ՀՀ ՆԱԽԱԳԱՀԸ ՊՈՒԷՆՈՍ ԱՅՐԷՍԻ ՄԷՋ ՄԱՍՆԱԿՑԱԾ Է ՀԱՅՈՑ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹԵԱՆ ԹԱՆԳԱՐԱՆԻ ՀԻՄՆԱՐԿԷՔԻՆ

Յուլիս 9, 2014

*ՊՈՒԷՆՈՍ ԱՅՐԷՍ, ԱՐԺԱՆԹԻՆ* Յուլիս 8-ին՝ Արժանթինի Հանրապետութիւն պաշտօնական այցի երկրորդ օրը, ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսեան Պուէնոս Այրէս քաղաքային կառավարութեան նախարարներու խորհուրդի նախագահ Օռասիոյ Լառեդայի, տեղական ինքնակառավարման մարմիններու եւ արժանթինահայ համայնքի ներկայացուցիչներու հետ ներկայ գտնուած է Պուէնոս Այրէսի Փալերմօ թաղամասին մէջ Հայոց Ցեղասպանութեան թանգարանի հիմնարկէքին: Այս մասին կը հաղորդեն ՀՀ նախագահի մամուլի եւ տեղեկատւութեան գրասենեակէն:

Հիմնարկեքի յուշատախտակի օրհնութենէն յետոյ՝ Պուէնոս Այրէսի քաղաքային կառավարութեան նախարարներու խորհուրդի նախագահ Օռասիոյ Լառեդան եւ ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Վիգէն Սարգսեանը բացած են զայն: Հայոց Ցեղասպանութեան թանգարանի հիմնարկեքին առիթով Նախագահը արարողութեան մասնակիցներու առջեւ հանդէս եկած է ելոյթով:

“Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Պուէնոս Այրէսի քաղաքային կառավարութեան նախարարների խորհրդի յարգելի՛ նախագահ,
սրբազան Հայրե՛ր,
տիկնա՛յք եւ պարոնա՛յք,

Այսօր առանձնակի պատիւ է ինձ համար գտնուել այստեղ` Պուէնոս Այրէսի սրտում, եւ ձեզ հետ միասին առաջին աղիւսը դնել Հայոց Ցեղասպանութեանը թանգարանի հիմքում:

Այս թանգարանը ստեղծւում է` լրացնելու Հայոց Ցեղասպանութեանը նուիրուած այն բազմաթիւ յուշակոթողների շարքը, որ սփռուած են արեւելքից արեւմուտք, հիւսիսից հարաւ` որպէս խօսուն վկայ, որ որքան ժամանակ էլ անցնի, մենք յիշելու ենք ու պահանջելու: Մարդկային յիշողութիւնը պատմութեան իւրայատուկ մաղն է, որն առանձնայատուկ երախտագիտութեամբ պահում է այն անուններն ու տեղանունները, որոնք մշտապէս արդարութեան սերմեր են ցանում` առաջ մղելով համամարդկային ամենավեհ արժէքները:

Այդ լուսաւոր տեղանուններից մէկն էլ, ի հարկէ, Արգենտինան է, որն օգնութեան հասնելով մեր ժողովրդին արհաւիրքի ամենածանր պահին, փրկեց ոչ միայն հարիւր հազարաւոր հայերի, այլեւ վերականգնեց մեր ժողովրդի սասանուած հաւատն առ այն, որ մարդը ստեղծուած է Աստծոյ նմանութեամբ, որ մարդու մէջ չի կարող մեռնել մարդը եւ կենդանի մնալ ցեղասպան բարբարոսը:

Յարգելի գործընկերնե՛ր,

Յաջորդ տարի լրանում է Հայոց Ցեղասպանութեան 100-ամեայ տարելիցը: Սակայն բոլորին է յայտնի` մարդկութեան դէմ ոճիրները վաղեմութեան ժամկէտ չունեն: Մեծ Եղեռնի հարիւրամեակն աւարտի սահմանագիծ չէ, այլ իւրատեսակ հանգրուան: Հարիւրամեակով մենք ամփոփելու ենք պատմական մի փուլ եւ ազդարարելու յանուն արդարութեան վերականգման պայքարի մի նոր փուլ, որը համալրուելու է ժխտողականութեան քաղաքականութեանը դիմակայելու նոր գործիքներով, որտեղ մենք լինելու ենք աւելի հզօր, հզօր միջազգային հանրութեան հետ միասին, քանզի միասնութեան մէջ է ուժի գաղտնիքը եւ արդարութեան յաղթանակը:

Տիկնա՛յք եւ պարոնա՛յք,

Հայ-արգենտինական բարեկամութեան դարաւոր պատմութիւնը ամբարում է էջեր, առանց որոնց հնարաւոր չէ պատկերացնել մեր երկկողմ համագործակցութիւնը: Եւ այս օրը, անշուշտ, ոսկէ տառերով է գրուելու ոչ միայն հայ-արգենտինական պատմութեան մատեանում, այլեւ իր անջնջելի հետքն է թողնելու մարդկութեան դէմ երբեւէ գործուած ամենածանր ոճրի` ցեղասպանութեան դատապարտման եւ կանխարգելման գործում”:

***

Նշենք, որ Հայոց Ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին ընդառաջ, Պուէնոս Այրէսի քաղաքային կառավարութեան 2014թ. Մայիս 6-ի որոշումով` մայրաքաղաքի Փալերմօ թաղամասին մէջ անվճար տարածք յատկացուած է Հայոց Ցեղասպանութեան թանգարանի կառուցման համար:

Turkey’s Curved &…Tricky Syntax

Յուլիս 9, 2014

*HOVIK NERSISSIAN*

Over the years, official Turkey has invented a unique denialist glossary to convert black into white and falsehood into truth. Armenians and the world witnessed the most recent exhibition of Turkey’s convoluted verbiage when Prime Minister Recep Tayyip Erdogan took to the podium recently and expressed his «condolences» to Armenians. Let’s parse what Erdogan said and what he meant:

a. The “events” of 1915
Events? What’s the «event» that took place in 1915? Euphemism is an accepted figure of speech, but to call genocide an event makes a mockery of history, truth and the language.

«Event» is when Erdogan attend a ribbon-cutting ceremony of a shopping plaza in Gezi Park.

b.“…conveying our condolences…”
If you are conveying your condolences (?), dear ‘inheritor’, as one of the prime representatives of your nation, you’re a bit late in the day for such a gesture, especially after 99 years…

c. “…the 24^th of April carries a particular significance for our Armenian citizens and for all Armenians….and provides a valuable opportunity to share opinions freely….”
Wow. I was shocked, Mr. Erdogan. Can you please say why is it of “significance” to Turkey? Was there a natural calamity in Turkey on that day? Was the arrest of 250 Armenian leaders in Istanbul the significant event you’re referring to? Pray tell. When was this “opportunity” memorized freely…regardless whether shared by you or not?

d. “It is indisputable that the last years of Ottoman Empire were difficult period, full of suffering for Turks, Armenians, and Arabs…regardless of their religion or ethnic origin…”
I do agree on the global suffering which we call WWI. However, why should you generalize and never compare levels of these sufferings among nations? You wished to be next to imperial Germany in those days and entered the war on the German side hoping to regain the liberated Balkan lands which you had oppressed for centuries. You were never forced by any country to commit genocide against the Armenians. You went at it deliberately.

e. “…humanity to acknowledge that Armenians remember the suffering experienced in that period, just like every other citizen of the Ottoman Empire…”
Did you ever, Mr. Politician, advise your Turkish human beings to remember the massacres or at least acknowledge them?
As Turks, did you first confess committing genocide before talking about remembrance?
Are you trying to equate the so-called ‘internal sufferings’ of the Ottoman Empire to the sufferings you inflicted upon the Armenian nation–whether by the empire or the republic?
Where were you and Turkey’s population, throughout the past 99 years? Why only now you you’ve thought of using “diplomacy” in your so-called ‘humanitarian tendencies’?

f. “Millions of people of all religions and ethnicities lost their lives in the WWI…”
Correct. Many states and nations lost a vast number of their citizens during WWI, but the losses occurred because of conflict, state vs. stage aggression. In this instance, it was a case where the state (Ottoman Empire) decided to eliminate its Armenian, Assyrian, and Greek citizens. These three nations were “targeted and were predetermined to hatred”. Indeed, you cannot ‘design’ a reverse claim…A Genocide can never be replaced by an academic course or study as you suggest.

g. “Turkish, Armenian and international historians would play a significant role in shedding light on the events of 1915 and an accurate understanding of history…”
No ‘shedding light’, Mr. Erdogan. You already turned off the lights in 1915 while we are trying hard to let you reconnect the ‘human electricity’ to let people see the truth.
And how dare you announce that ‘Turkey has opened their archives to all researchers re the 1915 events…’ ?
Whose archives? Yours? Had you not ‘cleansed’ the archives, per your needs, you wouldn’t have announced that your archives are open.

h. “…It’s our hope and belief that the peoples of an ancient and unique geography who share similar customs and manners, will be able to talk to each other about the past…”
What a smarmy statement! If you did share similar customs and manners with the Armenians, Assyrians, and Greeks why did you eliminate them and cut these links?

I. “Compassion and respect to all Ottoman citizens…who lost their lives…”
Please, Mr. Entrepreneur. Your Turkish citizens were never massacred, Sir. They died during the war.

Finally, Mr. Erdogan, please note that fake ‘condolences’ are never accepted. No murderer who approaches his victim with such a ‘gesture’ is taken seriously, especially when the victim was long ago targeted and his elimination had been for a long time on the agenda of both Ottoman and Republican Turkey….

[divide icon_position=»left» width=»medium»]

*Hovik Nersissian, a political studies graduate from the American University of Beirut (1980), holds a senior administrative position at a company in Saudi Arabia. He is also a globetrotter and freelance journalist contributing to Middle East Arabic and English media. Mr. Nersissian has filed the below critique of Prime Minister Erdogan’s April 23 message to Armenians…. It delineates the buzz expressions, the code words and phrases that the Turkish prime minister used in his statement.

ԿԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿԷ «ԿԱՄԱՐ»Ը ԻՐ ԴԵՐԸ՝ ԱՅՍ ԳՐԱԿԱՆ ՊԱՐԲԵՐԱԿԱՆԸ

Յուլիս 9, 2014

*ԹՈՐՈՍ ԹՈՐԱՆԵԱՆ*

Արդէն լոյս տեսած է «Կամար» գրական պարբերականի 21-րդ թիւը իր այլազան ու ճոխ բովանդակութեամբ, միշտ իր անկախ դիրքով, միշտ իր տուած նորութիւններով:

Հաստատելու համար մեր ըսածը՝ ներկայացնենք ողջ թիւը: 113 էջի վրայ տարածուող այս ճաշակով, երփնագեղ թիւը կը սկսի խմբագրականով մը՝ խմբագրապետ Ժիրայր Դանիէլեանի գրիչէն, ուր հաւատարիմ պարբերականի անունէն՝ «ԿԱՄԱՐ» անցեալը կամրջել կը փորձէ ներկային: Մօտ ենք մեծ եղեռնի 100-ամեակին, ուստի Դանիէլեան խօսիլ կու տայ Չանղըրըէն հրաշքով մը փրկուած՝ Միքայէլ Շամտանճեանը, որպէսզի անգամ մը եւս ընմբռնենք «Նահատակութեան Անթաղ Պանթէոն»-ին խորիմաստ իմաստը երբ այդ Պանթէոնին անթաղ մեծերը թիւով բազմատեսակ էին եթէ ոչ բազմահարիւր:

Որքան լաւ մէջբերում մը կատարած է խմբագրապետ՝ Ժիրայր Դանիէլեան Ֆրանսացի գրող՝ Լօթրիամոնի մէկ ճշմարտախօս գրիչէն.
«Ծովերու բոլոր ջուրերը չեն բաւեր՝ լուալու համար նահատակ մտաւորականի մը արեան մէկ կաթիլը:»

Բայց Օսմանցին տապարով արեան գետերու հեղեղներ հոսեցուց:

Ահա յաջորդող յօդուածը Դոկտ. Երուանդ Քասունիի հոգիէն բխած՝ «Հանդիպումներ Պարոյր Սեւակի Հետ», ինչու ըսի հոգիէն ու ո՛չ գրիչէն, քանի որ յուշերը գրի առնելը փորձանաւոր գործ է:

Իսկ հոս երբ 4-15.րդ էջերուն վրայ կը խօսի Պարոյր Սեւակի, Լեւոն Հախվերդեանի ու լրջախոհ գրագիտնական՝ Մօրուս Հասրաթեանի մասին, իրեն կ’ընկերանանք հաճոյքով զի իր ըսածները փորձաքարի զարնելով կը հաստատենք թէ Քասունի ըսած, մեզի յանձնուած է ճշմարտութիւնը, միայն ճշմարտութիւնը: Ոչ մէկ աւելորդաբանութիւն:

Պարբերականին երրորդ հիւրը Մոնազն կը կոչուի, որ մեզի բերած է մեծ աւետիսը՝ Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ. Իսկ ի՞նչ է այսօր մարդկութեան դիրքը այդ մեծ աւետիսին նկատմամբ:

Հեղինակը պատասխան մը կը սպասէ:

Ահա յայտնուեցաւ հայրենի գրող, վէպերու, պատմուածքներու, եւ թատերգութեանց հեղինակ Նորայր Ադալեանը, որ իր գրածը կոչած է «Ինչպէս Չգրել Պատմուածք» ու հակառակ այս վերնագիրին Ադալեան 20-24 էջերու վրայ յօրինած է հոգեբանական վերլուծումներով հարուստ պատմուածք մը իր անձին մէջէն, իր խոհերուն, զգացումներուն մէջէն ներկայացնել մարդը ընդհանրապէս:

Ադալեանի այս պատմուածքը կեանքին մօտենալու այն ձեւն է, որ էն առաջ կու գայ հաստատել տալու, որ հեղինակը մեր նոր օրերու լաւագոյն արձակագիրներէն մէկն է:

Ահա զոյգ մը բանաստեղծութիւն Ժնեւի մէջ ապրող Յակոբ Սարգիսեանէն, որուն պատկերաւոր խօսքերը անցեալի մը կը վերաբերին, վերապրում մը, յիշել տալու համար մեզի թէ մեր անցեալէն, «Երգի կողմէն ոչինչ մնաց միայն հին ցաւ մը կողնացոյց»: 100 տարիներէ ի վեր ջարդերը մեզ կը հօզադեն ու ցեղասպանութիւնը կը շարունակուի նորագոյն սերունդներու վրայ, եւս:

Բայց լսեցէք, այսպէս կը վերջանայ բանաստեղծ՝ Սարգիսեանին երկրորդ «Յաւերժ Ճամբորդ» քերթուածը. «Կ’ըլլամ հողին վերադարձող նորոգումի յաւերժ ճամբորդ»:

Կը ներկայանայ այս անգամ արձակով՝ բանաստեղծ Սարգիս Կիրակոսեանը, որուն այս գործը կը կրէ « Մօտեցում Տոհմին Յուշատետրին»:

Թէ ի՞նչ է տոհմը, ի՞նչ տոհմին արիւնը, որ կը ճամբորդէ դարերու մէջէն, երկիրէ երկիր, յուշելու, հաստատելու համար մե՛ր ինքնութիւնը, հայո՛ւն ինքնութիւնը: Անխաբ է արիւնը:

Իսկապէս, հոս, արձակագիր Կիրակոսեանը մեծ ներշնչումով ստեղծած է այս գործը՝ հողմաշունչ փոթորկայոյզ ներշնչումով:

Դարձեալ ջարդն է նիւթը, ազատուիլ կարելի՞ է, թուրքն անգամ այսօր երբ կը հալածուի իր ըրածէն, մենք ինչպէ՞ս ազատուինք մեր վրայ գործադրուածէն թուրքին իսկ ձեռքով:

Կիրակոսեանը գրած է. «Ո՛չ, ես ուրիշ տեղ չեմ կրնար ըլլալ, պոռթկաց արիւնը եւ օրերուս վրայ նոր օրեր գումարեց: Պէտք է անպայման հասնիմ հրապարակը, ի՛մ հրապարակը, դար-դար քնացած մեռելները արթնցնեմ, վերանորոգ կեանք ու հաւատք պարգեւեմ իրենց, երիտասարդանամ իրենց պէս ու իրենց հետ, թաս մը կեանք խմեմ անմահական ջուրէն, ու … խմեմ ու արքայանամ, լիանամ հողին գարուն-գարուն սիրահարութիւններով … համբերատար քարերուս մանկութեամբ … հրաշք խորհուրդներուն լուսաշաղախ երանգները ծիածանեց … երգեց լեզու առաւ շիրիմներուն հետ եւ միջոցը օշինդրող մեղուներուն հետ բոյր-բոյր քաղցրութիւններ սաղմոսերգեց»:

Ու ասկիա սփիւռքի նոր սերունդն է:

Սարգիս Կիրակոսեանին այս քնարավէպը ցեղին արիւնէն ուղխօրէն ժայթքած նոր կրակի մը այն լուցկին է, որ պիտի բոցավառէ ցեղասպանութեան հարիւրամեայ դարադարձի կրակը:

Ահա իր խոհերը երգի վերածող բանաստեղծ Խաչիկ Տէտէեանը, որ իր քերթուածներով սփիւռքահայ մարդու սիրտի եւ ամէնօրեայ ալեկոծումներուն կենսափրկումի ճամբան կը փնտռէ. «Ու կը տեսնեմ կեանքը՝ կը շարունակուի դեռ …»: Տէտէեան իր երկրորդ քերթուածով՝ «Հիմի Է՞լ Լռենք», արդէն իր հարցումին ինքն իսկ պատասխանած կ’ըլլայ, … Հայրենիքը արդէն չի լռեր, նոյնպէս սփիւռքը:

Յուշիկ քայլերով Արամ Սեփեթճեանն է եկողը իր «Անազատ Օր Մը՝ Ազատութեան Արձանին Հայեացքին Տակ» արձակով ուր գրած է. «Աշոտ, առաւել եւս կը զայրանար, երբ եկեղեցւոյ խորանէն սարկաւագը կը բացագանչէր «Ազատութիւն եղբարց մերոց գերելոց» ուրեմն, գերեալներ կան նաեւ ամերիկեան այս աշխարհին մէջ …»: Սահուն այս տողերուն մէջ դարձեալ Եղեռնն է լեզու առնողը: Այս գործը բանաստեղծական արձակ մըն է:

«Հողէն կը Ծնին» այս քերթուածը Թորոս Թորանեանի կողմէ արձակուած ճիչ մըն է երբ մոռացումի կ’ենթարկուին մեր երկրի մեծերը:

«Դուք առանց հողի … ինչպէս կրցաք դուք հերկել Սփիւռքեան դաշտերն ամայի …:
Փա՜ռք ձեր բոլորին, հա՛յ սերմնացաններ:»

Իրանէն հոս հիւրընկալուած է Խաչիկ Խաչերը, որ իր վերնագրած՝ «Բասկերի Գլխարկով Տղամարդը» արձակը, որուն նիւթը սփիւռքն է, քանի որ կեանքի պայմանները կը ստիպեն, որ սփիւռք մեկնի որպէս դամբանական Մարզպետունի կարդալով:

Բայց հերոսայնութիւնը ներկայ է միշտ: Քիչ խօսքերով շատ ըսելիք հրամցնող բանաստեղծ ու արձակագիրն է Խաչիկ Խաչեր:

Բարեւ ձեզ, խօսողը արձակագիր Պերճուհի Աւետեանն է:

Ահա՛, իր «Առնէտեան Օրագիր»-ը:

Մաքուր հայերէնով կեղտոտ առնէտներու մասին ամբողջ ութը էջ: Բայց հոս հեղինակը առնէտի անունին տակ նկատի ունի մարդը, այն մարդիկը որոնք առնէտի կեանքով կ’ապրին. «Մոխրագոյն մարմնիս երկար մնաց արեւին տակ, աղբակոյտին հետ նոյնանալով, տակաւին կոյտեր շպրտեցին վրաս, իսկ հոգիս, հոգիս տակաւին երկար պիտի պայքարի, մինչեւ, մինչեւ …» Այո՛, աղբանոցն է վախճանը …

Յակոբ Միքայէլեանը արձակագէտը լրիւ ապրած ըլլալով Սուրիոյ պարտադրուած պատերազմավան երեք տարիները, գրած է «Պատերազմի Մեղեդիներ» արձակ գործը:

Այո՛, մարդ յուսահատիլ չի գիտեր, ռումբերու խժալուր աղմուկին մէջ անգամ, յանկարծ դաշնամուրէն մեղեդի մը կը լսուի:

Մանուկին սիրտը շոքոլա ուզած է, ծնողքը պէտք եղած գումարը չունին ու անկարելիութեան առջեւ կու լան … Իսկ մանուկը, «Մամա, ինչո՞ւ կու լաս, պապան ալ կու լայ: Մի լաք, շոքոլա չեմ ուզեր …» Տխուր պատմութիւն, լաւ աւարտ:

Մանուէլ Քէշիշեանն ալ ներկայ է այստեղ իր «Աստուած Զաւակներդ Պահպանէ» արձակով: Մէկ էջ, բայց բազմիմաստ: Հոս աղքատիկ ու մահամերձ մանուկը հիւանդանոց հասցնող մարդուն պատմութիւնն է, Հալէպեան պատերազմի տաք շրջանին: Քէշիշեանը որպէս թատերագէտ դիտել գիտէ:

Համբիկ Մարտիրոսեանը կրնա՞յ չերեւիլ: Ահա իր մէկ արձակ գրութիւնը՝ «Մօրս Երջանկութիւնը եւ Իմ Լացը»: Դարձեալ, մեզի հրամցուածը գաղթի պատմութիւն է, արդիւնք թուրքին հեղինակած Ցեղասպանութեան: Առատ են հեղինակին ծանր խօսքերը: Սրտաճմլիկ, ապրուած կեանքի մը պատմութիւնն է այս: Բայց, յոյսը … կը մնայ, հեղինակը հակառակ իր լալուն կը շարունակէ ապրիլ, վազել ու գրել անդադրում: Ի վերջոյ հայը պարտուողը չէ՛:

Լոս Անճելսէն Մինաս Գոճայեանն է գրողը «Ատանացին» արձակը, որ անցեալ վէպէն հատուած մըն է: Դարձեալ ջարդն է, «Հարս լոյս ասդին երկարէ ՜…»:

Հեղինակը եղեռնէն փրկուած ծնողներու զաւակ, չէր կրնար չգրել այս էջերը ուր պապենական տունը գտնել կայ, որուն տէրը ինք պիտի ըլլայ դարձեալ յիշատակելի օր մը:

Մէկ քերթուածով ու բանաստեղծութեան վերլուծումով Կիպրոսէն մեզի ներկայացողը Սմբատ Տէրունեան բանաստեղծն է: Տէրունեանին գրավերլուծումի եղանակը նորութիւն մըն է մեզի համար:

Բանաստեղծութեան նիւթը «Վարդենին» է: Անտառէն վարդենիէն պոկուած ճիւղ մը, որ տան մը մէջ կոկոն մը կու տայ: Կոկոնը չբացուած վարդն է: Սփիւռքն է մէկ խօսքով: Վարդենիին մասին գրած է բանաստեղծ Տէրունեան, իրա՞ւ , բայց կարծեմ գրած է Սփիւռքի մասին:

Լաւ լսեցէք, Պէյրութի ապրող թատերագիր Արա Արծրունին է խօսողը այս անգամ՝ «Բանավէճը եւ Հայ Սփիւռքի Վերջին Հարիւրամեակը» գիրով հրամայելու պէս կը խնդրէ եւ խնդրելու պէս կը հրամայէ, որ մեր գաղութները վէճեր յարուցանելու փոխարէն բանավիճիլ սորվին:

Արծրունիին խօսքը, անաչառ, անկեղծ կոչ մըն է ուղեալ գաղութներու եւ յատկապէս Լիբանանահայութեան, որպէսզի մենք իրարու մօտ գալ սորվինք եւ թայֆայականութիւն խաղալէ դադրինք ու հանդարտ բանավէճով բուժենք մեր վէրքերը: Երանի Արծրունիի խօսքին արձագանգներ տրուին …:

Հեզահամբոյր Քրիստինէ Կանաչեանը, իր յուշերը կը պատմէ Կոմիտասի աշակերտ Բարսեղ կանաչեանի մասին: Քրիստինէ մարդ Աստուծոյ մինչեւ հիմա ո՞ւր էիր: Կարդացինք յուշերուդ շարունակելի 16 էջերը ու չենք ըսեր լիացանք, բայց կ’ըսենք ճանչցած էինք ամուսինդ Բարսեղ Կանաչեանը, իր «Օրօր»ով եւ «Պճինկօ»ով ու այլ հիանալի գործերով, բայց գրիչովդ աւելի լաւ ճանչցանք ողջ ազգէն սիրուած երգահանը:

«Կամար»ով ու քեզմով՝ Քրիստինէ Բարսեղ Կանաչեանը անգամ մը եւս ծիածանուեցաւ հայոց երկնակամարին վրայ:

Մովսէս Ծիրանի արուեստաբանը չէր կրնար բացակայիլ, իր արուեստաբանի խօսքը այս անգամ Սիրուն Երէցեանի գործերուն մասին է, այն Սիրունին որուն վրձինը կարծէք դադխուած է հայոց Որդան Կարմիրին մէջ, մեզի յիշեցնելով Սարգիս Պիծակն ու Թորոս Ռոսլինը եւ տակաւին արդի գեղանկարչութիւնը: Մովսէս Ծիրանի կը գրէ. «Սիրուն Երէցեանը այս ստեղծագործութեան ընթացքին չի խնայեր ո՛չ ինքզինքին եւ ո՛չ ալ չարին ու չարակամութեան: Հոգեպէս կը տաղուի ու կը տաղէ նաեւ ակնդիրը իր ուժեղ արտայայտչականութեամբ: Կ’ըմբոստանայ, կը ճչայ սակայն չ’ողբար: Ոչ մէկ լալկանութիւն եւ ողբասացութիւն կայ իր ամէնէն ողբերգական կտաւներուն մէջն իսկ»:

«Կամար»ի այս թիւով Սիրուն Երէցեանի մասին իրենց խօսքը ունին նաեւ արուեստի այնքան մօտիկ կանգնած Յարութիւն Նագուլեանն ու Ժիրայր Դանիէլեանը:

«Կամար»ով Սիրուն Երէցեանը իր բոլոր գոյներով կամարուեցաւ մեր հոգիներուն վերեւ:

«Կամար»ի այս թիւը դարձած է ընտրանի մը, ուր ներկայ է նաեւ գեղանկարիչ Գրիգոր Նորիկեանը, որուն գեղանկարները վարպետօրէն վերլուծած են Լիբանանցի արաբ վարպետները:

Չէ մոռցուած երգիծանկարչութիւնը երբ Պարոյր Աղպաշեան ներկայացուցած է մեզի Գրիգոր Քէօսէեանին «Երգիծանկարներ» գիրքը:

Անշուշտ այս յօդուածը պէտք է գրէր Պարոյր Աղպաշեանը, քանի որ ինք ծնած էր այն տան մէջ, ուր կ’ապրէր երգիծագիր իր հայրը՝ Յովհաննէս Աղպաշեան: Այդ մթնոլորտին մէջ հասակ առնող մը պէտք է գրէր ներհուն հրապարակագիր , արուեստաբան ու կայացած երգիծանկարիչ Գրիգոր Քէօսէեանի մասին, որ իր այս գիրքով յիշել կու տայ, մեզի իր անցեալի գործերը երբ ինք մեզի հետ էր, հոս, Լիբանանի մէջ:

«Կամար» պարբերականը չի մոռնար մեր տաղանդաւոր մեկնածները: Ահա խօսք մը իր կողմէ՝ մեկնած Ճիմ Թորոսեան հայրենի ճանաչում գտած ճարտարապետի կողքին՝ արձակագետ Լեւոն Խեչոյեանի կորուստին մասին:

«Կամար» չի մոռնար նաեւ ողջերը: Հոս պարգեւատրումը Դոկտ. Զաւէն Մսըրլեանին Կիլիկիոյ Հայոց Արամ Ա. Հայրապետին կողմէ տուչութիւնը «Մեսրոպ Մաշտոց» շքանշանին:

Հոս նշուած է նաեւ Դոկտ. Զաւէն Մսըրլեանի մէկ նոր հատորին՝ «Հայկական Մասնակցութիւնը Լիբանանեան Երեսփոխանական Ընտրութիւններուն 1934-2009» շնորհահանդէսին:

Յիշուած է նաեւ մեծարումը բանասէր ու լրագրահաւաք, հրապարակագիր, խմբագիր ու մանկավարժ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեանը, որուն մեծարումը գլխաւորեց Արամ Ա. Հայրապետը արժեւորելով այս նուիրեալ Հայ մտաւորականը ու պատմելով անձնական յուշեր:

Այս էջերուն վրայ աւելին կ’արժէր տալ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեանին:

Վերջապէս «Կամար» արժեւորած է նաեւ մանկապատանեկան «Փթիթ» պարբերականը՝ իր վերջին էջին վրայ տալով անոր գունատիպ բոլոր կողքերուն (թիւով 21) լուսանկարը: Այս եւս կոչի մը արժէքը ունի, որ ընթերցողները մտածեն մեր մանկապատանեկան գրականութեան մասին:

Ահա ընթերցանութեան ոսկեհանք մը:

Ողջոյն «Կամար»ին ու բարի երթ Սփիւռքէն դէպի հայրենիք:

ՆՈՐ ԿԱՅՔԷՋ ՍԱՍՆՈՅ ՄԱՍԻՆ

Յուլիս 9, 2014

2014 թուականէն ի վեր համացանցի վրայ կը գործէ Սասնոյ մասին www.sasun.org թրքերէն կայքէջը, որ մանրամասնութիւններով կը ներկայացնէ Սասնոյ անցեալն ու ներկան։

Կայ֊քին հա֊մա֊հե֊ղի֊նակն է Սոֆ֊իա Յա֊կոբ֊եան։ Ան Ծնած է Ուք֊րան֊իոյ մայ֊րա֊քա֊ղաք Քի֊եւ 1993-ին։ 2004-էն ի վեր կը բնակի Հայաստան։

Այժմ կը հե֊տե֊ւի Ե.Պ.Հ.-ի Արե֊ւե֊լա֊գի֊տու֊թեան ֆա֊կուլ֊տե֊տի Թր֊քա֊գի֊տու֊թեան բաժ֊նին: Սոֆ֊իա֊յի ու֊սում֊նա֊սի֊րու֊թիւն֊նե֊րը հիմ֊նա֊կա֊նօ֊րէն կեդ֊րո֊նա֊ցած են Սա֊սու֊նի հա֊յե֊րուն վրայ։

Լուսանկարը՝ Սասուն քաղաքը այսօր։

ՆԱԽԱԳԱՀ ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍԵԱՆ ԱՐԺԱՆԹԻՆԻ ՄԷՋ Կ՛ԱՅՑԵԼԷ ՌԱԿ-Ի ԵՒ ԱՅԼ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԿՈՒՍԱԿՑՈՒԹԻՒՆՆԵՐՈՒ ԵՒ ՄԻՈՒԹԻՒՆՆԵՐՈՒ ԿԵԴՐՈՆՆԵՐ

Յուլիս 8, 2014

*ՊՈՒԷՆՈՍ ԱՅՐԷՍ, ԱՐԺԱՆԹԻՆ* Արգենտինա պաշտոնական այցի շրջանակներում Նախագահ Սերժ Սարգսյանն այսօր այցելել է նաև հայ ազգային կուսակցությունների տեղական կազմակերպություններ՝ ՀՅԴ, ՀԲԸՄ, ՌԱԿ, ծանոթացել այդ կազմակերպությունների կողմից մշակութային, բարեգործական և մարզական միությունների գործունեությանը, ինչպես նաև տեղի հայկական պարբերականների աշխատանքներին:

Արմենիա Մշակութային Ընկերակցութեան Եդուարդ Սէֆէրեանի անուան կենտրոնում հյուրընկալության ընթացքում Նախագահը շնորհակալություն է հայտնել կենտրոնի գործունեության և Հայաստանի պատվիրակությանը ջերմ ընդունելության համար:

Ընդունելության ժամանակ կենտրոնի ներկայացուցիչները Հանրապետության Նախագահին հանձնել են ,Մենք անկեղծ զինուոր ենքե գրությամբ նվեր, ինչի կապակցությամբ իր շնորհակալական խոսքում Սերժ Սարգսյանը նշել է. «Այս խոսքերն անչափ պարտավորեցնող են, որովհետև մեզնից յուրաքանչյուրը զինվոր է. զինվոր է իր պարտականությունների շրջանակներում, զինվոր է իր պատասխանատվության շրջանակներում, զինվոր է իր գաղափարի համար, և ես չափազանց ուրախ եմ, որ մեր ազգային կառույցները, մեր ազգային կուսակցությունները մեզ հպարտություն են ներշնչում, և մենք նաև դրանով տարբերվում ենք ուրիշներից: Ես շատ լավ հասկանում եմ, որ մեր հակառակորդները ոչ միայն աշխարհի այս մասում, այլ նաև տարբեր մասերում փորձում են աշխուժանալ, փորձում են իրենց շահն առաջ տանել, և մենք իրավունք չունենք դրանում նրանց մեղադրել, որովհետև իրենք էլ իրենց շահն են առաջ տանում: Մեր խնդիրն է, որպեսզի մենք մեր ջանքերը նորոգենք, մեր խնդիրն է, որպեսզի եկող սերնդի մեջ այս կրակը վառ պահենք մի կողմից` ամրապնդելով Հայաստանում պետականությունը, մյուս կողմից ամրապնդելով Սփյուռքն ու մեր կառույցները: Մենք իրարով ենք ուժեղ: Մենք միասին շատ բան կարող ենք անել: Ես շատ լավ հասկանում եմ կոնկրետ Հարավային Ամերիկայում` Արգենտինայում, Ուրուգվայում և այլ տեղերում նրանց ջանքերի նպատակը: Եվ նրանք իրենց ջանքերն էլ են ներդնում այնտեղ, որտեղ մենք ուժեղ ենք, բայց եթե մենք պետք է այս պայքարում զիջենք, ուրեմն, տևական ժամանակ հետո, այս շենքում ուրիշները պետք է լինեն: Ես վստահ եմ, որ այդպես երբեք չի լինելու: Ես վստահ եմ, որ, ընդհակառակը, գնալով մեր շենքերի թիվն էլ է ավելանալու, մեր համակիրների շարքերը մնալու են հոծ: Եվ իհարկե, նաև շնորհիվ այս գաղափարի` մենք բոլորս զինվոր ենք, այո, զինվոր ենք, և զինվոր էլ մնալու ենք: Այսպես կարելի է միայն Հայաստանը ուժեղացնել: Շատ-շատ շնորհակալ եմ ջերմ ընդունելության համար: Շատ շնորհակալ եմ: Մենք միասին շատ բան կարող ենք անել»:

ՆԱԽԱԳԱՀԸ՝ ՀԲԸՄ ՄԱՐԻ ՄԱՆՈՒԿԵԱՆ ՎԱՐԺԱՐԱՆԻՆ ՄԷՋ

ՀԲԸՄ-ում ևս Սերժ Սարգսյանը շնորհակալություն է հայտնել ջերմ ընդունելության համար և Միության պատվավոր հյուրերի գրքում թողած գրության մեջ ընդգծել է, որ Հայաստանի իշխանությունները շատ բարձր են գնահատում այն ազգանվեր գործունեությունը, որ Միությունն իրականացնում է Սփյուռքում՝ հատկապես այն համայնքներում, որոնք աշխարհագրորեն հեռու են Մայր Հայաստանից: «Այն, ինչ ես տեսա այստեղ, տպավորիչ է և հուսադրող: Մաղթում եմ Բուենոս Այրեսի ՀԲԸՄ կենտրոնին նույն եռանդով և նվիրվածությամբ շարունակել իր ազգանվեր առաքելությունը՝ հանուն մեր ժողովրդի հարատևման և վերելքի»:

ՆԱԽԱԳԱՀԸ՝ ԱՐԺԱՆԹԻՆԻ ՌԱՄԿԱՎԱՐ ԱԶԱՏԱԿԱՆ ԿՈՒՍԱԿՑՈՒԹԵԱՆ ԿԵԴՐՈՆԻՆ ՄԷՋ

«Սարտարապատ» թերթի խմբագրությունում Հանրապետության Նախագահն ընդգծել է, որ անչափ հպարտ է, որ պատմական բնօրրանից հազարավոր կիլոմետրերի հեռավորության վրա մեր հայրենակիցները հիմնել են այսպիսի տպավորիչ ազգային հաստատություն, որը պատվով կատարում է հայ ոգին վառ պահելու դժվարին առաքելությունը: Հանրապետության Նախագահը մաղթել է բոլորին անսպառ եռանդ և ուժ, որպեսզի շարունակեn նույն նվիրվածությամբ աշխատել հանուն մեր ժողովրդի հարատևման և վերելքի: Այս ամենը Նախագահը գրառել է նաև խմբագրության պատվավոր հյուրերի գրքում:

ՆԱԽԱԳԱՀԸ՝ «ՍԱՐՏԱՐԱՊԱՏ» ՇԱԲԱԹԱԹԵՐԹԻ ԽՄԲԱԳՐԱՏԱՆ ՄԷՋ

Հանրապետության Նախագահն այսօր Բուենոս Այրեսում մասնակցել է նաև Հայ Էմիգրանտների (Արմենիա) հրապարակի պաշտոնական բացման արարողությանը, որից հետո հանդիպում է ունեցել արգենտինահայ համայնքի կազմակերպությունների ներկայացուցիչների և բարերարների հետ: Հանդիպումը Նախագահի առաջարկով անցել է հարցուպատասխանի ձևաչափով, որի ժամանակ Սերժ Սարգսյանը պատասխանել է ներկաներին հետաքրքրող հարցերին, որոնք վերաբերել են հայապահպանության խնդիրներին, Հայաստան-Սփյուռք կապերին, տարածաշրջանի մարտահրավերներին, Հայաստանի ներքին և արտաքին քաղաքականությանը, տնտեսության առաջնահերթություններին, զարգացման հնարավորություններին և մի շարք այլ թեմաների:

Ավարտելով պաշտոնական այցը Արգենտինայի Հանրապետություն՝ Նախագահ Սերժ Սարգսյանի գլխավորած պատվիրակությունն այսօր պետական այցով կմեկնի Ուրուգվայի Արևելյան Հանրապետություն:

ՊԷՅՐՈՒԹԻ ՎԱՀԱՆ ԹԷՔԷԵԱՆ ՄԻՋՆԱԿԱՐԳ ՎԱՐԺԱՐԱՆԻ ԱՄԱՎԵՐՋԻ ՀԱՆԴԷՍ ԵՒ ՎԿԱՅԱԿԱՆԱՑ ԲԱՇԽՄԱՆ ՄԻԱՑԵԱԼ ՀԱՆԴԻՍՈՒԹԻՒՆ

Յուլիս 8, 2014

*ՊԷՅՐՈՒԹ, ԼԻԲԱՆԱՆ* Պէյրութի Վահան Թէքէեան միջնակարգ վարժարանի 2013-2014 տարեշրջանի ամավերջի հանդէսը եւ վկայականներու բաշխման միացեալ հանդիսութիւնը (6-րդ-9-րդ) տեղի ունեցաւ Շաբաթ , Յունիս 28-ի երեկոյեան ժամը 6-ին , վարժարանիս Յակոբ Պարսամեան սրահէն ներս , հովանաւորութեամբ՝ վարժարանիս հոգաբարձութեան եւ ներկայութեամբ Լիբանանի Հայոց Թեմի Բարեջան Առաջնորդ Գերաշնորհ Տէր Շահէ Եպիսկոպոս Փանոսեանի , Թ.Մ.Մ. Հիմնադիրներու Մարմինի ատենապետ՝ Տիար Յակոբ Գասարճեանի եւ անդամներու , ՌԱԿ Լիբանանի Շրջանային Վարչութեան ատենապետ ՝Տիար Միքայէլ Վայէճեանի եւ անդամներու , վարժարանիս հոգաբարձութեան ատենապետ ՝ Տոքթ. Յովիկ վարդանեանի եւ անդամներու , վարժարանիս ծնողաց յանձնախումբի ատենապետուհի ՝Տիկ. Ծովիկ Սամանլեանիեւ տիկիններու , բարեկամներու , բարերարներու եւ ծնողներու հոծ բազմութեան:

Բեմը գեղեցկօրէն յարդարուած էր Տիկ. Ամալիա Հայրիկեանի կողմէ: Խորապատկերը կը ներկայացնէր հայերէն լեզուի առաջին ուսուցիչ Մեսրոպ Մաշտոցը ,ձիւնածածկ Արարատը իր խրոխտ կեցուածքով, եկեղեցին ՝ որպէս հոգեւոր կրթութեան օրրան , ինչպէս նաեւ ՝Վահան Թէքէեան Վարժարանը , անգամ մը եւս փաստելու թէ հայրենիք եւ սփիւռք իրարու զօդուած են անքակտելի կապով մը եւ փոխանցելու թէ հայ կրթօճախը , եկեղեցւոյ կողքին , եղած է ու կը մնայ հայակերտման ու մարդակերտման ամրակուռ միջնաբերդը:

Լիբանանի , Հայաստանի եւ վարժարանիս քայլերգներու յոտնկայս ունկնդրութենէն ետք , բացման խօսքով հանդէս եկաւ վարժարանիս հայերէն լեցուի դասատու ՝Տիկ. Մանիշակ Ալեքսանեանը :

Իր խօսքին մէջ ան նկատել տուաւ որ տարասփիւռ մեր իրականութեան մէջ Թէքէեան վարժարանը կոչուած է բազմակողմանի զարգացումով ու մանաւանդ տոկուն նկարագիրով ՝ հայը պատրաստելու ազգանուէր աշխատանքին : Ան իր խօսքը եզրափակեց ըսելով , թէ ազգովին դժուար ընտրութեանց առջեւ կը գտնուինք այսօր ու պէտք ունինք ամուր նկարագիրով , գիտական հարուստ պաշարով ու ազգային գիտակցութեամբ եւ հաւաքական անկորնչելի արժէքներ պահպանելու կարող նոր սերունդի մը : Եւ այդ սերունդը հայ վարժարանին մէջ կը դարբնուի միայն :

Վարժարանի «Կարս» պարախումբի մեծերը , ղեկավարութեամբ պարուսոյց Օրդ. Արազ Ռաստկելենեանի , ներկայացան «Փափուրի» պարով ,ճոխացնելով մթնոլորտը եւ խլելով ներկաներուն ծափողջոյնները : Որմէ ետք նախ. Ե. եւ Զ. Դասարաններու աշակերտները ներկայացան «Ջան Հայրենիք» եւ «Երգ Խաղաղութեան» խմբերգներով , ղեկավարութեամբ ՝ Պրն. Երուանդ Քէշիշեանի , եւ իրենց քաղցրահնչիւն ձայնով առիքնեցին ներկաները : Ապա, վարժարանիս «Կարս» պարախումբի փոքրիկները ներկայացան «Թամզարա» պարով:

Հանդիսավարուհին բեմ հրաւիրեց վարժարանիս Տնօրէնուհին Տիկ. Կալինա Նաճարեանը ՝ փոխանցելու իր կրթական խօսքը: (Տնօրէնուհիին խօսքը տեսնել առանձին):

ՏՆՕՐԷՆՈՒՀԻ ՏԻԿ. ԿԱԼԻՆԱ ՇԵՄԵՄԵԱՆ ՆԱՃԱՐԵԱՆ

Տնօրէնուհիին խօսքէն ետք տեղի ունեցաւ տեսերիզի ցուցադրութիւն պատրաստութեամբ ՝ Պրն. Նշան Ղորղորեանի , որ կը ներկայացնէր մեր շրջանաւարտներն ու ընթացաւարտները:

Ապա հանդիսաւոր կերպով մուտք գործեցին ընթացաւարտները իրենց դաստիարակին առաջնորդութեամբ , ներկաներուն յոտնկայս ծափողջոյններու ընկերակցութեամբ : Նախ. Զ. դասարանէն Ուլիկեան Կրէյս անթերի առոգանութեամբ արտասանեց «Մաահէտի » , իսկ ընթացաւարտներու անունով հայերէն լեզուով ուղերձ կարդաց նախ. Զ. դասարանէն Փիթըր Մուրատեան : Ապա բեմ հրաւիրուեցան Թ.Մ.Մ. Հիմնադիրներու Մարմինի ատենադպիր եւ Զարթօնք օրաթերթի տնօրէն՝ Տիար Արտաւազդ Մելքիսէթեանը , վարժարանիս Հոգաբարձութեան ատենապետ ՝ Տոքթ. Յովիկ Վարդանեանը , Տնօրէնուհին եւ 6-րդ դասարանի դաստիարակ ՝ Օրդ. Սիլվա Մահտեսեանը բաշխելու համար 6-րդ դասարանի վկայականները :

Միջնակարգի շրջանաւարտները հանդիսաւորապէս մուտք գործեցին իրենց դաստիարակին առաջնորդութեամբ : Անոնք ներկայացան Ժագ Ս. Յակոբեանի «Մենք» խմբային արտասանութեամբ :Միջնակարգի շրջանաւարտներու անունով հրաժեշտի խօսքը արաբերէն լեզուով կարդաց Թերզեան Նաթալիա , որմէ ետք բեմ հրաւիրուեցան Գերաշնորհ Տէր Շահէ Եպիկոպոս Փանոսեանը , Թ.Մ.Մ. Հիմնադիրներու մարմինի ատենապետ , նախկին Պետական երեսփոխան ՝ Տիար Յակոբ Գասարճեանը, Տնօրէնուհին եւ 9-րդ դասարանի դաստիարակ ՝ Տիկ . Մանիշակ Ալեքսանեանը կատարելու Միջնակարգի վկայականներով տուչութիւնը եւ մրցանակաբաշխութիւնը :

Հանդէսի աւարտին հանդիսավարուհին ներկայացուց վարժարանիս նախկին շրջանաւարտ Օրդ. Զեփիւռ Առաքելեանի կենսագրականը եւ որ սիրայօժար ընդունած էր ներկայ գտնուելու ամավերջի հանդէսին կատարելու Հուսկ բանքը: (Տեսնել առանձին)

Հուսկ բանքէն ետք բեմ հրաւիրուեցաւ Հայոց Թեմիս Բարեջան Առաջնորդ Գերաշնորհ Տէր. Շահէ Եպս. Փանոսեանը ,որ նախ փոխանցեց իր սրտի խօսքը , ըսելով թէ որպէս իր անդրանիկ այցելութիւնը Վահան Թէքէեան Վարժարան , մեծապէս տպաւորուած է այս հայակերտման ու մարդակետման դարբնոցով ապա , պահպանիչով փակեց հանդիսութիւնը :

Վերջապէս տեղի ունեցաւ հրավառութիւն , ճոխ մթնոլորտ մը ստեղծելով սրահին մէջ , ապա շրջանաւարտներն ու ընթացաւարտները բեմին առջեւ ընդունեցին բոլորին շնորհաւորութիւնները:

Բարի երթ կը մաղթենք Մեսրոպի շունչով եւ Լուսաւորչի ջահով դաստիարակուած մեր շատ սիրելի շրջանաւարտներուն:

2013-2014 Տարեշրջանի ընթացաւարտները

1- Աւագեան Սելլա

2- Գէորգեան Դալար

3- Թերզեան Նազարէթ

4- Մուրատեան Փիթըր

5- Յակոբեան Սառա

6- Ուլիկեան Կրէյս

7- Քաթիպեան Պեռնարտ

8- Քէշիշեան Փօլ

2013-2014 Տարեշրջանի Հունձք

1-Անթունեան Փաթրիք

2-Գաբրիէլեան Ռիթա

3-Գլընճեան Բալիկ

4-Թերզեան Նաթալիա

5- Ճեմճեմեան Յարութ

6- Սամանլեան Ցոլեր

7-Տիարպեան Իզապէլ

ՆԱԽԱԳԱՀ ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍԵԱՆ ՊՈՒԷՆՈՍ ԱՅՐԷՍԻ ՄԷՋ ՀԱՆԴԻՊԵՑԱՒ ԱՐԺԱՆԹԻՆԱՀԱՅ ՀԱՄԱՅՆՔԻ ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՑԻՉՆԵՐՈՒ ՀԵՏ

Յուլիս 8, 2014

*ՊՈՒԷՆՈՍ ԱՅՐԷՍ, ԱՐԺԱՆԹԻՆ* Արգենտինայի Հանրապետություն պաշտոնական այցի շրջանակներում Նախագահ Սերժ Սարգսյանը հուլիսի 7-ի երեկոյան հանդիպում է ունեցել արգենտինահայ համայնքի ներկայացուցիչների հետ:

Հայրենիք-սփյուռք կապերի ամրապնդման, հայապահպանության գործում ներդրած նշանակալի ավանդի, ինչպես նաև ակտիվ հասարակական և բարեգործական գործունեության համար Արգենտինայի հայ համայնքի մի շարք գործիչներ և արգենտինացի բարեկամներ ՀՀ Նախագահի հրամանագրով պարգևատրվել են ՀՀ մեդալներով: Հանդիպման ժամանակ Նախագահ Սերժ Սարգսյանը հանձնել է ՀՀ պետական պարգևները, շնորհավորել պարգևատրվածներին և մաղթել հաջողություններ:

Արգենտինահայ համայնքի անդամները Նախագահ Սերժ Սարգսյանի Արգենտինա այցի կապակցությամբ հանդես են եկել համայնքի կողմից պատրաստված մշակութային մեծ ծրագրով:

Նախագահը շնորհակալություն է հայտնել համայնքին և նշելով, որ հուլիսի 8-ին Բուենոս Այրեսում հիշարժան իրադարձություն է լինելու` հիմնադրվելու է Հայոց ցեղասպանության թանգարանը, Արգենտինայի հայ համայնքին է նվիրել ֆրանսահայ նկարիչ Ժանսեմի` ցեղասպանության թեմայով նկարած գրաֆիկական աշխատանքներից մեկը, որն անվանի նկարիչը որոշ ժամանակ առաջ փոխանցել է ՀՀ Նախագահին: Սերժ Սարգսյանը նկարը սիրով հանձնել է արգենտինահայ համայնքին՝ որպես Բուենոս Այրեսում բացվելիք Հայոց ցեղասպանության թանգարանի առաջին ցուցանմուշ:

Համայնքը Նախագահ Սերժ Սարգսյանին նվիրել է պետական իշխանության նախագահական գավազան: Այն Նախագահին հանձնել է Հայ Առաքելական Սուրբ եկեղեցու Արգենտինայի հայոց թեմի առաջնորդ Տ. Գիսակ արքեպիսկոպոս Մուրադյանը:

***

Նախագահ Սերժ Սարգսյանի ելույթն արգենտինահայ համայնքի ներկայացուցիչների հետ հանդիպման ժամանակ
Սիրելի՛ հայրենակիցներ,

Անչափ ուրախ եմ Արգենտինայում գտնվելու և Արգենտինայի հայ համայնքի ներկայացուցիչների հետ հանդիպելու համար: Եվ, իհարկե, կրկնակի ուրախ եմ, որ աշխարհագրորեն Հայաստանից հեռու այս երկրում այսքան հայաշունչ մթնոլորտ է տիրում:
Հայ համայնքների հետ հանդիպումները օտարերկրյա պետություններ իմ այցելությունների ընթացքում բարի ավանդույթ և օրակարգի կարևոր բաղկացուցիչ են դարձել: Մեր այս հանդիպումը նաև լավ առիթ է վերարժևորելու հայ-արգենտինյան բարեկամական հարաբերությունների անցյալն ու ներկան, խորհրելու, թե ինչպես կարելի է այդ համագործակցությանը նոր խթան հաղորդել:
Հայ-արգենտինյան հարաբերությունները պատմության բոլոր ժամանակահատվածներում եղել են ջերմ ու բարեկամական: Դրանում, անշուշտ, անգնահատելի է արգենտինահայերի ավանդը: Տասնամյակներ շարունակ ապրելով և արարելով Արգենտինայում՝ դուք դարձել եք այս գեղեցիկ երկրի հասարակության անբաժանելի մասնիկը՝ ձեր արժեքավոր ներդրումը բերելով Արգենտինայի զարգացման գործում: Միայն հպարտանալ կարելի է նրանով, որ այսօր արգենտինահայերն աչքի են ընկնում իրենց կազմակերպվածությամբ և հասարակության մեջ լայն ճանաչումով:

Թեև աշխարհագրորեն մեզնից հեռու եք, հայրենիքում մենք մշտապես զգացել ենք ձեր ներկայությունը. ինչպես երկրաշարժի, այնպես էլ պատերազմի դժվարին տարիներին դուք զորավիգ եք եղել մեզ, օժանդակել Հայաստանի զարգացմանը: Շեշտեմ սակայն, որ դուք սատարել եք հայրենիքին առաջին հերթին ձեր հայ լինելով՝ գիտելիքով և գաղափարներով բնական կամուրջ կառուցելով ձեզ հարազատ երկու երկրների միջև:

Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Պատմության անիվը շարունակում է պտտվել և, բարեբախտաբար, ի նպաստ մեզ: Սակայն դա լոկ բարեբախտություն չէ: Հայոց պետականության վերականգնմամբ հայ ժողովուրդը գտավ իր հենման կետը, որպեսզի ինքնուրույն մասնակից լինի այդ անիվը առաջ մղելու գործին:

Մենք՝ հայերս, այլևս այդ անիվի ընթացքի լոկ ականատեսը չենք, այլ այն առաջ մղող դերակատարներից մեկը: Ինչ հաջողություն էլ որ ունեցել ենք՝ առաջին հերթին հնարավոր է եղել մեր հավաքական ջանքերի և վճռականության շնորհիվ: Որտեղ էլ թերացել ենք՝ թերացել ենք առաջին հերթին հենց մենք:

Պետականության խորհուրդը սեփական ճակատագիրն ինքնուրույն տնօրինելու, պատմական պատասխանատվությունը վստահորեն ստանձնելու՝ հայ ժողովրդի անկոտրում կամքն է: Բոլորս պետք է քաջ գիտակցենք, որ Հայաստանի Հանրապետությունը հայ ժողովրդի քաղաքական հասունության ամենակարևոր քննությունն է: Մենք չենք սպասում որևէ մեկի բարեհաճությանը, բայց միաժամանակ պատրաստ ենք բոլոր շահագրգիռ երկրների հետ լինել իրավահավասար, վստահելի, փոխշահավետ համագործակցություն հետապնդող գործընկեր:

Փոխադարձ վստահության և հարգանքի վրա խարսխված հայ-արգենտինյան պատմական հարաբերությունները նոր բնույթ ստացան Հայաստանի անկախության վերականգնումից հետո: Զարգացավ մեր քաղաքական երկխոսությունը՝ նշանավորվելով ամենաբարձր մակարդակի փոխայցելություններով: Ընդլայնվեց մեր համագործակցության օրակարգը, ձևավորվեց արդյունավետ փոխգործակցություն միջազգային հարթակներում: Իմ պաշտոնական այցը Արգենտինա ևս վկայում է այս հարաբերությունների շարունակական զարգացումն ապահովելու փոխադարձ ցանկության մասին:

Երբ 1998 թվականին Արգենտինայի նախագահ Կառլոս Մենեմը այցելեց Հայաստան, իր ելույթում հատուկ խոսեց Արգենտինայի կյանքում հայ համայնքի հատուկ դերակատարության մասին, որն ուրախալի և հայի տեսակով հպարտանալու անմոռանալի պահ էր:
Հայ-արգենտինյան բարեկամությունը հարատև է, քանի որ հիմնված է Հայաստանի և Արգենտինայի ժողովուրդների դավանած միևնույն արժեքների վրա: Ասածիս վկայությունը Արգենտինայի կողմից Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն ու դատապարտումն է, որը 2006 թվականին ստացավ օրենքի ուժ:

Այս հարցում, իհարկե, չափազանց մեծ է ձեր ավանդը: Ձեր ջանքերի շնորհիվ Արգենտինայում այսօր ստեղծվում է Հայոց ցեղասպանության թանգարան: Ուզում եմ բոլորիս շնորհավորել, եթե այսպես ասել, այս լավ առիթի համար և, իհարկե,
շնորհակալություն հայտնել բոլոր նրանց, ովքեր որևէ ջանք են ներդրել այս կարևոր գործն իրականություն դարձնելու համար:

Սիրելի՛ բարեկամներ,
Հաջորդ տարի ապրիլի 24-ին լրանում է Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը: Ապրիլի 24-ը, անշուշտ, խորհրդանշական օր է. բոլորիս էլ պարզ է, որ ցեղասպանությունը չի սկսվել և չի ավարտվել մեկ օրում: Ավելին՝ այն չի կարելի ավարտված համարել այնքան ժամանակ, քանի դեռ Թուրքիայի իշխանությունները շարունակում են ժխտել կատարվածը:
Սակայն վստահ եմ, որ հեռու չէ այն օրը, երբ Թուրքիան առերեսվելու է սեփական պատմությանը: Դրանով իսկ Թուրքիայի ղեկավարները կազատեն իրենց ժողովրդին այն ծանր բեռից, որ ստիպված կրում են արդեն մեկ հարյուրամյակ: Կարծում եմ՝ դրան մեծապես նպաստելու է հենց Թուրքիայում նոր թափ առնող հասարակական գիտակցությունը՝ ի դեմս երիտասարդ և ուսյալ սերնդի, որն այսօր արդեն ներողությունը գերադասում է ամոթալի ուրացումից:

Այո, հազարավոր թուրքեր մերժում են ուրացման պաշտոնական քաղաքականությունը և իրենց համերաշխությունն են հայտնում հայ ժողովրդին: Այդ զարգացումներն ակնհայտ են, և դրանք ստիպում են Թուրքիայի իշխանություններին որոշակի քայլեր ձեռնարկել:
Թուրքիայի ղեկավարությունն այժմ անգամ խոսում է հայերի և թուրքերի շրջանում ,արդար հիշողությունե ստեղծելու անհրաժեշտության մասին: Սակայն իր հաջորդ քայլով իսկ փորձում է ականապատել արդարությունը՝ հավասարության նշան դնելով մեկուկես միլիոն քաղաքացիական անմեղ զոհերի, որոնք հիմնականում ծերեր, կանայք ու երեխաներ էին, և Օսմանյան կայսրության հանցագործ ղեկավարների արկածախնդրության պատճառով Առաջին աշխարհամարտում զոհված թուրք զինվորների միջև:

Դա ,արդարե հիշողություն չէ: Նման ,արդարությունե մենք ընդունել չենք կարող: Իրականում դա Հայոց ցեղասպանության ուրացման քաղաքականության նորացված, ավելի կատարելագործված ու վերափաթեթավորված տարբերակն է:

Մենք շարունակելու ենք մեր համախմբված գործունեությունը Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման և դատապարտման ուղղությամբ: Սակայն մեր նախնիների հիշատակը պետք է հարգենք ոչ միայն մեր պայքարն իր նպատակին հասցնելով, այլև մեր Հայրենիքը զորացնելով, յուրաքանչյուր հայի տաղանդն ու հնարավորություններն ի փառս Հայրենիքի օգտագործելով:
Պետք է յուրաքանչյուրս հպարտ լինի, որ Հայոց ցեղասպանության հարյուրամյակի նախաշեմին մենք կանգնած ենք ուղղված մեջքով, բաց ճակատով և անկախ հայկական զույգ պետությունների՝ Հայաստանի Հանրապետության և Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության գոյությամբ: Անգամ մեզ պարտադրված դժվարին շրջափակման և ,ոչ պատերազմ-ոչ խաղաղությունե իրավիճակի պայմաններում Հայոց հայրենիքը շարունակում է զարգանալ:

Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Ինչպես գիտեք, այսօր սիրիահայությունը շարունակում է դժվարին իրադրության մեջ մնալ: Այսօր դա մեր ամենամեծ մտահոգությունն է: Մենք անում ենք հնարավորը և շարունակելու ենք մեր աշխատանքը` նրանց համար արժանապատիվ կեցություն ապահովելու համար:

Վստահ եմ, որ աշխարհագրական հեռավորությունը ձեզ համար խոչընդոտ չէ, և սիրիահայ մեր քույրերի ու եղբայրների տառապանքը արձագանք է գտնում ձեր սրտերում: Որևէ կասկած չունեմ, որ ինչպես ողջ աշխարհում, այնպես էլ Արգենտինայում յուրաքանչյուր հայի սիրտ ցավում է ամեն մի հայի թափած արցունքի ու տառապանքի համար:

Սիրիայի այս ճգնաժամը ևս մեկ անգամ ապացուցեց այն, ինչ մենք բոլորս գիտենք. Հայաստանն ու Սփյուռքը ուժեղ են միասնաբար: Մենք Հայաստանում ավելի զորեղ ենք զգում՝ ունենալով Սփյուռքի զորակցությունը: Վստահ եմ, որ նույն կերպ էլ դուք եք զգում Հայաստանի ներկայությունը, ձեր ազատ ու անկախ Հայաստանի գոյությունը: Ուստի և հորդորում եմ ձեզ առավել ակտիվ ներգրավվել համազգային խնդիրների լուծման գործում: Մենք նախանձախնդիր ենք Սփյուռքի հետ կապերի ամրապնդման հարցում:

Մեր խնդիրն է, որ երիտասարդները հայ մնան և հայերեն խոսեն: Ուրախ եմ, որ Հարավային Ամերիկայի հայ համայնքների կրթամշակութային հիմնախնդիրների լուծմանն աջակցելու 2010-2012 թվականների ծրագիրը որոշակի աշխուժություն մտցրեց համայնքում և խթանեց փոխադարձ այցելությունները: Նման ծրագրերը ոգևորում են երիտասարդությանը և նրանց՝ հայրենիքի հետ կապելու հնարավորություն են ստեղծում: Մենք շարունակելու ենք զարկ տալ հայրենաճանաչության ծրագրերին, որոնք անջնջելի հետք են թողնում երիտասարդների սրտերում:

Հայրենիք-Սփյուռք գործակցությունը մեր կարևորագույն ռազմավարական ուղղություններից է: Այսօր մեր պետությունը սփյուռքահային գործընկերություն է առաջարկում, պատրաստ է հնարավորություններ ընձեռել ներդրումներ կատարելու համար, ստեղծում է կառուցակարգեր, որպեսզի սփյուռքահայերը Հայրենիքում կարողանան շահութաբեր գործունեություն ծավալել: Մեր խնդիրն է անցնել բարեգործությունից դեպի փոխշահավետ գործընկերություն:

Ասել եմ և այսօր դարձյալ կրկնում եմ` եկե՛ք հայրենիք, ներդրումնե՛ր կատարեք: Շահույթ ստանալով` միաժամանակ կառուցե՛ք մեր բոլորի երազանքների երկիրը: Աշխատատեղ ստեղծելով` օգնե՛ք կանխել բոլորիս այդքան մտահոգող արտագաղթը: Հնուց եկած խոսք է՝ «Ծառն արմատով է ծառ, տունը հիմքով է տուն»: Հայն իր հողի վրա է ուժեղ ու երջանիկ, երկիրն իր զավակներով է զորավոր ու անպարտելի:

Այս համատեքստում ցանկանում եմ առանձնահատուկ արժևորել մեծանուն գործարար և բարերար Էդուարդո Էռնեկյանի դերակատարությունը Հայաստանի առաջընթացի գործում: Ծնված լինելով հեռավոր Արգենտինայում՝ նա օժտված է իսկական հայի ոգով: Իր աշխատասիրությամբ և նվիրումով հասնելով մեծ նվաճումների՝ նա միջազգային ճանաչում է բերել ոչ միայն իրեն, այլև հայ ժողովրդին: Այս գործարարի և բարերարի կերպարը ոգեշնչող պետք է լինի աշխարհասփյուռ մեր հայրենակիցների և հատկապես երիտասարդների համար:

Սիրելի՛ բարեկամներ,
Ի՞նչն է մեզ՝ հայերիս, կապում իրար ծովերից ու օվկիանոսներից այն կողմ: Անշուշտ Հայաստանը: Մեզ կապում են պատմությունը, մեր ընդհանուր պատմական հայրենիքը և մեր կորուստները: Բայց ամենից շատ մեզ կապում է ոչ թե այն, ինչ կորցրել ենք, այլ այն, ինչը չենք կորցրել՝ գտել ենք: Այսինքն՝ այսօրվա Հայաստանը: Ուրեմն, եկեք հարյուրապատիկ ավելի մեծ սիրով, խնամքով ու գուրգուրանքով վերաբերվենք Հայաստան հայրենիքին, որը կարողացել ենք փրկել մեծագույն զոհողությունների գնով: Եկե՛ք Հայաստան՝ վերատիրանալու նրան, քանի որ այն նաև ձերն է և ձեր զավակներինը: Մեզ կապում են նաև ապագա բոլոր հաղթանակներն ու այն ամենը, ինչին հասնելու ենք ապագայում: Եկե՛ք միասին օր առաջ կերտենք այդ ապագան:

Այս անկայուն ու անապահով աշխարհում կա՞ ավելի ապահով տեղ հայկականությունը վերալիցքավորելու համար: Ես խիստ կասկածում եմ: Եվ ես ասում եմ բոլոր սփյուռքահայերին. եկե՛ք Հայաստան կամ ամուր թելերով կապվեք Հայաստանին, եթե ուզում եք քաղաքականապես հայ մնալ կամ հայ լինել: Արդյո՞ք աշխարհի երեսին կա մի վայր, որտեղ հայոց լեզուն չի նահանջում: Այո՛, կա՛. և դա Հայաստանն է: Ներկա Հայաստանն է հայոց լեզվի անմահության ավազանը: Ուրեմն, եկե՛ք Հայաստան կամ ավելի հաճա՛խ եկեք Հայաստան վերամկրտվելու և ձեր զավակներին վերամկրտելու այդ ավազանում:

Հայաստանի մասին դրսում հազար ու մի պատմություն են պատմում. մի մասը՝ ճիշտ, մի մասը՝ չափազանցված, մի մասը՝ լավ, մի մասը՝ վատ: Բայց ավելի լավ է մարդ մեկ անգամ տեսնի, քան հարյուր անգամ լսի: Ձևավորե՛ք ձեր սեփական տպավորությունը և սեփական պատկերացումը իրական և ոչ առասպելական հայրենիքի մասին: Համոզվա՛ծ եղեք, որ իրական Հայաստանը՝ Արցախով հանդերձ, ավելի գեղեցիկ ու հարազատ է, քան կարելի է երևակայել:

Եթե չեք կարող ապրել Հայաստանում, ապա կարող եք ապրել Հայաստանով: Ապրել նրա հաջողություններով, հպարտանալ ձեռքբերումներով, կիսել նրա ցավերն ու բեռը: Մի սփյուռքահայ բարեկամի մտահոգել էր Երևանում լսած մի արտահայտություն. ,Հայաստանակենտրոն քաղաքականությունե: Դրանում նա տեսնում էր սփյուռքի կառույցների թերագնահատման և անտեսման վտանգ:
Համոզված եղեք, որ ,Հայաստանակենտրոն քաղաքականությունե ամենևին էլ չի նշանակում սփյուռքի կառույցների թերագնահատում, անտեսում կամ ենթակայություն: Դա բացառված է: ,Հայաստանակենտրոն քաղաքականությունե նշանակում է պետական քաղաքականություն: Հայկական պետության վարած ներքին և արտաքին քաղաքականություն, որտեղ սփյուռքի կառույցները՝ սկաուտներից մինչև քաղաքական կուսակցություններ և հոգևոր կենտրոններ ունեն իրենց անգնահատելի և անփոխարինելի դերը:
Մեր գլխավոր նպատակակետը, մեր ողջ գործունեության թիրախի կենտրոնը հայրենիքն է՝ իրական Հայաստանը: Ես եկել եմ ձեզ ասելու, որ դուք մասն եք այդ իրական ու կայացած Հայաստանի Հանրապետության:

Բոլորիս հայրենիք Հայաստանը նաև դուք եք, սիրելի՛ հայրենակիցներ, սիրելի՛ արգենտինահայեր:

Եզրակացությունը մեկն է. մեր ազգային ինքնության պահպանման և զարգացման առհավատչյան Հայաստանն է:
Լինել Արգենտինայի քաղաքացի, իհարկե, բարձր պատիվ է, լինել հայ՝ երջանկություն է: Ձեզ է վիճակվել այդ երկուսը միահյուսելու բարեբախտությունը:

Շնորհակալ եմ բոլորիդ ուշադրության և, անշուշտ, ջերմ ընդունելության համար:

ՆԱԽԱԳԱՀ ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍԵԱՆԸ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄՆԵՐ ՈՒՆԵՑԱԾ Է ԱՐԺԱՆԹԻՆԻ ՊԱՏԳԱՄԱՒՈՐՆԵՐՈՒ ՊԱԼԱՏԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻՆ ԵՒ ՊՈՒԷՆՈՍ ԱՅՐԷՍԻ ՔԱՂԱՔԱՅԻՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹԵԱՆ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՀԵՏ

Յուլիս 8, 2014

Պաշտոնական այցով Արգենտինայի Հանրապետությունում գտնվող Նախագահ Սերժ Սարգսյանը հուլիսի 7-ին հանդիպում է ունեցել Բուենոս Այրեսի քաղաքային կառավարության նախագահ (քաղաքապետ) Մաուրիսիո Մակրիի հետ:

Հայ-արգենտինյան միջպետական հարաբերությունների առանցքում երկուստեք կարևորվել է ապակենտրոնացված համագործակցությունը, որը, զրուցակիցների համոզմամբ, ուրույն դեր ունի նաև երկու երկրների ժողովուրդների բարեկամության
ամրապնդման ու մշակութային արժեքների փոխճանաչելիության գործում: Սերժ Սարգսյանը և քաղաքապետ Մաուրիսիո Մակրին ընդգծել են, որ այդ ուղղությամբ առաջին քայլն արվել է շուրջ մեկ ու կես տասնամյակ առաջ` հռչակելով Բուենոս Այրեսը և Երևանը քույր քաղաքներ:

Հանդիպմանը Նախագահ Սերժ Սարգսյանը կարևորել է Մաուրիսիո Մակրիի՝ 2012թ. Երևան կատարած այցելությունը, որի ընթացքում տեղի է ունեցել Բուենոս Այրեսից Երևանին՝ գրքի միջազգային մայրաքաղաքի տիտղոսի փոխանցման արարողությունը: ՀՀ Նախագահը նշել է, որ այդ այցը երկու մայրաքաղաքների միջև համագործակցությանը նոր խթան է հաղորդել և հույս է հայտնել, որ նմանօրինակ
այցելություններն ու փոխադարձ շփումները կկրեն պարբերական բնույթ՝ ներառելով փոխգործակցության զարգացմանն ուղղված ընդգրկուն օրակարգ: Սերժ Սարգսյանը ընդգծել է, որ Հայաստանը պատրաստակամ է հնարավորինս քաջալերել և աջակցել Երևան-Բուենոս Այրես ձևաչափով նոր նախաձեռնությունները և ծրագրերը:

Հանրապետության Նախագահն անդրադարձել է նաև Բուենոս Այրեսում հայկական ներկայությանը, որը երկու երկրները կապող ամուր կամուրջ է հանդիսանում:

Նախագահի խոսքով, 1915թ. Օսմանյան կայսրությունում հայ ժողովրդի նկատմամբ գործած ծանրագույն հանցագործության՝ ցեղասպանության հետևանքով Արգենտինայում հաստատված հայերն արժանացել են ջերմ վերաբերմունքի: Սերժ Սարգսյանը ուրախությամբ է նշել, որ այս տարիների ընթացքում հայերն իրենց էական մասնակցությունն են բերել ինչպես Արգենտինայի, այնպես էլ Բուենոս Այրեսի զարգացմանը՝ հարստացնելով մշակութային բազմազանությամբ առանձնահատուկ այդ քաղաքի կյանքը:

Օգտվելով հանդիպման պատեհ առիթից՝ Նախագահ Սերժ Սարգսյանը խորին շնորհակալություն է հայտնել Բուենոս Այրեսի քաղաքային իշխանություններին Հայոց ցեղասպանությունը պաշտոնապես ճանաչելու, ինչպես նաև Բուենոս Այրեսում Ցեղասպանության թանգարան հիմնելու որոշման համար, որը, ըստ Նախագահի, Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման ու դատապարտման գործում Արգենտինայի կողմից ևս մեկ անգնահատելի քայլ է:

Նախագահ Սերժ Սարգսյանը նաև շնորհավորել է Բուենոս Այրեսի քաղաքապետին ևԱրգենտինայի բարեկամ ժողովրդին՝ հուլիսի 9-ին նշվելիք երկրի Անկախության օրվա կապակցությամբ, մաղթել խաղաղություն, բարգավաճում և նորանոր նվաճումներ:

Հանդիպման ավարտին քաղաքապետ Մաուրիսիո Մակրին Հայաստանի Նախագահի այցի կապակցությամբ նրան է հանձնել Բուենոս Այրեսի բանալին և քաղաքի Պատվավոր այցելուի պատվոգիրը: Քաղաքապետարանից մեկնելուց առաջ Սերժ Սարգսյանը գրառում է թողել քաղաքապետարանի պատվավոր հյուրերի գրքում:

Նախագահ Սերժ Սարգսյանը հանդիպում է ունեցել նաև Արգենտինայի պատգամավորների պալատի նախագահ Խուլիան Անդրես Դոմինգեսի հետ: Հանդիպման սկզբում Հանրապետության Նախագահը նշել է, որ իր արտասահմանյան այցերի շրջանակներում առանձնակի կարևորություն է տալիս Օրենսդիր մարմինների ղեկավարների հետ հանդիպումներին, քանի որ, ըստ Նախագահի, դժվար է գերագնահատել այն դերը, որ օրենսդիրներն ունեն միջպետական հարաբերությունների զարգացման և փոխվստահության մթնոլորտ ձևավորելու հարցերում: Նախագահի խոսքով, հայ-արգենտինյան հարաբերությունների համատեքստում Հայաստանն առանձնակի կարևորում է միջխորհրդարանական փոխգործակցությունը: Սերժ Սարգսյանը նշել է, որ Արգենտինայի Սենատի և Ներկայացուցիչների պալատի կողմից Հայոց ցեղասպանության ճանաչման օրինագծի ընդունումը հայ-արգենտինյան դարավոր բարեկամության նոր էջ է բացել և երկու երկրների միջխորհրդարանական կապերին հաղորդել առանձնակի բովանդակություն: Երկուստեք կարևորվել են խորհրդարանական տարբեր մակարդակի պատվիրակությունների փոխայցելություններն ու միջխորհրդարանական բարեկամության խմբերի միջև շփումները:

ՅՈՎԻԿ ԷՕՐՏԵՔԵԱՆԻ ԽՕՍՔԸ՝ ՄԱՅՐ ԱԹՈՌ Ս. ԷՋՄԻԱԾՆԻ ՄԷՋ ՊՈԼՍՈՅ «ԺԱՄԱՆԱԿ» ՕՐԱԹԵՐԹԻ 100-ԱՄԵԱՅ ՅՈԲԵԼԵԱՆԻՆ ՆՈՒԻՐՈՒԱԾ ՀԱՆԴԻՍՈՒԹԵԱՆ

Յուլիս 8, 2014

Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի Գէորգեան Հոգեւոր Ճեմարանի հանդիսութեանց սրահին մէջ, հանդիսապետութեամբ Ամենայն Հայոց Գարեգին Բ. Կաթողիկոսի, տեղի ունեցած էր Պոլսոյ «Ժամանակ» օրաթերթի 100-ամեայ յոբելեանին նուիրուած հանդիսութիւն մը, որուն ընթացքին բանախօսած էին Հ.Բ.Ը. Միութեան Հայաստանի ներկայացուցչութեան տնօրէնի պաշտօնակատար Յովիկ Էօրտեքեան եւ Մայր Աթոռի պաշտօնական մամլոյ եւ հրատարակչական բաժիններու տնօրէն Շահէ Վրդ. Անանեան:
Իր շահեկանութեան համար ստորեւ կը հրատարակենք Յովիկ Էօրտեքեանի բանախօսութիւնը:

Զ.

Վեհափառ Տէր,

Գերաշնորհ, Հոգեշնորհ եւ Արժանապատիւ Հայրեր,
Յարգելի ներկաներ,

2008 թուականին լրացաւ պոլսահայ »Ժամանակ« օրաթերթի հիմնադրութեան 100-ամեակը: Այդ թուականից ի վեր իրարայաջորդ ձեռնարկներով ու հանդիսութիւններով նշուեց օրաթերթի դարադարձը, որոնց նախավերջինը եղաւ ՀԲԸՄ.ի Հայաստանի ներկայացուցչութեան ու Մշակոյթի նախարարութեան կազմակերպութեամբ տեղի ունեցած »Ժամանակի ժամանակը« փաստավաւերագրական ֆիլմի ցուցադրութիւնն ու Մաշտոցի անուան Մատենադարանում կազմակերպուած գիտաժողովը:

Օրաթերթի 100-ամեայ յոբելեանին նուիրուած այդ հանդիսութիւններն ահաւասիկ խորհրդանշականօրէն եզրափակւում են Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնում՝ բարձ հանդիսապետութեամբ Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետի: Այս ամփոփիչ հանդիսութիւնն առիթ է վերստին սեղմ կետերով անդրադառնալու »Ժամանակ« օրաթերթի հիմնադրութեան, նրա անցած ուղուն, դաւանած սկզբունքներին ու բարոյական արժէքներին, գնահատելու նրա տեղն ու դերը հայ մամուլի անդաստանում:

»Ժամանակ«ը, որ 106 տարի անխափան ու անընդհատ լոյս է տեսնում, հանդիսանում է Թուրքիայի հնագոյն թերթերից ու հայաշխարհի օրաթերթերից ամենահինը: Թերթը հիմնել է Արեւմտահայ փայլուն մտաւորական, գրող ու հասարակական գործիչ Միսաք Գոչունեանը, գրական կեղծանունը Քասիմ, 1908 թուականին՝ իր եղբոր՝ Սարգիս Գոչունեանի հետ միասին: »Ժամանակ«ն օրինաչափ ծնունդն էր իր ժամանակների: Արդարեւ, Երիտթուրքերի իշխանութեան հասնելն ու Օսմանեան Սահմանադրութեան հռչակումը ոգեւորութեան ու լաւատեսութեան խանդավառ մթնոլորտ էին ստեղծում Թուրքիայում: Հայերը նոյնպէս լաւատեսութեամբ էին լցուած: Ազատութեան հովեր էին փչում երկրով մէկ:

Պատմական այդ իրադարձութիւնների վադորդայնին հիմնուած թերթը գալիս էր արտայայտիչը լինելու տիրող ժողովրդական տրամադրութիւններին, նոր խօսք ու նոր գաղափարներ բերելու հանրային կեանքում: Միսաք Գոչունեանը, որ թերթի հիմնադրութիւնից շատ առաջ թուրքահայ մամուլի տիրական դէմքերից էր, հրատարակելով թերթը, նոր ուղղութիւն էր ուրուագծում: Թերթը կոչւում էր ժողովրդական օրաթերթ, քանի որ դա ժողովրդի լայն խաւերի թերթն էր, մատչելի բոլորի համար: »Ժամանակ«ն արձագանքում էր ազգային-եկեղեցական, հասարակական-քաղաքական ու մշակութային բոլոր իրադարձութիւններին ու դէպքերին, համայնքային կեանքի բոլոր երեւոյթներին: Միով բանիւ, »Ժամանակ«ը պոլսահայ կեանքի հայելին էր ու այդպէս էլ մնում է: Շնորհիւ իր այս գործելաձեւին, թերթը շատ արագ մեծ ժողովրդականութիւն է ձեռք բերում, տպաքանակը հասցնում մի քանի հազարի: Բայց այս թերթը ոչ միայն լրատու էր, այլ նաեւ հայրենասիրական առողջ միջավայր ստեղծող, հանրային կարծիք ձեւաւորող ու զանգուածներ առաջնորդող հաստատութիւն: Մտածողութիւն ու աշխարհահայաեցք ունեցող այս թերթը դարբնոց էր պոլսահայ մեծ թուով մտաւորականների ու գրական ստեղծագործողների համար, իւրայատուկ դպրոց:

Ազգային-եկեղեցական աւանդութիւնների պահպանման հարցերում թերթն անշուշտ պահպանողական էր, իսկ քաղաքական ու հասարակական խնդիրներում՝ ազատական-ժողովրդավարութեան սկզբունքների ջատագով: Բնաւ էլ պատահական չէ, որ »Ժամանակ«ը, 1920-ին, միանալով Սահմանադրական-Ռամկավար »Ժողովուրդ« կամ »Ժողովուրդի Ձայնը« քաղաքական ու հասարակական օրաթերթին, վերանուանուեց »Ժողովուրդի Ձայնը-Ժամանակ« եւ միացեալ թերթը հրատարակուեց շուրջ 4 տարի: Այս ժամանակաշրջանում թերթը խմբագրել է նաեւ հայ բանաստեղծութեան իշխան Վահան Թէքէեանը: Երկու թերթերն էլ նախկինում ունեցել էին նոյն ուղղութիւնը՝ ժողովրդի լուսաւորութեան ապահովման, հատուածականութեան ու ծայրայեղութեան մերժման, չափաւորութեան իրենց դիրքորոշումներում:

»Ժամանակ«ը միշտ էլ ժամանադրավայրն է եղել Արեւմտահայ հասարակական մտքի, գրի ու գրականութեան փայլուն աստղերի հոյլին: Թերթօն-վէպերով, բանաստեղծութիւններով, արձակ գործերով, հրապարակագրական յօդուածներով ու թղթակցութիւններով թերթին իրենց աշխատակցութիւնն են բերել Գրիգոր Զօհրապը, Զապէլ Եսայեանը, Թէոդիկը, Արամ Անտոնեանը, Մինաս Չերազը, Հրանդ Սամուէլը, Ռուբէն Զարդարեանը, Երուխանը, Զապէլ Ասատուր-Սիպիլը եւ Արեւմտահայ պոէզիայի ու արձակի հռչակաւոր այլ դէմքեր ու պայծառադէմ հոգեւորականներ: Սփիւռքահայ գրականութեան հիմնադիրները նոյնպէս գրական գործերով աշխատակցել են թերթին, ինչպէս Արշակ Չօպանեանը, Վազգէն Շուշանեանը, Լեւոն Զաւէն Սիւրմէլեանը, Նշան Պէշիկթաշլեանը, Նիկողոս Սարա‎‎‎‎‎ֆեանը եւ ուրիշներ: ‎

Հայութեան համար ամենածանր ու ողբերգական օրերին, »Ժամանակ«ը նոյնպէս ճաշակել է թուրքական բռնաճնշումները, հալածանքները, գրաքննութիւնը, որոնց հետեւանքով երբեմն հարկադրուած է եղել առկախել իր հրատարակութիւնը, բայց միշտ վերադառնալով հրապարակ, նոյնիսկ ցեղասպանութիւնից յետոյ վերապրել ու գործել: Արեւմտահայութեան կրած տառապանքների ու ջարդերի մասին հսկայական վկայութիւններ կան թերթի համարներում, որոնց թուայնացումը կարծում եմ անհրաժեշտութիւն է:

»Ժամանակ«ը միշտ էլ ամուր կանգնած է եղել հայ ժողովրդի միասնականութեան, հայրենիքի հետ սերտ կապերի, Հայաստանեայց Առաքելական Սուրբ եկեղեցու ազգային ու հոգեւոր պատմական առաքելութեան պաշտպանութեան, Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի նախամեծարութեան դիրքերում: »Մենք միշտ Էջմիածնական եղած ենք«, շեշտել եւ շեշտում են »Ժամանակ«ի շուրջ համախմբուած մտաւորականներն ու թերթի լայն շրջանակը: Ամենափորձանաւոր ժամանակներում անգամ, թերթի համակիր զանգուածն իր հայեացքը միշտ ուղել է դէպի հայրենիք ու Սրբութեանց Սրբոց Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածին:

Հայ պարբերական մամուլի ռահվիրայ »Ժամանակ«ն այսօր էլ, շնորհիւ Գոչունեան գերդաստանի չորրորդ սերնդի ներկայացուցիչ Արա Գոչունեանի շուրջ համախմբուած մտաւորականների ու աջակիցների եռանդուն գործունէութեանը, շարունակում է լոյս տեսնել, հասնելով պոլսահայ թէ սփիւռքահայ ընթերցողներին: Ժամանակների թոհուբոհին դիմացած, փորձութիւնների ու փորձանքների բովով անցած »Ժամանակ«ը հաստատուն կերպով ընթանում է դէպի նոր տասնամեակներ: Հակառակ արտերկրում ուծացման, հայախօսութեան նահանջին ու հայերէն ընթերցողների թուի նուազման, տակաւին կանգուն է »Ժամանակ« օրաթերթը՝ դիմագրաւելով նաեւ հեռահաղորդակցութեան ու առցանց հաղորդամիջոցների ընձեռած հնարաւորութիւնների հետեւանքով տպագիր մամուլի դիմագրաւած բազմաթիւ մարտահրաւէրներին: Սոսկ թերթ լինելուց աւելի, »Ժամանակ«ը պոլսահայութեան գոյութեան ու կենսունակութեան խորհրդանիշն է, Արեւմտահայերէն գրաւոր խօսքի շարունակականութեան իրեղէն ապացոյցը: Որքա՜ն հաճելի զգացմունք ես ապրում, երբ ամէն անգամ »Ժամանակ«ն ընթերցելիս, մտքով գնում ես Պոլիս ու վերյիշում Դուրեանին, Մեծարենցին, Զօհրապին, Վարուժանին ու Սիամանթոյին:

Ոգեկոչե՛նք »Ժամանակ« թերթի կերտիչների ու նրանց գործը շարունակած գրի մշակների յիշատակն ու ամենայն պատուի ու բիւր յարգանքի արժանացնենք նրանց, քանզի նրանք իրենց հոգին, միտքն ու քրտինքն են նուիրաբերել հայ տիպ ու տառին, հայ թերթին, ծառայել հայ ժողովրդին:

KERMES MONDIAL 2014 AT HOLY CROSS-HARBOYAN HIGH SCHOOL

Յուլիս 8, 2014

*GREG HAGOPAIN*

On the 28^th and 29^th of June 2014, Armenian Catholic Patriarchate’s Holy Cross Harboyan High School organized a Kermes for the first time. The theme of the Kermes was this year’s FIFA Wold Cup “Mondial 2014”.

The Holy Cross Harboyan High School’s Kermes was an entertaining and interesting place for all those who liked eating, drinking, watching the football matches, playing, enjoying with friends, and meeting new people. Besides the ice cream, sandwiches, crepes, waffle, pizza, cotton candy, nuts, and carrots, there were also lots of games, like soap football, giant slide, baby foot, wall climbing, and trampoline. Children also got the chance to paint their faces, and play, as well as take pictures with famous cartoon characters.

While children were having fun, adults were impatiently waiting to watch the football games on the huge screen. And at the half time, there were one man show performances and singers trying to entertain and calm down all the football fans.

In these two consecutive days, people were visiting Holy Cross Harboyan High School’s kermes, leaving all their worries and enjoying as much as they can with their loved ones.

Special thanks to the school’s Principal Mrs. Rita Boyadjian and all the staff and crew, who contributed by dedicating their time to make this kermes a success.

Zalka, Lebanon

1...2,7152,7162,717...2,723 էջ 2,716 / 2,723-ից

Յունիս 2025
Երկ․	Երք․	Չրք․	Հնգ․	Ուր․	Շբ․	Կիր․
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30