*ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ*
Նախամարդուն առանձնայատկութիւններէն է ապրիլ ու ծրագրել օրը օրին՝ ամէն ինչ սահմանափակելով արեւածագէն մինչեւ արեւամուտ:
Լիբանանի ներկայ կացութեան եւ իշխանութեան գլուխ եղող (ան)պատասխանատուներուն վրայ ալ՝ կարելի է այս նախնադարեան գործելաձեւի պիտակը դնել, որովհետեւ ներկայ սպասողական կացութիւնը, որ այնքան ալ նոր չէ, կրնայ տակաւին շատ երկար տեւել, պետութիւնն ու ժողովուրդը ապրեցնելով օրը օրին՝ մինչեւ Աստուած գիտէ երբ:
Թէ մինչ այդ այս սպասողական վիճակը ի՞նչ պիտի արժէ երկիրին, եւ թէ քանի՞ թղթածրարներ պիտի յետաձգուին կամ աւելի եւս հանգուցաւորուին կամ կրնա՞յ ըլլալ, որ երեսփոխանական ընտրութիւնները 3-րդ անգամ ըլլալով յետաձգուին ու խորհրդարանը ինքզինք դարձեալ «նորոգէ»… դարձեալ Աստուած գիտէ:
Մինչ այդ կարելի է միշտ լիբանանեան ձեւով ըսել Ալլա Քարիմ…:
