ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ
Հայերս շատ մը բաներու մէջ չափազանցութեան եւ ծայրայեղութեան երթալու վարուելակերպով ալ կը յատկանշուինք: Համաձա՞յն ես, սիրելի՛ ընթերցող:
Օրինակներ շատ ունիմ, սակայն սիւնակս նեղ է: Հայոց Ցեղասպանութեան 100-ամեակին որդեգրուած խորհրդանիշը Անմոռուկն էր: Կը յիշե՞ս, սիրելի՛ս: Է՜հ, ես այդ Անմոռուկը, իր տեղին գործածութենէն բացի, տեսայ գրեթէ ամէն բանի վրայ, ինչպէս՝ փողկապի, թաշկինակի եւ կօշիկի…
Հիմա այս ալ տեսայ (տես նկարը՝ Մեր Երկրի Կաթը): Բաւական նորարար եւ ստեղծագործ (creative) մօտեցում: «Ո՛չ» մի՛ ըսեր: Հեղինակն ու պատուիրատուն (որ վստահ չեմ մարմնի ո՛ր մասով կը մտածեն) կարծես հերիք չէ, որ մտայղացեր են, գործադրեր են ալ փողոցներու ցուցատախտակներուն վրայ…
Նկարը անյստակ է, սակայն կը յուսամ, որ կովին հագցուած հայկական այս տարազին գլխարկին կամ ճակատին մետաղադրամները Մեծն Տիգրանի ոսկեդրամներու պատճէնով չեն, կամ յաջորդին այս կովը ուզանդարա պարողի կերպարով չի յայտնուիր, այլ գովազդի մը մէջ…:
Այս ալ տեսանք, սիրելի՛ս:
«Ապրեն մեր Կովերը»:
