*ՄԱՐԻՆԱ ՄԱԹՈՍԵԱՆ*
Լ. Նաճարեան-Գ.Կիւլպէնկեան Կեդր. Վարժարան- ԺԱ.Կարգ
Սոյն գրութիւնը կը պատկանի Լ. Նաճարեան – Գ. Կիւլպէնկեան Կեդր. Վարժարանի աշակերտուհիի մը, որուն սիրով տեղ կու տանք իր ուսուցիչին՝ յարգելի Պրն. Լեւոն Շառոյանի առաջարկով, որուն հետ կը բաժնենք նորահաս սերունդին հայերէնով գրելու հակումը քաջալերելու մեր պարտականութիւնն ու նախանձախնդրութիւնը:
«Խմբ.»
Մանկապարտէզի իւրայատուկ և անմոռանալի օրեր…
Իսկապէս, շատ տպաւորիչ էին մանկապարտէզի մեր տարիները։
Առաջին օրն իսկ, երբ մօրս հետ գացի Լ.Ն.-Գ.Կ. Կեդրոնական վարժարանի «Միքայէլ Եսայեան» մանկապարտէզը, կը յիշեմ որ տագնապալի վիճակ մը ունէի և անդադար կու լայի, որովհետեւ պիտի բաժնուէի տանս խաղալիքներէն: Ինծի կը թուէր թէ հոն կան խիստ ուսուցիչներ և լուրջ մթնոլորտ մը ։Բայց երբ մօտեցանք մանկապարտէզի շէնքին՝ ուղղակի հիացած կը դիտէի և մերթ֊ ընդ֊ մերթ իմ մէջ հետաքրքրութիւն մը կ’արթննար ներսի մանրամասնութիւններուն նկատմամբ… ։
Երբ շէնքին դրան մօտ հասանք, դռնապան հայրիկը《Բարի լոյս, անուշի՛կ》ըսելով դիմաւորեց զիս ։ Ներս մտանք ։ Ամէնէն տպաւորիչ պահերէն մէկն էր՝ երբ տեսայ գոյնզգոյն զարդարանքները, որոնցմով զարդարուած էին պատերը, դռները, պատուհանները և բոլոր դասարանները առհասարակ։ Մտա՛նք դասարանները։ Օրիօրդները մօր մը պէս կը գուրգուրային և ժպտուն դէմքով մը կը դիմաւորէին աշակերտները։ Պատրաստած էին յատուկ յայտագրեր՝ խաղեր, պարեր, երգեր և ձեռային աշխատանքներ։
Ինծի համար երկրորդ տպաւորիչ պահը այն էր՝ երբ օրիորդ Մատլէնը մեզ խոհանոց տարաւ, որպէսզի կարկանդակ շինենք ։Ան իւրաքանչիւր աշակերտի բաժնեց կաղապարներ՝ աստղի, կաղանդի ծառի, հրեշտակի և եղնիկի պատկերով։ Մինչեւ որ հնչէ զբօսանքի զանգը, լրջօրէն և մեծ հաճոյքով աշխատեցանք բոլորս և պատրաստեցինք կարկանդակը։ Գնահատելի էր ուսուցիչներուն համբերութիւնը և գուրգուրանքը։ Այս բոլորը ծրագրուած էր ծնողական առաջին ժողովին համար, որպէսզի մեր պատրաստած կարկանդակներով հիւրասիրենք մեր ծնողքները , և այսպիսով՝ մեր փոքր աշխատանքով ուրախացուցած ըլլանք զանոնք ։
Անհամբեր կը սպասէի զբօսանքին զանգին՝ որպէսզի խաղամ բակի խաղալիքներով։ Բոլորս ալ շատ կը սիրէինք այդ խաղալիքները և կը մրցէինք իրարու հետ՝ ո՞վ առաջ հասնելով պիտի խաղար …։ Երբեմն ալ զիրար հրելով կը վազվզէինք դէպի բակ ։ Միշտ կ’ունենայինք ձեռային աշխատանքի պահեր, ուր մեր օրիորդներուն հետ կը պատրաստէինք լապտերներ, «բիգ-բիգ»ով թուղթէ ձիւնեմարդեր, կաղանդ պապուկներ և ուրիշ գոյնզգոյն զանազան ձեռայիններ։
Մինչեւ այսօր զգուշութեամբ հոգ կը տանիմ այդ ձեռայիններուն ու կը պահեմ զանոնք: Երբեմն լապտերներուն նայելով անմիջապէս կը վերյիշեմ մանկապարտէզի օրերս՝ անմեղութեան և խաղաղութեան այդ անկրկնելի ու երազային օրերը ։
Քանի մը օր առաջ էր, երբ կփկին այցելեցի իմ երբեմնի մանկապարտէզը և կարօտալի աչքերով դիտեցի աշակերտները և օրիորդները ։ Ինծի թուեցաւ, թէ կարծես դեռ երէ՛կ հոն էինք, անոնց տեղը, կը խաղայինք ու կը զուարճանայինք։
Իմ շատ սիրելի մանկապարտէզին մէջ մանկութեանս ամէնէն ուրախ օրերս անցուցի, որովհետեւ իմ երկրորդ տունս դարձաւ ատիկա , իսկ օրիօրդները՝ դարձան ընտանիքիս անդամները։
Հալէպ
