*ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ*

Յառաջդիմական Ընկերվար Կուսակցապետ՝ Երեսփոխան Ուալիտ Ժոմպլաթ երէկ կոչ ուղղեց ամբողջութեամբ վերացնել ընտրական օրէնքի համայնքային դրութիւնը համեմատական օրէնք մը քննարկելէ առաջ:

Միւս կողմէ Ազգային Ազատ Հոսանք կուսակցութիւնը կը պահանջէ համայնքային ներկայացուցչութիւն համեմատականի զուգահեռ:

Մուսթաքպալ հոսանքը, իր կողմէ, այնքան ալ կողմնակից չէ համեմատականին:

Լիբանանեան Ուժեր եւ Փաղանգաւոր կուսակցութիւնները կ՛առաջարկեն համեմատական եւ մեծամասնական օրէնքի ձեւանիշ մը:

Կարգ մը կուսակցութիւններ օրակարգի վրայ կը բերեն այն փաստը, որ Թաէֆի համաձայնագիրը համեմատական օրէնք մը չէ նկատուած:

Հիմա դուն ըսէ, սիրելի ընթերցող, երեսփոխանական ընտրութիւնները իրենց ժամանակին պիտի կատարուի՞ն…:

Միայն Աստուած գիտէ:

*ԿԱՐԻՆԷ ԱՒԱԳԵԱՆ*

ՀՀ Սփիւռքի նախարարութեան կազմակերպած «Հայրենադարձներու հաւաք» ձեռնարկին մասնակցող մեր հայրենակիցներէն շատերը, հաստատուելով Հայրենիքի մէջ,  կրցած են աշխատանք գտնել, յարմարիլ նոր միջավայրին, ձեռք բերել նոր ընկերներ, լիարժէքօրէն մասնակցիլ Հայրենիքի տնտեսութեան ու մշակութային կեանքի զարգացման աշխատանքներուն: Անոնցմէ մէկուն` սրտաբան Ճորճ Բարսեղեանի հետ,  զրոյց  ունեցայ «Հայերն այսօր»-ի համար, որուն ընթացքին, այս  քանիերորդ անգամ ըլլալով, համոզուեցայ, որ աշխարհի տարբեր ծագերու մէջ ապրող մեր հայրենակիցները ապրած ու կ’ապրին  Հայրենիքով, իսկ Հայրենիքի մէջ հաստատուելով` կը դառնան  անոր սիւներէն, կամարներէն մէկը:

-Պարո՛ն Բարսեղեան, ե՞րբ բռնած էք տունդարձի ճամբան:

-2012-ին եկած եմ` Սուրիոյ մէջ ծաւալած պատերազմական գործողութիւններուն պատճառով: Ընտանիքիս հետ  եկած եմ` ես, տիկինս, երկու աղջիկներս. մեծ աղջիկս`  Նարէն, 17 տարեկան է, տակաւին դպրոց կը յաճախէ, կը պատրաստուի ընդունուիլ Կինոյի եւ թատրոնի ինստիտուտ, փոքր աղջիկս` Մեղրին, 14 տարեկան է: Հայրենիքի մէջ ենք, եւ ատիկա արդէն մեզի համար մեծ ձեռքբերում է: Ես աշխատանք ունիմ. իմ մասնագիտութեամբ  կ’աշխատիմ «Նայիրի» բժշկական կեդրոնին մէջ` որպէս սրտաբան:

-Հայաստանի մէջ ստացած էք բժշկական բարձրագոյն կրթութիւն:

-Այո՛: 1984 թուականին ընդունուած եմ Հերացիի անուան բժշկական համալսարան, աւարտած եմ 1991-ին, որմէ յետոյ, մինչեւ 1996 թուական, մասնագիտացած եմ `որպէս բժիշկ- սրտաբան: Ուսումս աւարտելէ յետոյ մեկնեցայ Սուրիա, յանձնեցի քննութիւնները, բացի սեփական Clinic եւ աշխատանքի անցայ:

-Պարո՛ն Բարսեղեան, եթէ չըլլար սուրիական պատերազմը, օր մը Հայաստանի մէջ  պիտի հաստատուէի՞ք:

-Հայաստան գալու ծրագիր կար, անշու՛շտ.  նոյնիսկ  տարածք մը գնելու, տուն  կառուցելու, գնելու մտադրութիւն ունէի, սակայն սուրիական պատերազմը այս որոշումը  արագացուց: Եթէ Սուրիոյ խնդիրը չըլլար ալ, միեւնոյնն է, մենք պիտի տեղափոխուէինք Հայաստան, եւ ես դարձեալ այստեղ կ’ըլլայի` աւելի լաւ պայմաններով: Ես միշտ տրամադրուած եղած եմ` բռնելու տունդարձի ճամբան: Շատ գոհ եմ, ուրախ` մեր կայացուցած որոշման համար: Դամասկոսի իմ տունս,   բնական վիճակի մէջ է, միշտ ալ կրնամ երթալ ու գալ:

-Որպէս սուրիացի, աշխարհագրական այդ տարածքը տնօրինողներէն, բնակիչներէն մէկը, որպէս կրթուած մարդ` ի՞նչ կը կարծէք, սուրիական պատերազմը արդեօք վերջնականապէս աւարտա՞ծ է, թէ պարզապէս ժամանակաւոր, խաբուսիկ խաղաղութիւն է:

-Սկզբունքօրէն, պատերազմը որքան ալ երկար ըլլայ, այնուամենայնիւ, ժամանակաւոր է: Խաղաղութիւնն է, որ հիմնականն է, մնացեալը ժամանակաւոր է. հետեւաբար, փիլիսոփայական այս մտքերէն ելլելով, պատերազմը անպայման  վերջ ունի` կամ այսօր, կամ ալ `վաղը: Ես կը կարծեմ, որ խաղաղութիւնը արդէն ընթացքի մէջ է Սուրիոյ մէջ եւ, ժամանակաւոր բնոյթ չի կրեր: Ուրիշ հարց է, որ սկսած  որեւէ պատերազմ կրնայ  աւարտիլ պահի եւ ժամի ճշգրտութեամբ,  բան մը, որ Սուրիոյ չի վերաբերիր. Սուրիոյ պատերազմի աւարտը պահի եւ ժամի ճշգրտութիւն չի կրնար ունենալ.  այդ մէկը մարող ալիքներու սկզբունքով  կրնայ ըլլալ, աստիճանաբար:

– Եւ իմ աւանդական հարցս` պարո՛ն  Ճորճ, ի՞նչ է Ձեզի համար Հայրենիքը…

-Հայրենիքն այն է, ուր ինքզինքդ  հիւր չես զգար. սփիւռքահայուն համար Հայրենիքը միշտ ալ մեծ արժէք  եղած է, միշտ` եռաձայն, բայց կայ երկու տեսակի հայրենասիրութիւն` այն, որ դուն կ’ապրիս Հայրենիքի մէջ եւ այն, որ հեռուէն կը սիրես Հայրենիքդ: Իմ տեսակիս համար  ապրելու լաւագոյն վայրը` իր լաւով ու վատով, իր թերութիւններով ու արժանիքներով, սա՛ է, Հայաստա՛նն  է: Բախտաւորութիւ՛ն է Հայրենիքի մէջ ապրիլը:

-Շնորհակալութիւ՛ն յարգելի հայրենակից. շնորհակալութիւ՛ն  քու նուիրումիդ, քու ջերմ խօսքերուդ, քու անկեղծութեանդ համար: Ծննդավայրը կորսնցուցած,  կամ ալ՝  հեռուն ձգած  հայ մարդը, անոր սերունդները,  հարիւրաւոր տարիներ հոգեւոր ու նիւթական արժէքներ   ստեղծելով  այլոց  համար, շէնացնելով  օտարի հողը,  կը վերադառնան  ու պիտի վերադառնան Հայրենիք` միացեալ ուժերով հզօրացնելու Արարիչի նախաստեղծ լեռնաշխարհը:

«Հայերն Այսօր»

*ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ*

Ընկերային համացանցի վրայ կարգ մը լիբանանցիներ մեծ աղմուկ հանեցին՝ բողոքելով Ֆարայա Մզար պանդոկի Ռէֆիւճ ճաշարանին մէջ ծոթրինով (զաաթար) հացի գինին համար: Ըստ հրապարակուածին այնտեղ հրամցուած ծոթրինով հացին գինն է 10,000 լիբանանեան ոսկի։ Այս երեւոյթին համար անարդարօրէն կ’այպանէ մինչեւ իսկ զբօսաշրջիկութեան նախարարութիւնը:

Գաւաթ մը ջուրի մէջ այսքան փոթորիկ հանողներուն մեծամասնութիւնը անշուշտ ո՛չ այցելած են տուեալ ճաշարանը, ոչ ալ այցելելու միտք ունին եւ որովհետեւ բամբասանքի վրայ տուրք չկայ, հասկցող չհասկցող սկսած է փիլիսոփայել այս նիւթին շուրջ:

Ազատ տնտեսութեամբ երկրի մը մէջ իմ կարծիքով վերոյիշեալ ճաշարանը ազատ է ուզած սակագինը դնելու՝ մինչեւ այն ատեն, որ ան յաճախորդը չի խաբեր կամ անակնկալի չի բերեր եւ իր հրամցուցածին սակագինը յստակօրէն նշած է իր ճաշացուցակին (menu) վրայ։ Յաճախորդը իր ազատ կամքով մուտք կը գործէ նշեալ ճաշարանը եւ իր կամքով կ’ապսպրէ կամ չ’ապսպրեր տուեալ ճաշատեսակը: Գանգատողները նաեւ ունին այլընտրանքը անշուշտ եւ ազատ են իրենց տան կամ պանդոկին կից գտնուող որեւէ փուռէ ծոթրինով հաց գնելու՝ տասնապատիկ նուազ գինով…:

Ցաւալին այն է, սակայն, որ նմանօրինակ աղմուկի մը չհանդիպեցայ տակաւին, երբ Լիբանանի մէջ, անցնող միայն քանի մը շաբթուան ընթացքին, պենզինի սակագինի արագ աճ արձանագրուեցաւ՝ 19, 000 լ.ո. սահմաններէն բարձրանալով 24,000 լ.ո.։

Հիմա դուն ըսէ, սիրելի ընթերցող, ի բացակայութիւն փոխադրական միջոցի տարբերակին, ո՞ր մէկը մեր առօրեայ անձնական պիւտճէին կամ երկրի զբօսաշրջիկութեան վնաս կը հասցնէ՝ Ֆարայա Մզար Ինթէրքոնթինէնդալ Պանդոկի մէկ ճաշարանին սակագի՞նը, թէ մեր հանապազօրեայ «հացը» հանդիսացող վառելանիւթը…:

Մինչեւ ե՞րբ լիբանանցին պիտի մնայ այսքան մակերեսային եւ կեդրոնանայ բամբասանքի վրայ, փոխան՝ շինիչ եւ օգտակար քննադատութեան եւ իրաւ փոփոխութեան կամ բարեկարգումի…

*ՀԱՄՕ ՄՈՍԿՈՖԵԱՆ*

Այս յօդուածին ընկերակցող նկարը աւելի քան խորհրդանշական է: Հայրենիքի հանդէպ սէրը, Հայ Դատի հանդէպ անոնց ունեցած հաւատարմութիւնը, Հայ Ազգային-Ազատագրական Պայքարի նուիրուածութիւնը, Արցախը, Հայրենադարձութիւնը եւ վերջապէս՝ Հայոց Բանակի տօնը միացուցած է միեւնոյն գաղափարին համար սակայն ատենին տարբեր ու մրցակից ճակատներու վրայ կռուող քաջ տղաք: Լիբանանահայ տղաք՝ Լիբանանի «Զարթօնք» օրաթերթի գլխաւոր խմբագիրին հետ:

Խմբ.

Տարիներու «ընդմիջումէ» ետք, իրենց կեանքն ու հայրենասէր ուղին Մայր Հայրենիքի հողին վրայ մշտապէս կերտող հայ ազգային ազատագրական պայքարի նուիրեալ հերոսները Հայոց Բանակի Տօնին առիթով ՀՀ Սփիւռքի Նախարարութեան Երախտագիտութեան մետալով պարգեւատրուեցան ՀՀ Սփիւռքի  նախարար Տիկ. Հրանուշ Յակոբեանի կողմէ:

Իրենց կեանքն ու երիտասարդութիւնը օտարերկրեայ բանտերու եւ կալանավայրերու մէջ անցուցած, ապա յանուն Արցախի, Մայր հայրենիքի ազատագրութեան եւ անկախութեան ամրապնդման մէջ իրենց արժանի աւանդն ունեցան առայժմ շքանշանակիր հետեւեալ հայորդիները՝ Անդրանիկ Պօղոսեան, Մարտիրոս Ժամկոչեանին, Սիմոն Գաֆալեանին, Վազգէն Սիսլեանին, Հարմիկ Յովսէփեանին, Հրանդ Աշճեանին, Շահէ Աճեմեանին եւ Անդրանիկ Չաւուշեան:

Այս իւրայատուկ նկարին մէջ երեւցողները Լիբանանահայ  տղաքն են լուսանկարուած Պէյրութի «Զարթօնք» օրաթերթի գլխաւոր խմբագիր Սեւակ Յակոբեանի հետ:

Հարմիկ Յովսէփեան. որպէս Շուշիի առանձնակի ջոկատի ազատամարտիկ, մասնակցած է Արցախի ազատագրութեան բազմաթիւ մարտերուն, նաեւ իր ռազմավարական կարեւոր նպաստը բերած է ապրիլեան պատերազմի օրհասական օրերուն: Պարգեւատրուած է ՀՀ նախագահի յատուկ շքանշանով եւս:

Վազգէն Սիսլեան. Հայաստանի Ազատագրութեան Հայ Գաղտնի Բանակի (ԱՍԱԼԱ) ազատամարտիկ է, վիրաւորուած եւ շուրջ 8 տարի բանտարկուած է Փարիզի թրքական դեսպանութեան դէմ 1981-ի «Վան» գործողութեան համար (Գէորգ Կիւզէլեանի, Արամ Պասմաճեան նահատակի եւ Յակոբ Ճուլֆայեանի հետ): Իր կեանքը նուիրած է Մայր Հայրենիքի եւ Արցախի պաշտպանութեան, անկախութեան ամրապնդման համար:

Մարտիրոս Ժամկոչեան.  Հայաստանի Ազատագրութեան Հայ Գաղտնի Բանակի (ԱՍԱԼԱ) երբեմնի ազատամարտիկն է: Երկար տարիներ, իր  երիտասարդութիւնը անցուցած է Զուիցերիոյ բանտերուն մէջ, շան սատակ ընելու համար Քենան Էվրէնեան բռնատիրութեան կամակատար թուրք դիւանագէտը:

Ապա, Պէյրութ ծնած այս հերոսը, իր պայքարի կեանքը շարունակեց արցախեան մարտադաշտերուն վրայ որպէս Մօնթէ Մելքոնեանի զինակիցը: Վերջինիս նահատակութենէն ետք, կը դառնայ նահատակ Սպարապետ Վազգէն Սարգսեանի գրասենեակի տնօրէնը, օգնականը: Այժմ կը ծառայէ ՀՀ Պաշտպանութեան նախարարութեան մէջ, ականազերծման միջազգային կազմակերպութիւններու հետ համագործակցաբար:

Անդրանիկ Պօղոսեան. Հայ Դատի Արդարութեան Մարտիկներու ազատամարտիկ է: Ան ծանր վիրաւորուելով հաշմանդամ դարձած է, Պելկրատի մէջ, թրքական դեսպանութեան դէմ գործողութեան ընթացքին: Ազատած է Սերպիոյ նախագահ Միլոսովիչի միջամտութեամբ: Տեղափոխուած է Մայր հայրենիք եւ իր թանկագին նպաստը բերած է Հայաստանի եւ Արցախի ազատութեան եւ պետականութեան ամրապնդման համար:

Պարգեւատրման արարողութեան ներկայ եղած է նաեւ «Զարթօնք»-ի խմբագրապետ ընկ. Սեւակ Յակոբեան, քաղաքամայր Երեւանի մէջ, ՌԱԿ-ի եւ 80 ամեայ «զառամեալ» բայց յաւերժ երիտասարդ մեր թերթին անունով շնորհաւորելու լիբանանահայ պանծալի հերոսները:

Կեցցէ Հայոց Բանակը: Շնորհաւոր իր Տօնը: