«ԶԱՐԹՕՆՔ», ՊԷՅՐՈՒԹ – Լիւտվիկ Դուրեան (Քրիստոստուրեան) (21 Յունիս, 1933, Ռոստով)-(9 Յուլիս, 2010 Երեւան) Բանաստեղծ, լրագրող, ԽՍՀՄ գրողներու միութեան անդամ 1958 թուականէն, ԽՄԿԿ անդամ 1969 թուականէն:
1934 թուականին Ռոստովէն տեղափոխուած է Հայաստան եւ բնակութիւն հաստատած Կոտայքի շրջանի Շահապ գիւղի մէջ։ 1954 թուականին աւարտած է Երեւանի Միչուրինի անուան ուսումնարանը, այդ ընթացքին տպագրած է իր առաջին բանաստեղծութիւնները։ 1956-1957 թուականներուն Կալինինոյի «Կոլտնտեսականի ձայն» շրջանային թերթի պատասխանատու քարտուղար էր, 1957-1969 թուականներուն՝ գրական աշխատող «Երեկոյեան Երեւան» թերթի: 1971 թուականին աւարտած է Մոսկուայի Մաքսիմ Կորքիի անուան Գրականութեան հիմնարկը։ Գրելուն զուգընթաց աշխատած է շրջանային թերթի պատասխանատու քարտուղար, տասնչորս տարի անընդմէջ «Երեկոյեան Երեւան» օրաթերթի, ապա «Հայաստան» հրատարակչութենէն ներս՝ որպէս բաժնի վարիչ։
Բանաստեղծութիւններու անդրանիկ գիրքը՝ «Արշալոյսի երգեր», լոյս տեսած է 1957 թուականին։ Հեղինակած է շուրջ երեք տասնեակի հասնող բանաստեղծական ժողովածուներ։ Անոր բանաստեղծութիւններով գրուած են բազմաթիւ սիրուած երգեր։ Անոր ստեղծագործութիւնները թարգմանուած են ԽՍՀՄ եւ արտասահմանեան ժողովուրդներու լեզուներով, բանաստեղծութիւններու շարք ունի «Համաշխարհային գրականութիւն» մատենաշարի «Սովետական պոէզիա» հատորի մէջ։ Ռուսերէն լոյս տեսած են բանաստեղծի չորս ժողովածուներ՝ «Եղէգան ստուեր», «Արեւագիրք», «Նա իջնում է արեւից», «Թալիսման»։
