*ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ*
Ակադեմական տարեվերջ է նորէն: Հազարաւոր շրջանաւարտ ուսանողներ պիտի վկայուին շուտով: Ուրախ են անոնք: Իրենց ծնողները նոյնպէս: Այս ուրախութիւնը արդարացի է անշուշտ եւ տարրական իրաւունք, սակայն ան անխա՞ռն է արդեօք…:
Լիբանանի տնտեսական տագնապի այս օրերուն, ո՞ւր պիտի աշխատանք գտնեն այս տղաքն ու աղջիկները: Համալսարաններու մատակարարած մասնագիտութիւններուն եւ շուկայի պահանջին մէջ հաւասարակշռութիւն կա՞յ արդեօք…: Դժբախտաբար ո՛չ: Քանի՞ համալսարան մասնագիտական ճիւղ մը չբացած արդեօք կը սերտէ շուկայի պահանջը…:
Ի՞նչ պիտի ըլլայ այս հազարաւոր երիտասարդներուն ապագան… գաղթականութեան մէկական ծրագի՞ր…:
Պետութիւնը ի՞նչ կ՛ընէ այս ուղղութեամբ…։ Ո՛չ մէկ բան:
Այս անչափ ու անհաշիւ դրութիւնը ընկերատնտեսական եւ ինչու չէ հոգեկան դժուարութիւններ պիտի չստղծէ՞ երիտասարդութեան մօտ…:
Ե՞րբ պիտի կանոնաւորուի կրթական այս շատ կարեւոր դաշտը, թէ ոչ պիտի շարուանակուի այս անփութութիւնը՝ «ճամբան կ՛երթայ, կոյրը կ՛երթայ» տրամաբանութեամբ, մինչեւ որ ժողովուրդ մը ու երկիրն ամբողջ պա՞տը մտնեն… :
