Ֆէյսպուքի իր էջին վրայ Յասմիկ Քիւրտեան երէկ գրած էր.
Այսօր աշխարհը կը նշէ զինադադարի հարիւրամեակը, յարգելով ու յիշելով պատերազմներու ընթացքին զոհուած զինուորները։ Սոյն գրութեամբ կը հրաւիրեմ աշխարհացրիւ հայերը յիշելու եւ յարգելու յիշատակը Ցեղասպանութեան որբերուն, որոնց անզուգական կամքի ոյժին կը պարտինք մեր գոյութիւնը այսօր։
Մօրս առաջին նկարը – Մուսուլ, 1918, նկարիչի մը խանութը, Անգլիացի զինուորի մը հետ։ Մեծ մայրս յաճախ հետը կը տանէր զինք մօրաքրոջս կողմէ կարուած յաճախորդներու ապսպրած հագուստները յանձնելու՝ յուսալով որ անոնք ուտելիք կու տան երեխային։
Մօրս նկարներէն – Հալէպ՝ Ամերիկեան Նպաստամատոյց Գաղթականաց Վարժարանի (Near East Relief) հովանաւորած որբեր։ Մայրս վերջընթեր շարքին է, մեծ ժապաւէնով աղջկան դիմացը՝ անոր աջին։
Հայրս՝ որբանոցի ընկերներու հետ. ոտքի՝ ձախին։
Հայրս՝ Արարատեան որբանոցի մէջ. երկրորդ շարք՝ աջին։
