Կ’ըսուի, թէ Լատին Ամերիկացի ընկերվար մեծ յեղափոխական Չէ Կեվարայի ձերբակալումէն ետք, զինք ձերբակալող պոլիւեական բանակի զօրախումբին սպան հարցուցած է Կեվարայի թաքստոցը մատնող տեղացի աղքատ հովիւին. «Ինչո՞ւ մատնեցիր անձ մը, որ իր ամբողջ կեանքը նուիրաբերած էր պաշտպանելու քեզի պէս աղքատներու կեանքն ու իրաւունքները…»:
Հովիւը պատասխանած է. «Իր կռիւները զինուորական խումբերու դէմ ոչխարներուս վախ կը պատճառէին…»:
Այս ցաւալի պատմուածքը, սիրելի՛ ընթերցող, զիս մտածել տուաւ երէկ գիշեր, թէ շատ յաճախ տգէտ եւ եսակեդրոն հաւաքականութեան մը օգուտին համար պայքարիլը կրնայ նմանիլ կոյրերուն ճամբան լուսաւորելու համար ինքզինք այրելու ազնիւ սակայն յումպէտս արարքին…:
ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ
