*ՃԷՆԻ ԳՐԻԳՈՐԵԱՆ–ԲԱՐՍԵՂԵԱՆ*
Երեւան
Նոյեմբեր 21-ի Պէյրութ-Երեւան թռիչքը, զիս Հայրենիք տեղափոխելու բերկրանքէն բացի, այլ հաճելի պահ մը պարգեւեց…։
Կան ծանօթներ, որոնց հետ յաճախակի հանդիպիլը հաճելի եւ օգտաւէտ կ՛ըլլայ, իսկ պատահական անակնկալ հանդիպումը՝ ուղղակի անմոռանալի…։
Թռիչքի ընթացքին ակնարկած պատահական հանդիպումս մարդու կամ կնոջ մը հետ չէր, այլ իմ վաղեմի հարազատ բարեկամ՝ «Զարթօնք» օրաթերթին հետ:
Անբացատրելի եղաւ ուրախութիւնս, երբ յիշեալ թռիչքի ուղեկցորդուհիին ինծի առաջարկած թերթի կողովին մէջ՝ իմ թերթս նկատեցի, մանաւանդ երբ ան աւետիս մը հաղորդելու ուրախութեամբ հարցումիս պատասխանեց շեշտելով, թէ «արդէն ժամանակէ մը ի վեր, մեր ընկերութեան բոլոր թռիչքներուն առաջարկած թերթերուն տեսականիին անբաժանելի մասն է՝ «Զարթօնք» օրաթերթի տուեալ օրուայ համարը»:
Ուրախութիւնս կրկնակի եղաւ երբ անդրադարձայ, որ մէկ օրէն միւսը՝ «Զարթօնք»ի էջերուն տեսքն ալ ենթարկուած էր հիմնական փոփոխութեան՝ արդիականացած էր անոր էջադրումը: Մինչ այնքան նեղ տարածութեան մը մէջ այսքան ճոխ ու այլազան բովանդակութիւն տեղադրելը՝ աւելի քան հնարամտութիւն թուեցաւ ինծի: Իսկ անոր այսքան կարճ ժամանակի մէջ վերելքը՝ յեղափոխութիւն…:
Անկասկած նման ուրախութեամբ համեմուած հպարտութեանս ճարտարապետին՝ «Զարթօնք»ի խմբագիրին ու անոր կողքին կեցող մեր թերթին պատասխանատուներուն գրաւոր շնորհակալութիւն յայտնելու պարտաւորութեամբ է, որ կը շարադրեմ այս տողերը…։
Վարձքերնիդ կատար սիրելի ընկերներ:
