Ճօճուող յուշասիւնը, որ յայտնի է նաեւ Գաւազան անուամբ, միջնադարեան ճարտարապետական եզակի կառոյց է: Այն կառուցուած է 904 թուականին Տաթեւի վանական համալիրի բակին մէջ: Ութ մեթր բարձրութեամբ ութանկիւն այս սիւնին գագաթը պսակուած է խաչքարով եւ նուիրուած է Սուրբ Երրորդութեան: Անիկա կառուցուած է լծակի վրայ հիմնուած յատուկ արհեստագիտութեամբ, որ թոյլ կու տայ սիւնը ճօճուի երկրաշարժներու ցնցումներու եւ, նոյնիսկ, պարզապէս ձեռքով անոր դիպչելու ժամանակ եւ այնուհետեւ կրկին վերադառնայ իր սկզբնական դիրքին:
Կ’ըսուի, որ սիւնը նախագծուած է այնպէս, որ ճօճուելու միջոցով ծառայէ որպէս տագնապի նախազգուշացման համակարգ` վանականները զգուշացնելով ոչ միայն երկրաշարժերու, այլեւ զաւթիչ բանակներու մօտեցման վտանգին մասին:
Կան շատ հետաքրքրաշարժ վարկածներ ճօճուող յուշասիւնի կառուցման նպատակին մասին, սակայն փաստը այն է, որ անիկա իսկական ճարտարագիտական հրաշալիք է, որ կը վկայէ Տաթեւի վանքի նորարութեան եւ գիտական հարուստ աւանդոյթներու մասին:
Գիրքը հասցէագրուած է ո՛չ միայն մեծահասակներուն, նաեւ պատանիներուն եւ մանուկներուն։
