«ԶԱՐԹՕՆՔ», ՊԷՅՐՈՒԹ – Կրիկոլ (Կրիկորի) Սամսոն Չիքովանի ( 2 (15) Մարտ 1910, Խոպի (ներկայիս՝ Վրաստանի Սամեկրելօ եւ Զեմօ-Սուանեթի երկրամասի Խոպիի շրջանի վարչական կեդրոնը) — 26 Նոյեմբեր 1981, Թիֆլիս), վրացի գրող, բեմագիր, թատերագիր։
Ծնած է 1910ին։ 1936 թուականին աւարտած է Թիֆլիսի համալսարանի իրաւաբանական բաժինը, իսկ 1939 թուականին՝ Մոսկուայի շարժարուեստի հիմնարկին մէջ (այժմ՝ շարժարուեստի Ս. Գերասիմովի անուան համառուսաստանեան պետական համալսարան) բեմագրութեան բաժինը։
Ստեղծագործութիւն
Կրիկոլ Չիքովանիի ստեղծագործութիւնները տպագրուած են 1932 թուականէն։ Անոր առաջին գիրքը՝ «Պատմուածքներ եւ նովելներ», լոյս տեսած է 1940 թուականին։ Չիքովանին հեղինակած է պատմուածքներ խորհրդային քաղաքացիներու աշխատանքային սխրանքներուն մասին։
«Կեանքի սահմանը» (1952), «Մայա» (1958) պատմուածքներու ժողովածուներուն, «Սէր» (1958), «Երկրորդ ընտանիք» (1960) վիպակներուն, «Մայր բոլորի համար» (1956), «Կանաչ սարերու տիրուհին» (1962) ակնարկներուն մէջ պատկերած է կոլխոզային գիւղերու աշխատողներու կեանքն ու աշխատանքը։ Մ. Օրագուելիձէի հետ համատեղ գրած է «Շրոմա» (1963) գիրքը՝ նուիրուած վրացի եւ ուքրանացի գիւղացիներու բարեկամութեան։
Յետպատերազմեան տարիներու աւելի նշանակալի ստեղծագործութիւնները լոյս տեսած են «Օդիշեան պատմուածքներ» խորագրով։ Հեղինակած է «Եկաւ Փետրուարը» (1971), «Հող» (1977), «Հաւատք» (1980) պատմայեղափոխական եռագրութիւնը, փիեսներ, բեմագրութիւններ:
