Նիւ Եորքի Ազգային Սրբոց Նահատակաց Վարժարանի աշակերտները փառապանծ կերպով տօնեցին աւանդութիւն դարձած Մեծ Հայրերու եւ Մեծ Մայրերու մեծարանքի հանդիսութիւնը: Տօնախմբութեան ներկայ էին հիւրեր եւ մանաւանդ տարեցներ: Սրահի մուտքին դիմաց, պատի վրայ կախուած էր «Բարի Եկաք» գրութեամբ պաստառ մը, որ հիւրերը կը դիմաւորէր: Իսկ սրահի մէջ վարժարանի ծնողաց կողմէ շքեղափայլ զարդարանքներով պատրաստուած նախաճաշի սեղաններ դրուած էին, որոնք սիրով շաղախուած հիւրասիրութեան արտայայտութիւն մըն էին: Ներկաներէն տարեց հիւրերը մանաւանդ եկած էին իրենց թոռներուն եւ ծոռներուն՝ ի պատիւ իրենց պատրաստած հանդիսութիւնը վայելելու:
«Ամէն տարի Ապրիլեան Եղեռնի յիշատակի ամսուայ մէջ, մենք կը տօնենք այս մեծարանքի հանդիսութիւնը: Մեծ Եղեռնին մենք կորսնցուցինք մեր մեծ հայրերն ու մայրերը: Այդ պատճառաւ մեր այս տօնախմբութեամբ, մենք կու գանք պատուելու մեզ հետ եղող մեր մեծ հայրերն ու մայրերը, որպէսզի ցոյց տանք, թէ իրենց ներկայութիւնը մեր տուներէն ներս կարեւոր է մեզի համար», ըսաւ վարժարանի տնօրէնուհի Զարմինէ Պօղոսեան:
Տօնախմբութեան հանդիսութիւնը կը բաղկանար այլազան յայտագիրներէ, որոնք ներկաներուն հրամցուեցան վարժարանի մանկապարտէզի աշակերտութեան կողմէ, ինչպէս նաեւ աւարտական դասարաններու սաներու կատարումներով: Անոնք ներկայացուցին խմբերգներ, ինչպէս «Մեծ Հայրիկս եւ Մեծ Մայրիկս», « Պատանիներ ենք Մենք Արի ու Բարի», «Մամիկս-Պապիկս» եւն., որմէ ետք մանուկները ներկաներուն ծաղիկներ եւ յուշանուէրներ բաշխեցին:
Տօնախմբութեան վերջաւորութեան 6-րդ դասարանի աշակերտներու կատարողութեամբ արտասանուեցան մեծ բանաստեղծ՝ Վարդգէս Պետրոսեանի խօսքերէն հետեւեալ տողերը. «Ո՞վ պիտի պատմէր մեր մանկութեան կապոյտ հեքիաթները, եթէ Մեծ Մայրերը չըլլային: Ո՞վ պիտի տար բարութեան առաջին դասերը: Ո՞վ պիտի բռնէր մեր ականջներուն քաշող մայրական ձեռքերը, եթէ Մեծ Մայրերը չըլլային…»:
Ապրիլեան այս յիշատակի ամսուան մէջ կու գանք մեր յարգանքը եւ երախտագիտութիւնը մատուցանելու մեր Մեծ Հայրերուն եւ Մեծ Մայրերուն: Թող անոնց օրհնեալ ներկայութիւնը առաջնորդէ մեր նոր սերունդը դէպի պայծառ ապագայ:
