Ապիխ Հերման Ուիլհելմ (11 Դեկտեմբեր 1806, Պերլին, Պրուսիոյ թագաւորութիւն – 1 Յուլիս 1886, Վիեննա, Աւստրո-Հունգարիա), գերմանացի երկրաբան, Փեթերսպուրկի «Գիտութեան Ակադեմիա»-ի ակադեմիկոս (1853) եւ պատուաւոր անդամ (1866)։
Աւարտածէ Պերլինի համալսարանը (1831)։ Հետազօտած է Իտալիոյ հրաբուխները։ 1842-ին. հրաւիրուած է Ռուսիոյ Կայսրութիւն եւ մինչեւ 1844-ը վարած Դորպատի համալսարանի հանքաբանութեան ամպիոնը։ Ակոռիի երկրաշարժի (1840) պատճառներն ուսումնասիրելու նպատակով 1844 թ. եկած է Հայաստան, Անիի մէջ կատարած է քաղաքի հանոյթը, կազմած է անոր գլխաւոր շինութիւններուն գծագիրը։
1845 թուականին բարձրացած է Արարատ լեռը (Յուլիս 17–ին հասած է գագաթը)։ Լերան տուած է երկրաբանական նկարագրութիւնն ու կտրուածքները։ Հայաստանի մէջ Ապիխին հինգ ամիս 22 օր ուղեկցած է Խաչատուր Աբովեան, տեղեկութիւններ հաղորդելով Երեւանի նահանգի մասին։
Ապիխ հրատարակած է «Կովկասեան Երկրների Երկրաբանութեան Ներածական Տեսութիւն» (1859), «Երկրաբանական Դիտումներ Կուրի Եւ Արաքսի Միջեւ Եղած Լեռնաշխարհում» (1867) աշխատութիւնները։ 1876-ին, տեղափոխուելով Վիեննա, հիմնականօրէն զբաղած է Կովկասի մէջ հաւաքած նիւթերու մշակմամբ ու հրատարակած «Երկրաբանական Հետազօտութիւններ Կովկասեան Երկրներում» (1878–1887) եռահատոր աշխատութիւնը, որուն 2–րդ եւ 3–րդ հատորները նուիրուած են Հայկական լեռնաշխարհին։
Կովկասի երկրաբանության վերաբերեալ Ապիխ գրած է յիսունէն աւելի աշխատութիւն, առաջին անգամ գիտականօրէն բացայայտած անոր բնութեան ֆիզիկա-աշխարհագրական առանձնայատկութիւնները եւ լեռնային՝ գրագիտական, բնոյթը։ Ապիխը կը համարուի «Կովկասի երկրաբանութեան հայրը»։
