*ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ*
Ոչ՝ Ծափահարութեան . . .
Ծափահարութիւնը գնահատանքի ձեւ մըն է, որ կը ձգտի քաջալերել եւ խրախուսել հանդէս եկող արուեստագէտը։ Ան իր մեկնաբանութեան արժեւորումը կը տեսնէ ծափահարութեան որակին՝ որոտընդոստ կամ յոտնկայս, եւ տեւողութեան մէջ։
Ծափահարութիւնը նաեւ ընդհանրացած սովորութիւն մըն է դպրոցներու մէջ, հանդիսութեանց ընթացքին։ Աշակերտներ՝ երբ հանդէս կու գան գեղարուեստական յայտագիրներով եւ կամ մրցանակներ կը ստանան վկայականաց բաշխման հանդիսութեանց ընթացքին, կը ծափահարուին ծնողներու եւ ազգականներու կողմէ։
Տուներու մէջ ալ ծափահարութեան ձայներ կը լսուին, ծննդեան տարեդարձներու տօնակատարութեանց ընթացքին։ Փոքրիկը՝ երբ կարկանդակին վրայ շարուած մոմերը կը մարէ, շուրջինները կը սկսին ծափահարել եւ «ուրախ տարեդարձի օր» երգել։
Ընկալեալ սովորութիւնները դիւրին-դիւրին չեն անհետանար, սակայն բացառութիւններ միշտ կան եւ երբեմն մեզ ապշահար կը ձգեն։ Հիմա թոյլ տուէք բացատրեմ միտքս:
Ուրեմն, Աւստրալիոյ Սիտնի քաղաքի հիւսիսային ափին Elanora Heights աւանի պետական վարժարանին մէջ վերջերս արգիլուեցաւ ծափահարութիւնը հանդիսութեանց ընթացքին, առ ի փափկանկատութիւն անոնց նկատմամբ՝ որոնք զգայուն են ձայնի։
Արդարեւ, այսպիսով՝ այդ դպրոցը որդեգրած կ’ըլլայ «լուռ ցնծութիւն» (silent cheer) օրինագիծը, որ կը համընկնի Աւստրալիոյ մէջ «քաղաքական ճշգրտութեան» (political correctness), զայն կիրարկելու այլ արգիլումներու շարքին, ինչպիսիք են՝ գիրկընդխառնումները (hugging), Յիսուսի Ծնունդը աւետող երգերու երգեցողութիւնը եւ այլն։
Աւելին՝ ծափելու փոխարէն, աշակերտները կրնան իրենց բռունցքը ճօճել օդին մէջ. . . Ահա քեզի ուրախութեան արտայայտութիւն!
Բարի Սամարացին
Այս դէպքը կը պատահի Ամերիկայի Ֆլօրիտա նահանգին մէջ։ Չորս աղջիկ զաւակներու մայր Թաունի Նելսընի կողակիցն ու անոր զաւակներու հայրը զիրենք անտէր ու անտիրական ձգելով հեռացած է տունէն։
Իմ կարծիքով՝ սա անմարդկային եւ աներեւակայելի արարք մըն է, որ համազօր է դաւաճանութեան։ Ինչպէ՞ս լքել ինը, հինգ, եւ երկու տարեկան ու վեց շաբաթուայ նորածին երեխաներ (տես նկարը) եւ աներեւութանալ, առանց հետք մը իսկ ձգելու . . .
Ինչ որ է, անցնինք մեր բուն նիւթին։ Խեղճ կինը՝ գիշերով եւ անձրեւին տակ, ստիպուած եղած է երթալ մօտակայ նպարատուն մը, զաւակներուն անհրաժեշտ սննդեղէն գնելու համար։ Սակայն երբ ինքնաշարժ կը վերադառնայ, մեքենան չ’աշխատիր։ Ինչո՞ւ, որովհետեւ մեծ աղջիկը սխալմամբ լոյսը բաց թողած է եւ առ ի հետեւանք՝ մարտկոցը (battery) սպառած է . . .
Ճարահատ կինը կը փորձէ անցնող ինքնաշարժերէն օգնութիւն խնդրել, բայց անօգուտ։ Քսան վայրկեան ետք, 76 տարեկան մարդ մը, որ կը քալէր գաւազանի օգնութեամբ, կը մօտենայ ինքնաշարժին եւ ջուր ու տաք կերակուր կը հրամցնէ անոնց։ Ան նաեւ կ’ըսէ թէ ճամբան մնացած ինքնաշարժերու յատուկ սպասարկութեան մեքենան (road service) կանչած է, որ զիրենք տուն հասցնէ այդ գիշեր։
Յաջորդ առտու՝ նոյն մարդը մեքենագործի մը հետ կը ներկայանայ կնկան տունը։ Մեքենան նորոգուելէ ետք երբ կինը կ’ուզէ վճարել, մեքենագործը կ’ըսէ թէ տարիքոտ մարդը վճարած է յարկ եղածը։ Ապշած՝ անմիջապէս կը մօտենայ «Բարի Սամարացի»ին եւ կը հարցնէ, թէ ինչպէս կրնայ վարձատրել զինք, իր ըրած բարիքներուն համար։
Տարիքոտ մարդը՝ ժպիտը երեսին կը պատասխանէ՝ն Միակ վաձատրութիւնը որ կը պահանջեմ քեզմէ հետեւեալն է՝ «մի՛ յուսահատիր եւ շարունակէ ըլլալ լաւ մայր մը, զաւակներուդ համար»:
Է՜հ, այս տեսակի մարդ կա՞յ տակաւին եւ այդ ալ Միացեալ Նահանգներո՞ւ մէջ։ Անհաւատալի, բայց իրաւ։
