Հինգշաբթի 25 Յունիս 2015-ի առաւօտեան ժամը 8:45-ին, Պէյրութի ժամով, Ժէիթաուի հիւանդանոցին մէջ, Ամենապատիւ Տէր Ներսէս Պետրոս ԺԹ. կաթողիկոս Պատրիարքը վախճանեցաւ սրտի կաթուածի հետեւանքով:

Յուղարկաւորութեան վերաբերեալ կարգադրութիւնները պիտի հաղորդուին ի մօտոյ:

Կենսագրական Գիծեր Ներսէս Պետրոս ԺԹ. Կաթողիկոս Պատրիարք Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկէ Հայոց

Ծնած է Գահիրէ, 17 յունուար 1940-ին, հինգերրորդ զաւակն է խորապէս հաւատացեալ եւ ութ զաւակներու տէր ընտանիքի մը։ Իր նախնական եւ երկրորդական ուսումները կատարած է Գահիրէի Ֆրէրներու Գոլէճներուն մէջ։

Կանուխէն քահանայական կոչումը զգալով, ան ղրկուած է Հռոմ, Լեւոնեան Քահանայապետական Հայ Դպրեվանքը, եւ յաճախած է Գրիգորեան Համալսարանը փիլիսոփայութիւն եւ աստուածաբանութիւն ուսանելու։

Քահանայ ձեռնադրուած է Գահիրէ, 15 օգոստոս 1965-ին, ձեռամբ թեմին Առաջնորդ՝ Ռափայէլ Եպիսկոպոս Պայեանի եւ ստանձնած է Գահիրէի ժողովրդապետութեան պատասխանատուութիւնը, օժանդակելով Գերապատիւ հայր Յովհաննէս վարդապետ Գասպարեանին, յետագային՝ Յովհաննէս Պետրոս ԺԸ. Կաթողիկոս Պատրիարք։

1968-էն 1990, եղած է ժողովրդապետ Հելիոպոլսոյ (Գահիրէ) եկեղեցւոյ, յատկապէս քաջալերելով զանազան հոգեւոր շարժումներու գործունէութիւնը։

18 փետրուար 1990-ին, Աղեքսանդրիոյ Հայ Կաթողիկէ Թեմին Առաջնորդ օծուած է ձեռամբ Ամենապատիւ Յովհաննէս Պետրոս ԺԸ. Կաթողիկոս Պատրիարքին։

1992-էն 1997, իբր անդամ Եգիպտոսի կաթողիկէ Նուիրապետութեան, ան Ընդհանուր Քարտուղարի պաշտօն վարած է Եգիպտոսի Կաթողիկէ եկեղեցիներու Հովուական խորհուրդին։

Իբր անդամ Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցւոյ Եպիսկոպոսաց Սիւնհոդոսին, ան եղած է յաջորդաբար՝

– Անդամ Եպիսկոպոսներու Խորհուրդին՝ կառավարելու համար Պատրիարքական Ատեանը 1993-էն 1995։

– Նախագահ Քահանայական Կոչումներու Պատրիարքական Յանձնախումբին 1993-էն 1995։

– Անդամ Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցւոյ Մնայուն  Սիւնհոդոսի 1994-էն 1999։

Ընտրութիւն.

1999-ի հոկտեմբեր 7-ին, Հայ Կաթողիկէ Եպիսկոպոսաց Սիւնհոդոսին կողմէ ընտրուած է Կաթողիկոս Պատրիարք Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկէ Հայոց եւ առած է Ներսէս Պետրոս ժԹ. անունը։ Գահակալութեան արարողութիւնը տեղի ունեցած է նոյն ամսուան 24-ին։ 13 դեկտեմբեր 1999-ին՝ Եկեղեցական Հաղորդութիւն ստացած է Յովհաննսէս Պօղոս Բ. Սրբազան Քահանայապետին կողմէ։

Ճամբորդութիւններ Սրբ. Քահանայապետին հետ.

Մասնակցած է Ն.Ս. Յովհաննէս Պօղոս Բ. Սրբազան Քահանայապետին այցելութիւններուն՝ Եգիպտոս (փետրուար 2000), Յորդանան (մարտ 2000), Սուրիա (մայիս 2001) եւ Հայաստան (սեպտեմբեր 2001)։

Մասնակցած է Բենեդիկտոս ԺԶ. Սրբազան Քահանայապետին ուխտագնացութեան Յորդանան (մայիս 2009) եւ անոր հովուական այցելութեան Կիպրոս (յունիս 2010)։

Հայրապետական այցելութիւններ.

Իր գահակալութենէն ի վեր, հովուական այցելութիւններ կատարած է հետեւեալ առաքելավայրերը.

Յորդանան (մարտ 2000 եւ մայիս 2009), Ֆրանսա (մայիս 2001 եւ մայիս 2006), Շուէտ (մայիս 2001), Աւստրալիա (յունիս 2001 եւ մարտ 2004), Լեհաստան (յունիս 2001, դեկտեմբեր 2013 եւ 2014), Հայաստան (սեպտեմբեր 2001, յուլիս 2008, մայիս եւ սեպտեմբեր 2014, յունուար եւ ապրիլ 2015), Ուքրանիա (հոկտեմբեր-նոյեմբեր 2001), Պարսկաստան (փետրուար 2003, նոյեմբեր 2004 եւ յունուար 2015), Քեսապ – Սուրիա (օգոստոս 2003), Եգիպտոս (դեկտեմբեր 2003 եւ մայիս 2004), Հալէպ (մայիս 2004), Երուսաղէմ (սեպտեմբեր 2005), Լատին Ամերիկա (հոկտեմբեր- նոյեմբեր 2005), Հայաստան, Վրաստան, Կիպրոս (յունիս 2010), Պոլիս (սեպտեմբեր 2014), Ռուսաստան (ապրիլ 2015) եւ Հունգարիա (մայիս 2015)։

Գլխաւոր իրագործումներ.

Թիկունք հանդիսացած է համայնքի վարժարաններու ծաղկումին ու վերելքին, մանաւանդ բանալով երկրորդականի բաժինը Հարպոյեան վարժարանին մէջ եւ վերաբանալով միջնակարգի բաժինը Այնճար։ Ինչպէս նաեւ քաջալերած է լրատուական միջոցները, յատկապէս վերահրատարակութիւնը պատրիարքութեան թեմի «Մասիս» ամսաթերթին։

Հոկտեմբեր 7, 2001-ին Հայաստանի քրիստոնէացման 1700-ամեակին առիթով, իր խնդրանքին վրայ Հռոմի «Սուրբ Պետրոս» հրապարակին վրայ, Հայոց ցեղասպանութեան ընթացքին նահատակուած Մարտինի Առաջնորդ Իգնատիոս Արքեպիսկոպոս Մալոյեանը Երանելի հռչակուեցաւ Յովհաննէս Պօղոս Բ. Սրբազան Քահանայապետին կողմէ։

Փետրուար 2002-ին, առաջին ժողովրդապետութիւնը կը հիմնէ Մոսկովա՝ նոր առաքելութիւն մը սկսելու համար Ռուսաստանի մէջ, շարունակելով 1991-ի Հայաստանի եւ Վրաստանի մէջ սկսուած առաքելութիւնները։

Յունուար 2005ին, Հոգեւոր Տիրոջ խնդրանքին վրայ եւ ներկայութեամբ ու օրհնութեամբ Յովհաննէս Պօղոս Բ.ի, Վատիկանի «Սուրբ Պետրոս» Պալիզիքայի արտաքին պարիսպին վրայ մեծ հանդիսութեամբ կատարուեցաւ զետեղումը սուրբ Գրիգոր Լուսաւորչի արձանին։

Յունուար 2005ին, սուրբ Գրիգոր Նարեկացիի մահուան հազարամեակին առիթով, Հռոմի մէջ կազմակերպեց Գիտաժողով մը որուն հեռակայ նպատակն էր հռչակել տալ սուրբ Գրիգորը «Տիեզերական Եկեղեցւոյ Վարդապետ»։

Յուլիս  2006ին, Լ.Ղ.Հ-ի նախագահին հրաւէրով, կ’այցելէ Ղարաբաղը։ Պատմութեան մէջ առաջին անգամն է որ Հայ Կաթողիկէ Կաթողիկոս Պատրիարք մը կ’այցելէ Ղարաբաղի Հանրապետութիւնը։

Փետրուար 2008ին, Հոգեւոր Տիրոջ նախաձեռնութեամբ, Բենեդիկտոս ԺԶ. Սրբազան Քահանայապետը մեծ հանդիսութեամբ բացումը կատարեց եւ օրհնեց սուրբ Գրիգոր Լուսաւորչի անուան Հրապարակը եկեղեցական եւ քաղաքական հայ եւ օտար բարձր անձնաւորութիւններու, կղերականներու, մայրապետներու եւ Հռոմի ու զանազան երկիրներէ ժամանած հայ ուխտաւորներու ներկայութեամբ։

Ն.Ս. Ֆրանչիսկոս Քահանայապետը՝ ընդառաջելով իր խնդրանքին, 2015-ի ապրիլի 12-ին, Հայոց ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին առթիւ սուրբ Պատարագ մատուցանեց Վատիկանի «Սուրբ Պետրոս» պազիլիքային մէջ եւ սուրբ Գրիգոր Նարեկացին հռչակեց Տիեզերական Եկեղեցւոյ Վարդապետ: Յընթացս սուրբ պատարագին արտասանած խօսքին մէջ Քահանայապետը յատուկ կերպով յիշատակեց Հայոց ցեղասպանութիւնը եւ անոր մէկուկէս միլիոն զոհերը իբրեւ նահատակներ եւ մեղսակցութիւն նկատեց լռութիւնը այս պատմական իրողութեան մասին:

Հովուական թուղթեր.

Զատկուայ եւ Ծննդեան տօներու Պատգամներէն զատ, հետեւեալ Հայրապետական Պատգամներ՝

• Փրկչագործութեան Յոբելենական սուրբ Տարիին առիթով 1999-2000 – 3 դեկտեմբեր 1999։
• Հայաստանի Քրիստոնէացման 1700 ամեակին առիթով – 31 դեկտեմբեր 2000։
• Նահատակ Իգնատիոս Մալոյեանին առիթով – 01 յունիս 2001։
• Մեծ Յոբելենական տարիներու առիթով – 15 հոկտեմբեր 2001։
• Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչի արձանին առիթով – 12 սեպտեմբետ 2002։
• Հայաստանի Քրիստոնէացման 1700 ամեակին առիթով – 01 հոկտեմբեր 2002։
• Ամենասուրբ Հաղորդութեան Տարիին առիթով – 30 դեկտեմբեր 2004։
• Հայկական Ցեղասպանութեան 90 ամեակի առիթով – 24 ապրիլ 2005։
• Սուրբ Վարդանանց տօնին առիթով – 22 փետրուար 2006։
• Երիտասարդներուն՝ քառասնորդացի առիթով – 14 մարտ 2007։
• Աստուծոյ Գթութեան մասին առաջին համաշխարհային առաքելական համաժողովին առիթով – 15 հոկտեմբեր 2007։
• Քառասնորդացի առիթով – 03 փետրուար 2008։
• Քահանայական Տարուան առիթով – 06 յունուար 2010։
• Քրիստոնէական Դաստիարակութեան եւ Հայ Կաթողիկէ վարժարանի առաքելութեան մասին – 03 մարտ 2011։
• Նոր Աւետարանումը այսօր – 06 յունիս 2013:
• Հայոց Ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցը – 21 մարտ 2015:

ԼՐԱՏՈՒԱԿԱՆ ՄԱՐՄԻՆ
ՀԱՅ ԿԱԹՈՂԻԿԷ Ս. ԽԱՉ-ՀԱՐՊՈՅԵԱՆ ԲԱՐՁՐԱԳՈՅՆ ՎԱՐԺԱՐԱՆԻ

Շաբաթ, 20 Յունիս 2015-ի երեկոյեան ժամը 6։00-ին, Ս. Խաչ եկեղեցւոյ «Պետողլեան» սրահին մէջ տեղի ունեցաւ Հայ Կաթողիկէ Պատրիարքութեան Ս. Խաչ-Հարպոյեան Բարձրագոյն Վարժարանի Մանկապարտէզի հանդէսը, ներկայութեամբ՝ արհիապատիւ հայր Մանուէլ եպս. Պաթաքեանի, գերապատիւ հայր Նարեկ Վրդ. Լուիսեանի, զօրավար Նազարէթ Գաբրիէլեանի, Հայ Կաթ. Մեսրոպեան վարժարանի տնօրէն՝ Կրէկուար Գալուստի, ծնողներու, հարազատներու եւ բարեկամներու:
Յայտագիրը սկսաւ Հայաստանի, Լիբանանի եւ Ս. Խաչ-Հարպոյեանի քայլերգներու ունկնդրութեամբ: Առաջին բաժինը նուիրուած էր Հայոց Ցեղասպանութեան 100-ամեակին. արդարեւ, «Ատանա» երգին ընկերակցութեամբ շրջանաւարտները մոմերով խորհրդաւոր կերպով մուտք գործեցին սրահ եւ բարձրացան բեմ, ու կենդանի պատկերի կատարումով խոնարհեցան մեր մէկուկէս միլիոն նահատակներու յիշատակին առջեւ: Ապա, անոնք իրենց մանկական ոճով բայց իմաստալից արտայայութիւններով ողջունեցին մեր նահատակ հոգեւորակակները, մտաւորականները, մամիկներն ու պապիկները, մայրերն ու հայրերը, փոքրիկներն ու երիտասարդները, ինչպէս նաեւ զինուորները, եւ փառք տուին մեր ներկայի հզօր հայրենիքին՝ մայր Հայաստանին։
Տնօրէնուհի Տիկ. Ռիթա Պոյաճեան իր խօսքին մէջ ըսաւ, թէ այս բեմին վրայ գտնուող շրջանաւարտ մանուկները Ս. Խաչ-Հարպոյեան ծաղկանոցին մէջ գուրգուրալից հոգատարութեամբ սնանելէ ետք, այսօր վարժարանիս դրախտային պարտէզը կ՚իմաստաւորեն այս բերքաքաղի հանդէսով, եւ մաղթեց որ անոնք այս կրթօճախին մէջ շարունակեն իրենց ուսումը եւ հասնին երկրորդականի վկայականին:
Տիկ. Պոյաճեան աւելցուց, որ հարիւր տարիներ առաջ, Մեծ Եղեռնի ընթացքին, հայ մանուկին պարտէզը չոր ու կիզիչ անապատն էր, մինչ մերօրեայ դպրոցներուն մէջ, եւ ի մասնաւորի Ս. Խաչ-Հարպոյեան վարժարանին մէջ, աշակերտը լաւագոյն ուսում եւ կրթութիւն կը ստանայ գեղեցիկ ու արդիական կառոյցով կրթօճախի մէջ, ուր որդեգրուած են ներկայ ժամանակներու բոլոր պահանջներուն հետ քայլ պահող կրթական ծրագիրներ: Ան իր խօսքը աւարտեց ըսելով, թէ հայեցի դաստիարակութեամբ զրահուած եւ հարկ եղած գիտութիւններով զինուած իւրաքանչիւր հայ աշակերտ պատրաստելով պատասխան տուած կ՚ըլլանք հայուն պարտէզը անապատացնել փորձող մարդասպան թուրքին, եւ թանգարանին մէջ միայն մէկ հայ նմոյշի համար պահել ցանկացող Թալաաթ փաշային, եւ այսպիսով իւրաքանչիւր հայ անհատ կը դառնայ վառ ապացոյց, որ մեր ազգը պատմութեան երեսէն ոչնչացնելու բոլոր փորձերը ձախողած են եւ երբեք պիտի չյաջողէին, վկայ` մեր այսօրուան գոյնզգոյն ծաղիկները, ըսաւ Տիկ. Պոյաճեան:
Այնուհետեւ, ան բեմ հրաւիրեց գերապատիւ հայր Նարեկ Լուիսեանը, որ ներկայիս Քեսապի կաթողիկէ եկեղեցւոյ հովիւն է: Վերջինս ուրախութիւն յայտնեց տեսնելով, թէ Ս. Խաչ-Հարպոյեանը օրէ օր կը բարգաւաճի, ունի իր պահապան հրեշտակը, որ տնօրէնուհին է եւ ուսուցչակազմը, որոնք միասնաբար կը հսկեն մեր պզտիկներուն փայլուն ապագան ապահովելու համար: Ան նաեւ շեշտեց, որ Աստուծոյ յաւիտենական խօսքը կ‏þըսէ, թէ մանուկը հարկ է կրթել իր փոքր տարիքին որպէսզի երբ մեծնայ չսայթաքի, եւ այս կրթութիւնը կ‏þընդգրկէ նաեւ հաւատք եւ ազգային գիտակցութիւն ջամբել, որոնցմով վրէժ լուծած կ‏þըլլանք օսմանեան պետութենէն, ինչպէս իր խօսքը եզրափակեց գերապատիւ վարդապետը:
Գերապայծառ հայր Պաթաքեանի, տնօրէնուհիին եւ Մանկապարտիզպանուհի՝ Տիկ. Լենա Տէրտէրեանի ձեռամբ կատարուեցաւ վկայականներու բաշխումը:
Յայտագրին երկրորդ բաժինը նուիրուած էր երգի միջազգային օրուան: Կարեւորելով երգին ու երաժշտութեան դերը, մանկապարտէզի աշակերտները, օրուան առիթը օգտագործելով, երգերով ու պարերով պատուեցին իրենց ստեղծագործութիւններով անմահացած եւ մեր յիշողութեան մէջ տեղ գտած հայ թէ օտար արուեստագէտները:
Երգերու, պարերու եւ մանկական հաճելի մթնոլորտով հանդէսի աւարտին, տնօրէնուհին բեմ բարձրանալով շնորհակալութիւն յայտնեց մանկապարտէզի ուսուցչական կազմին, գլխաւորութեամբ ժրաջան մանկապարտիզպանուհիին, իրենց աշխատանքներուն ու նուիրուածութեան համար:

ԹՈՐՈՍ ԹՈՐԱՆԵԱՆ

Հեղինակը իր այս վէպը նուիրած է. «Սոյն հատորը կը ձօնեմ բոլոր ժամանակներու ցեղասպանութեան զոհերուն»:

Ուրեմն Հայոց Ցեղասպանութենէն հարիւրամեակ մը սահելէն ետք, հայ գրագէտը պիտի չկարենայ չգրել հայ ահեղագոյն տառապանքին մասին, պրպտելով եղածը, որ ուրիշ բան չէր եթէ ոչ ամբողջ ժողովուրդի մը բնաջնջումը տապարով, եաթաղանով, կրակուած երկաթով, այսինքն անմարդկային անասելի միջոցներով:

Այս անգամ գրագէտ արձակագիրին նիւթը իր ազգատոհմին պատմութիւնն է, որ կու գայ Հաճընէն ու Մարաշէն: Ու ինք՝ հեղինակը այս վէպին, ծնունդը այդ ազգատոհմին վերապրողներէ սերած:

Պօղոս Գուբելեան պարզ պատմող մը չէ, ոչ ալ դէպքերուն ականատեսը, բայց լարելով իր հոգին, իր պեղումներուն բլուրները, աւազի շեղչերը լեռնակուտակ, ջանացած է վէպի վերածել իր տոհմին պատմութիւնը՝ թէժացնելով ապրուած կեանք մը, հուրի ու սուրի կեանքը, սուտ պետութիւններու չարանենք այս աշխարհին մէջ:

Եղեռնը ապրած գերդաստանի զաւակը ահաւոր պատմութիւններ լսելով, փաստաթուղթեր պեղելով չէր կրնար չդիմել ողոքիչ եզրակացութիւնները մեզի տալով իրականութիւններէ աւելին, որովհետեւ օսմանցիին գործադրածը Եփրատի նման հոսող արիւնի պատմութիւն էր, ժողովուրդ մը ամբողջ մատնելով պատրաստուած սովի ու բռնագաղթի իր դարաւոր Հայրենիքէն:

Հերոսները վէպին իր ծնողներն են եւ մեծ հայրերն ու մեծ մայրերը: Անոնք կրնային ամենակարող ըլլալ եւ զանոնք այլ կերպ ներկայացնելը անհնարին էր: Ահա թէ ինչո՞ւ վէպին մէջ կը հանդիպինք հերոսութիւններու, որոնք դժուար թէ ապահովուէին օսմանցիին կեռ եաթաղանին տակ, բայց դիւցազնութիւնը կարելի դարձած է օսմանեան ճնշումի ահաւորութեան դէմ: Եղածը ուրեմն վերապրելու, կեանքը շարունակել կարենալու անհունօրէն հզօր ճիգի արդիւնք է, զոր կը կոչենք հերոսութիւն:

Թուրքը չհասաւ իր նպատակին, այսինքն չհասաւ վերջին հայը սպաննելու եւ երկիրը զուտ օսմանեան դարձնելու նպատակին, քանի որ Օսմանին վառած խարոյկէն ծնան Պօղոս Գուբելեաններ, այսինքն գիրի մարդիկ, որոնք աշխարհին պատմեցին դժոխային այն կեանքը, զոր ապրեցաւ հայը, բայց վերապրելով երեք անգամ տիրացաւ անկախութեան, ըսելու համար աշխարհին.- դուք խուլ, կոյր, համր էք, բայց մենք ահա՛ կանգ ու տակաւին կը շատնանք:

Ապրելու համար ծնածին մահուան բերան չէք կրնար նետել:

Պօղոս Գուբելեան գրողին եզրակացութիւնը այդ է առանց իր գրածներուն մանրամասնութեանց դիմելու:

Տակաւին պայքարը պիտի շարունակուի այլ վէպի մը մէջ, ուր հայը տիրացած պիտի ըլլայ ոչ միայն իր ամբողջական հողերուն, այլ ստանայ հատուցում, լեռնակուտակ կորուստներու հատուցում:

Գուբելեանին ուզածը, մեր ալ ուզածը՝ հող ու հատուցում: Ոչ թէ ուզածը, այլ՝ պահանջա՛ծը:

Այս վէպը վերջ տուած է լալկանութեան եւ առաջ քաշած հերոսայնութիւնը մեր ժողովուրդին: Գայլն ու աղուէսը ի վերջոյ չեն կրնար յաղթել արծիւին:

Ինչպէս հեղիանկը կ’ըսէ. «Սակայն բառիս բուն առումով «Ազգատոհմիս գողգոթան» գործին դայեակն ու խրախուսողը հանդիսացաւ երկուորեակ եղբայրս, երբ բաժակ մը խմիչքի վրայ օր մը ինծի հարց տուաւ, թէ «ինչո՞ւ կը խրտչէի ազգատոհմիս բաժին ինկած գողգոթան վիպագրելէ»:

Փոքր եղբօրն ալ խրախուսանքին վրայ կը գրուի այս վէպը, ուր օգտագործուած է ճնշումի դէմ հակաճնշումի բնական պատասխանը: Հերիւրուած է չենք կրնար ըսել՝ երբ հեղինակը կը հերոսացնէ վէպին հերոսները: Փաստը այդ հակաճնշումին մեր ժողովուրդին շահած ապրելու, վերապրելու եղելութիւնն է:

Գուբելեան գրողը կը թելադրէ. «Հայ գրողը իր վէպը սպիտակ պաստառի համար պիտի գրէ ու «սցենար»ի նման խճճէ հետաքրքրական, ֆանթաստիկ գործողութիւններով»:

Այո՛, հարիւր անգամ պաստառ պէտք է բարձրանան մեր ժողովուրդին խենէշօրէն հարուածուած կեանքերը ինչպէս ճարտարօրէն պաստառի վրայ բարձրացուցած են հրեաները իրենց հոլոքոսթը:

Մերինը ծանր է աւելի: Անոնք հայրենիք ստեղծեցին: Իսկ մենք Հայրենիք կորսնցուցինք՝ ամբողջ Արեւմտեան Հայաստանը:

Վէպին մէջ կայ նաեւ դրական կեցուածք հանդէպ թուրքին. «Ներկայ գործին մէջ փորձած եմ մարդկայնացնել թուրքը: Ազնիւ թուրքեր ալ գոյութիւն ունեցած են, որոնք մարդկային վերաբերմունք ցոյց տուած են իրենց հայրենակից հայերու հանդէպ, յաճախ սուղ գին վճարելով իրենց զգացումներուն, գութին ու ազնուութեան համար»: Օսմանցիին դաժանութեան դէմ զինեալ պայքար եւ սակայն նաեւ անյիշաչար է գրողը:

Մարդկօրէն հասկնալի վէպ մըն է մատուցուածը:

ԹՈՐՈՍ ԹՈՐԱՆԵԱՆ

ԱՇԽԷՆ ԳԷՈՐԳԵԱՆ

Յունիսի 19-ին Նիւ Եորքի Սրբոց Նահատակաց Ամէնօրեայ Ազգային վարժարանում մեծ շուքով նշուեց 33-րդ աւարտական հանդէսը, որ կազմակերպել էր վարժարանի տնօրինութիւնը։ Դրօշակների մուտքի արարողութիւնից յետոյ հնչեցին Ա.Մ.Ն.-ի  և Հ.Հ.  օրհներգերը։  Բացման աղօթքը կատարեց Սրբոց Նահատակաց եկեղեցու հովիւ, Արժանապատիւ Տ․Աբրահամ քհնյ. Մալխասեանը։

 Օրուայ հանդիսավարն էր վարժարանի տնօրէնուհի, վաստակաշատ մանկավարժ Զարմինէ Պօղոսեանը, որը շնորհաւորելով շրջանաւարտներին, ցանկացաւ նրանց, որ կեանքում գտնեն իրենց արժանապատիւ տեղը, չմոռանալով նաև մայրենի՝ Հայոց լեզուն ։

    «Սկզբնական տարիներին՝ 1968թ․վարժարանը ունեցել է միայն նախադպրոցական տարիքի երեխաներ, իսկ հետագայում դպրոցում սկսել են գործել առաջինից մինչև վեցերորդ դասարանները, որոնց 33-րդ շրջանաւարտական հանդէսը նշուում է այսօր։

 Համեմատած միւս տարիների հետ, այս տարուայ շրջանաւարտները թիւով երեքն են։ Շնորհալի երրորդութիւն մըն են: Ասեմ նաև, որ 2018թ․կը նշվի մեր Ամենօրեայ Ազգային Վարժարանի 50-ամեակը»,– ասաց Զարմինէ Պօղոսեանը։

  Օրուայ յայտագիրը բազմազան էր, որտեղ ընդգրկուած էին հայերէն, անգլերէն երգեր եւ արտասանութիւններ (խմբավար՝ Անահիտ Պօղոսեան, դաշնակահարուհի Նուարդ Ծ․Տատուրեան): Հայերէն բաժինը ամբողջութեամբ նուիրուած էր  Ցեղասպանութեան 100-ամեակին, «Լռութիւն  եւ Վերապրում »  ընդհանուր խորագրի տակ, շեշտը դնելով Կոմիտասի կեանքին, Հայերէն լեզուի դասատու՝ Տկն. Հուրի  Ղուկասեանի ղեկավարութեամբ:

 Շրջանաւարտներին իր ողջոյնի խօսքն ասաց 1995թ․ շրջանաւարտ, բժիշկ Արին Փիրամզատեանը։ Օրուայ պատուաւոր հիւրն էր ճանաչուած, տաղանդաշատ դաշնակահարուհի՝ Կարինէ Պօղոսեանը: Իր հրաշալի մատների հպումով երկու գեղեցիկ կտոր նուիրեց շրջանաւարտներին, մին՝ Արամ Խաչատուրեանէն, իսկ միւսը՝ Առնօ Պապաճանեանէն:

  Հանդէսի յայտագիր գրքոյկին մէջ շրջանաւարտները արձանգրել էին- «Սա մեր երկրորդ տունն էր։ Ինչ որ սովորեցինք՝ այս դպրոցէն ներս սովորած ենք։ Մենք այս վարժարանին մեջ մեծացած ենք։ Տնօրէնուհի Տկն․Պօղոսեանը սորվեցուցած է և մեզի ըսած է, որ մեր դպրոցի անունը միշտ բարձր պահենք։ Շնորհակալութիւն մեր ծնողներին և ՍՆԱՎ–ի դասագրքերէն դուրս  մեր ուսուցիչներէն եւ տնօրէնուհիէն ստացած կրթութեան համար»։

 Հանդիսաւոր պայմաներում շրջանաւարտները ստացան աւարտական վկայականներ։ Երեկոյի վերջում շրջանավարտներին շնորհաւորեց իր հայրական մաղթանքները յղեց ԱՄՆ-ի Արևելեան թեմի առաջնորդարանից՝  Բարձրաշնորհ՝ Եղիշէ Արք. Կիզիրեանը։

    Հանդէսին բացուել է նաեւ  Ռոբերտ Կարապետեանի «Սուրբ Խաչ, Յոյսի Խորան» գեղարուեստական լուսանկարների ցուցահանդէսը։

      Հեղինակը յայտնեց նաև, որ այս լուսանկարները սեպտեմբերի 6-ին պիտի ցուցադրուեն նաեւ Երեւանում։ Տնօրէնուհի Տիկ. Պօղոսեանը իր գնահատանքն ու շնորհակալութիւնը յայտնեց թէ՛ դաշնակահարուհի Կարինէ Պօղոսեանին եւ թէ լուսանկարիչ Ռոպէրթ Կարապետեանին իրենց արուեստով ՍՆԱՎ-ի շրջանաւարտական հանդէսին արուեստի վայելք բերելուն եւ իրենց  ցուցաբերած գնահատանքին համար:

                                                                        Լուսանկարները՝   ԻՎԵՏԱ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆԻ

ՏԵՂԵԿԱՏՈՒԱԿԱՆ ԳՐԱՍԵՆԵԱԿ
ՀԱՅ ԿԱԹՈՂԻԿԷ ՄԵՍՐՈՊԵԱՆ ԲԱՐՁՐԱԳՈՅՆ ՎԱՐԺԱՐԱՆԻ

Հայ կաթողիկէ Մեսրոպեան բարձրագոյն վարժարանի կրթական տարուայ փակումը նշանաւորուեցաւ միեւնոյն օրը կայացած զոյգ ձեռնարկներով:

Ընդառաջելով վարժարանի տնօրէնութեան հրաւէրին, 19 Յունիս 2015-ի երեկոյեան Մեսրոպեանի բարեկամներ իրենց ներկայութեամբ պատուեցին արդէն աւանդական դարձած դպրոցի կարիքաւոր աշակերտներու ֆոնտին ի նպաստ բարեսիրական ճաշկերոյթը, որ տեղի ունեցաւ Մեսրոպեան մանկապարտէզի շրջափակին մէջ: Նախքան ճաշկերոյթը, հրաւիրեալները մասնակցեցան դպրոցի գլխաւոր բակին մէջ “Հաւատարմութեան շատրուան”ի բացումին:

Ձեռնարկներուն ներկայ եղան Հայաստանի հանրապետութեան դեսպան պարոն Աշոտ Քոչարեան, Արհի. Տ. Մանուէլ եպս. Պաթաքեան, Լիբանանի հայ կաթողիկէ պատրիարքական ընդհանուր փոխանորդ, Զմմառու միաբանութեան վարչութեան մեծաւոր Գեր. Հ. Գաբրիէլ  թ.ծ. վրդ. Մուրատեան, Լիբանանի հայ կաթողիկէ վարժարաններու տնօրէններու խորհուրդի նախագահ Գեր. Հ. Գէորգ ծ.վրդ. Եղիայեան, պետական երեսփոխաններ եւ նախարարներ, Պուրճ Համուտի քաղաքապետ Անդրանիկ Մըսըրլեան, Քարիթաս –Լիբանան ընկերութեան նախագահ Հայր Փօլ Գարամ , հոգեւորականներ եւ միութիւններու ներկայացուցիչներ: Ձեռնարկները կայացան հովանաւորութեամբ Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկէ Հայոց Ամեն. Տ. Ներսէս Պետրոս ԺԹ. Կաթողիկոս Պատրիարքին, նախագահութեամբ Մեսրոպեանի բարերար պրն. Վարուժ Ներկիզեանի:

“Հաւատարմութեան շատրուան”ի բացումին առիթով իր արտասանած խօսքին մէջ, Մեսրոպեանի տնօրէն պրն. Կրէկուար Գալուստ նշեց, որ սոյն շատրուանով, Մեսրոպեանի շէնքային պատկերը նոր յատկանիշով մը կը հարստանայ: Շատրուանը նուիրուած է Հայոց ցեղասպանութեան զոհերու յիշատակին. անոր կեդրոնը ամրացուած է Մեսրոպեան վարժարանի առաջին ցուցանակը, 1939 թուականէն: Անիկա նուէրն է վարժարանի բարեկամ ու բարերար պարոն Վարուժ Ներկիզեանին: “Շատրուանը խորհրդանիշ է հաւատարմութեան՝ Հայոց ցեղասպանութեան զոհերու կտակին, ինչպէս նաեւ  Մեսրոպեան վարժարանի հիմնադիր հայրերու ազգային, հոգեւոր եւ կրթական տեսլականին”, ըսաւ Կ. Գալուստ:

Ճաշկերոյթի բացումին, պրն . Կրէկուար Գալուստ նշեց, որ  կրթական հաստատութեան մը համար ոգեւորութեան մեծ աղբիւր է բարեկամներու նիւթական եւ բարոյական նեցուկն ու անոնց ներկայութիւնը՝ դժուարութիւններու  եւ մարտահրաւէրներու դէմ յանդիման: Այս առիթով, ան երախտագիտութիւն արտայայտեց Ամեն. Տէր Ներսէս Պետրոս Կաթողիկոս Պատրիարքին, որ Մեսրոպեանին կը նայի  ամենօրեայ հոգածութեամբ, շնորհելով ամենայն քաջալերանք եւ զօրակցութիւն: Ան շնորհակալութիւն յայտնեց ընթրիքի նախագահ պարոն Վարուժ Ներկիզեանին եւ իւրաքանչիւրին, որ կու գայ նեցուկ դառնալու “կարիքաւոր ընտանիքի մը՝ շնորհալի զաւակ մը բարձր ուսման հասցնելու իր ճիգին ու տառապանքին մէջ”:

Ընթրիքի նախագահ պարոն Վարուժ Ներկիզեան իր խօսքին մէջ մեծապէս գնահատեց կրթութեան պայմաններու զարգացման համար Մեսրոպեան վարժարանին մէջ կատարուած աշխատանքները: Ան անգամ մը եւս յիշեցուց, որ Մեսրոպեանին նեցուկ կանգնիլը իր անձնական ընտրանքն է ու որոշումը, եւ անիկա հիմնուած է այն համոզումին վրայ, որ վարժարանը հետեւողականօրէն կը գործադրէ կրթութեան զարգացման ծրագիրներ ի նպաստ լիբանանահայ նոր սերունդի դաստիարակութեան եւ պատրաստութեան:

Գեղեցկօրէն զարդարուած շրջափակին մէջ կայացած ճաշկերոյթին ներկայացուեցաւ գեղարուեստական պատշաճ յայտագիր. նախկին մեսրոպեանական աշակերտներ Մարինէ եւ Սագօ Հալաճեաններ (ջութակ, դաշնամուր) եւ Գէորգ Քեշիշեան (տուտուկ, սրինգ)  կատարեցին նուագներ, մինչ երգիչ Սարօ ներկայացուց հայկական եւ եւրոպական երգերու փունջ մը: Ընթրիքի հանդիսավարն էր Մեսրոպեանի անձնակազմի անդամ տիկին Անի Խալիլ:

Ճաշկերոյթին առիթով, ներկաները ընդհանուրը 109 հազար ամերիկեան տոլար նուիրեցին Մեսրոպեան վարժարանի “Սան մը որդեգրէ” ծրագրին: Հիւրերու նուիրուեցաւ Մեսրոպեան վարժարանի 75-ամեակը եզրափակող հրատարակութիւնը, “Երթը Կը Շարունակուի” խորագրով: