«ԶԱՐԹՕՆՔ», ՊԷՅՐՈՒԹ – Միքայէլ Արամեանց (1843 թ. Մայիս 4, Լեռնային Ղարաբաղ, գիւղ Քեաթուկ – 1924 թ., Թիֆլիս), 19-րդ դարու երկրորդ կէսէն 20-րդ դարու սկիզբ քարիւղի արդիւնաբերող, բարերար, Թիֆլիսի «Ազգային բարեգործական ընկերութեան» հիմնադիր։ Ալեքսանդր Մանթաշեանի մտերիմ ընկեր ու գործընկեր։ Մանթաշեանի հետ Պաքուի մէջ կը զբաղէր քարիւղի արդիւնաբերութեամբ եւ առաջիններէն էր, որ իր ունեցուածքի մեծ մասը տեղափոխեց Պաքու՝ քարիւղը երկաթուղիով, քարիւղատարներով տեղափոխելու համար։
Եղած է Ներսիսեան դպրոցի մշտական հոգաբարձուն ու հովանաւորը։ Աջակցած է Թիֆլիսի նշանաւոր «Արամեանցի հիւանդանոցի» կառուցման՝ նուիրաբերելով հարիւր հազար ռուբլի։ Արամեանցի անուան հետ կապուած է նաեւ Թիֆլիսի «Մարիոթ» հիւրանոցը, զոր ան կառուցած է իր սիրելի նաւի՝ «Մաժեստիկի» նմանութեամբ։
Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներուն ապաստաններ կառուցած է հայ գաղթականներուն համար։
Խորհրդային կարգերու հաստատումէն ետք, Արամեանցը կորսնցուցած է գրեթէ ողջ կարողութիւնը։ Զրկուելով հարստութենէն ու դիրքէն՝ 1924 թ. մահացած է սովի ու աղքատութեան մէջ։
Արամեանց թաղուած է հայկական ԽոջիՎանքի գերեզմանատան մէջ։ Ստալինեան ժամանակաշրջանին գերեզմանատունը քանդուած է, իսկ 1990-ական թթ. գերեզմանատան տեղը կառուցուած է վրացական Սամեպա տաճարը։ Կատարուած հողային աշխատանքներուն հետեւանքով հարիւրաւոր աճիւններ, նաեւ Արամեանցինը, ոչնչացուած են։
