կ՛ընէին: Աւետարանը լի է զոհաբերութեան դրուաքներով: Զոհը շատ յաճախ համազօր է մատաղ բառ-հասկացողութեան:
Հետեւաբար ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ լրատուութեան կամ գրառումներու մէջ թշնամիին բանակին մեռեալներուն ԶՈՀ անուանել: Գուցէ ո՛չ անպայման առարկայական, սակայն թէ՛ ազգային եւ թէ՛ գրական իմաստներով անճիշդ ձեւ է սա:
Պիտի խնդրեմ ալ չգրել օրինակ. «Ազերի բանակի 50 զինծառայող զոհուած է երէկ»…: Այսպէս գրելը ազերիական կողմին յարիր է իրենց կորուստներուն մասին եւ ո՛չ մեզի:
Այս մասին իր ֆէյսպուքի էջին վրայ գրառում ըրած է ԶԱՐԹՕՆՔ-ի գլխաւոր խմբագիր Սեւակ Յակոբեան
