ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ ՄԷՋ ԱՅՍՕՐ. Ռեկինա Ղազարեան

 ԶԱՐԹՕՆՔ», ՊԷՅՐՈՒԹ – Ռեկինա Թադեւոսի Ղազարեան (1915, Ապրիլ 17, Երեւան – 1999, Նոյեմբեր 6, Երեւան), հայ նկարչուհի, ՀԽՍՀ վաստակաւոր նկարիչ (1985), Երեւանի պատուաւոր քաղաքացի (1995)։

1951 թուականին աւարտած է Երեւանի գեղարուեստի ուսումնարանը։

Ռեկինա Ղազարեանի յուշատախտակը տեղադրուած է Բաղրամեան պողոտայի վրայ

Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ զօրակոչուած է բանակ եւ ծառայած ռատիոհաղորդման 5-րդ գունդի մէջ, Կասպից ծովի ափին։

Ռեկինա Ղազարեանը յաջողած է փրկել 1935-1937 թթ. Եղիշէ Չարենցի ստեղծած աշխատանքները, որոնց շարքին՝ «Ռեքվիեմ Կոմիտասին», «Անանուն», «Աշնանային երգեր», «Նաւզիկէ» եւ շատ այլ գործեր։

Ստեղծագործած է դիմանկարի («Չարենց», 1966, «Կոմիտաս», 1968, «Աննա Ահմատովա», 1981), թեմատիկ պատկերի («Այս հմուտ, հանճարեղ լոռեցին», 1969, «Խեցեգործներ», 1978, «Սպիտակ կռունկներ», 1980, «Խաղաղ տիեզերք», 1983) եւ բնանկարի («Աշուն», 1962, «Աղաւնաձոր», 1965) բնագաւառներէն ներս։

Ղազարեանի արուեստի մէջ մեծ տեղ կը գրաւեն չարենցեան թեման եւ անոր պոէզիայէն ներշնչուած գործերը («Ամբոխները խելագարուած», 1965, «Ասպետական», 1975, «Չարենցի վերջին ճանապարհը՝ յաւերժութիւն», 1998, Եղիշէ Չարենցի տուն-թանգարան, Երեւան)։