Հռոմի Քոլիզէի մէջ, Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ծայրագոյն Պատրիարք եւ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը մասնակցեցաւ Սանթ Էճիտիօ համայնքին կողմէ կազմակերպուած տարեկան աւանդական խաղաղութեան աղօթքին, որուն ներկայ էին Քոյր Եկեղեցիներու պետեր, տարբեր երկիրներու ղեկավարներ ու պաշտօնեաներ: Յանուն խաղաղութեան միջեկեղեցական աղօթքի ընթացքին Նորին Սրբութիւնը իր պատգամը փոխանցեց ներկաներուն:
«․․․Փրկիչ մեր Տէրը, Վերջին ընթրիքի ժամանակ գիտենալով, որ ժամէր անց պիտի չարչարուէր ու խաչուէր, իր աշակերտներին տուեց հրաժեշտի պատգամը․ «խաղաղութիւն եմ թողնում ձեզ, իմ խաղաղութիւնն եմ տալիս ձեզ. ձեզ չեմ տալիս այնպէս, ինչպէս այս աշխարհն է տալիս. ձեր սրտերը թող չխռովուեն եւ չվախենան» (Հովհ. 14.27):
Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի խաղաղութեան պարգեւը, որ նա թողեց իր աշակերտներին շուրջ երկու հազար տարիներ առաջ, այսօր մեզ է տրուած բաշխելու քսանմէկերորդ դարում ապրող քրիստոնեաներին եւ բոլոր մարդկանց յատկապէս այս օրերին, երբ բռնութիւններն ու պատերազմները, էթնիկ խտրականութիւնն ու կրօնական ծայրահեղականութիւնը եւ դրանց հիմքի վրայ իրագործուող ոճրագործութիւնները տակաւին աւերներ են գործում, եւ աշխարհը կարիքն ունի խաղաղութեան ու ապահով կեանքի վերահաստատման», նշեց Վեհափառ Հայարապետը:
Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը ընդգծեց, որ Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի խաղաղութիւնն այլ է այս աշխարհի խաղաղութենէն, որ յաճախ կը կառուցուի նաեւ անարդարութեան հիմքի վրայ` ցաւ ու վիշտ բերելով մարդոց եւ ժողովուրդներուն: Ըստ Հայրապետի խօսքին` Փրկիչին շնորհած խաղաղութիւնը Աստծոյ սիրառատ ներկայութիւնն է մեր կեանքին մէջ:
«․․․Սիրելիներ, միջկրօնական եւ միջմշակութային համաժողովի աւարտին մեր քննարկումներն ու խորհրդածութիւնները եզրափակում ենք միասնական աղօթքով Կոլիզէումում, որը դարէր առաջ դարձաւ քրիստոնեայ նահատակների առ Աստուած ապաւինութեան եւ սիրոյ վկայութեան վայր, Քրիստոսի խաղաղութեան ու մարտիրոսաց զօրաւոր հաւատքի ողջագուրման վկայարան: Այստեղով` խորհրդանշական այս վայրով է ձգւում վաղ քրիստոնէութեան խաչի ճանապարհը` հազարաւոր մարտիրոսների ու վկաների արիւնով սրբագործուած, որն այսօր ամէնքիս առաջնորդում է խաղաղութեան մասին քրիստոնէական ընկալման վերարժեւորմանը: Նահատակութեան արեամբ պսակուած այս վայրում Քրիստոսի մարտիրոսներն ու վկաները չյուսահատուեցին անասելի չարչարանքներից, անձնատուր չեղան խաղաղութեան մասին այս աշխարհի պատկերացումներին, այլ իրենց արեան հեղումով հաստատուն պահեցին հաւատարմութիւնն առ Աստուած, ինչպէս հռչակում էր Սուրբ Պողոս առաքեալը. «ո՛չ մահը, ո՛չ կեանքը, ո՛չ հրեշտակները, ո՛չ իշխանութիւնները, ո՛չ այլ բաներ, որ այժմ կան, ո՛չ գալիքները եւ ո՛չ զօրութիւնները, ո՛չ բարձրութիւն, ո՛չ խորութիւն եւ ո՛չ մի ուրիշ արարած չի կարող բաժանել մեզ Աստծու այդ սիրուց, որ կայ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսովէ (Հռոմ. 8.37-39)»:
Վեհափառ Հայրապետը անդրադարձաւ նաեւ 44-օրեայ պատերազմի աղէտալի հետեւանքներուն․ «․․․Մենք գալիս ենք մի երկրից, որտեղ Ամենակալի նախախնամական ձեռքով պատմութեան ընթացքում ամէն մի քարի ու աւազահատիկի մէջ խտացուել է քրիստոնէական վկայութիւնը, խաչի ճանապարհը` յանուն Յարութեան ու հաւատի յաղթանակի, որտեղ լեռներն աղօթքի ամենազօր ուժով վերածուել են խաչքարերի, դաշտերն ու բլուրները` սրբազան խորանների, լճերն ու գետերը` Մկրտութեան աւազանների` որպէս հաւատարմութիւն մեր քրիստոնէական հաւատքի ու ինքնութեան: Ազգս հայոց լաւ գիտի խաղաղութեան գինը, որ վճարել ու շարունակում է վճարել: Անցեալ տարի մեր ժողովուրդը վերստին անցաւ խաչի ճանապարհով: Ազատ ու անկախ ապրելու իրաւունքը, Տէրունաշնորհ խաղաղ կեանքը պաշտպանելու համար ազգիս զաւակները կրեցին արհաւիրքները Ադրբեջանի կողմից Թուրքիայի օգնութեամբ եւ ահաբեկչական խմբաւորումների ներգրաւմամբ սանձազերծուած 44-օրեայ պատերազմի»:
Ապա Ամենայն Հայոց Հայրապետը իր երախտագիտութիւնը յայտնեց Քոյր Եկեղեցիներուն` պատերազմի օրերուն անարդարութիւնն ու եղեռնագործութիւնը դատապարտելու համար եւ վստահութիւն յայտնեց, որ յառաջիկային ալ բարձրահունչ պիտի պահեն իրենց ձայնը` ընդդէմ արցախահայութեան անկախ ապրելու իրաւունքի նկատմամբ բռնացումին, յանուն գերեալներու ազատութեան եւ Ատրպէյճանի վերահսկողութեան տակ յայտնուած տարածքներուն մէջ հայկական հոգեւոր-մշակութային ժառանգութեան պահպանման, յանուն տարածաշրջանին մէջ կայուն խաղաղութեան վերահաստատման:
«․․․Սիրելիներ, այսօր առաքելահիմն եկեղեցիների ներկայացուցիչներս համախմբուել ենք մեր Փրկչի` Յիսուս Քրիստոսի ներկայութեան մէջ` մեր Եկեղեցիների աղօթքներն ու ջանքերը համախմբելու եւ ողջ մարդկութեանը յանձնառութեան կոչելու` պահելու աշխարհը «յերկիր խաղաղութիւն, ի մարդիկ հաճութիւնէ ընթացքի մէջ` զերծ ատելութիւնից, թշնամանքից ու հակամարտութիւններից: Կոլիզէումի պատմական այս վայրում քաջութեան եւ անվեհերութեան պատգամն է փոխանցւում ամէնքիս` առաքեալների ու աշակերտների նման անհողդողդ անցնելու խաղաղութեան առաջնորդող խաչի եւ վկայութեան տէրունահաստատ ուղիով: Այս տեսլականով եւ միասիրտ աղօթքով հայցենք Տիրոջ օգնականութիւնը խաղաղ ու արդար աշխարհ կերտելու դժուարին ճանապարհին», պատգամեց Ամենայն Հայոց Հայրապետը:
Արարողութեան ընթացքին հնչեցին եկեղեցապետերու եւ կրօնական առաջնորդներու ուղերձներ: Աւարտին, Ֆրանչիսկոս պապի ուղերձէն յետոյ ներկաները մէկ րոպէ լռութեամբ յարգեցին բոլոր պատերազմներու զոհերուն յիշատակը, ապա երեխաները փոխանցեցին մասնակիցներուն խաղաղութեան ուղերձը:
