Գէորգ Արշակեան (28 Փետրուար 1928, Արմաւիր — 31 Դեկտեմբեր 2002, Երեւան), գրող։
Ծնած՝ 1928-ին, Արմաւիրի մէջ հարաւային Ռուսիա։ Դեռ մանուկ հասակին կը տեղափոխուի Հայաստան։ Երկու տարի կը սորվի Լենինականի թիւ 3 միջնակարգ դպրոցին մէջ։ Յետոյ կը փոխադրուի Երեւան, ուր կը ստանայ միջնակարգ ուսում։ Կը սկսի աշխատիլ 13 տարեկանէն։ Միջնակարգ կրթութիւնը ստանալէն ետք, խորհրդային բանակին կը ծառայէ, մինչև 1951։ 1951-էն սկսեալ կ՛աշխատի բնագիտութեան հիմնարկին՝ Արագածի գիտաշխատանոցին մէջ։ Իսկ 1963-ին՝ վարչա-մշակութային պատասխանատու պաշտօններու մէջ։ Ապա կ՛աշխատի ՀԽՍՀ ԳԱ ֆիզիքի ուսումնարանի՝ Արագածի արշաւախումբին մէջ, ակադեմիկոս Ա. Ալիխանեանի փորձարանին մէջ։ 1963-ին, որպէս խմբագիր կ՛աշխատի հեռուստատեսութեան և ռատիո-հաղորդումներու պետական կոմիտէին մէջ։ 1966-78-ին կը դառնայ «Սովետական գրող» (մինչև 1976-ի կէսերը «Հայաստան») հրատարակչութեան գլխաւոր խմբագիրի տեղակալ, իսկ 1979-81-ին՝ «Սովետական գրող» հրատարակչութեան մանկապատանեկան գրականութեան խմբագրութեան գլխաւոր խմբագիր։ 1983-ի Դեկտեմբերէն կը դառնայ՝ Երեւանի Աւետիք Իսահակեանի անուան տուն-թանգարանի տնօրէն։
Առաջին իսկ գործերով՝ 1960-ական թուականներու սկիզբը, Մամուլին մէջ նշուած է, իբրեւ հայրենի արձակի «վերածաղկման» սերունդի ուշագրաւ անուններէն։ 1969-ին հատորով հրատարակած է վէպ ու վիպակներ «Թրաշուշաններ» («Սեւ եւ Սպիտակ Կարապներ») «Դաղձի Բոյր», «Գնացքներ»։ Ունի նաեւ թարգմանութիւններ։
Մահացած է 2002-ին, Երեւան։
