*Շահէ Եպս. Փանոսեան*
Առաջնորդ Լիբանանի Հայոց Թեմին
Ահաւասիկ, մեր աշակերտութեան ստեղծած խանդավառ եռուզեռով, հայ դպրոցէն ներս դարձեալ սկիզբ կ’առնէ կրթական նոր տարեշրջան մը, զոր սրտովին կ’ողջունենք, լուսա-ւոր իրագործումներու սպասումով։
Այս առիթով, նախ պարտք կը համարենք մեր երախտիքը յայտնելու հայեցի դաստիարա-կութեան սրբազան գործի բոլոր նուիրեալներուն, որոնք Լիբանանահայ մեր կեանքէն ներս հայ դպրոցը առաջնորդեցին դէպի վերելք։
Կրթական նոր տարեմուտին առիթով, պարտք կը համարենք նաեւ յիշեցնելու մեր ժողովուրդին, որ առանց հայ դպրոցի արդիւնքին, կարելի չէ խօսիլ Լիբանանահայ կեանքի մասին։ Առանց հայ դպրոցի վաստակին, կարելի չէ նաեւ ակնկալել ազգային դիմագիծ ունեցող Սփիւռք մը, որ մեր դպրոցներու ջրտուքով, կը շարունակէ մնալ սեփական նկարագիր ունեցող միջավայր։
Անկասկած, Սփիւռքի տարածքին, մարտահրաւէր է մեր ժողովուրդին կեանքը եւ այդ մարտահրաւէրին մէջ, միշտ տիրականօրէն ներկայ են եղած մեր դպրոցները, որոնք անընդմիջաբար, ազգային արժէքներու ջրտուքով, հայօրէն ապրելու կամք ներարկած են մեր ժողովուրդի զաւակներուն։ Այո՛, դժուար են մեր ժողովուրդին վիճակուած կեանքի պայմանները, սակայն ահաւասիկ, շնորհիւ մեր ժողովուրդի գիտակից կեցուածքին, տոկացած ենք հազարամեակներ եւ անկասկած, հայ դպրոցին ջամբած արժէքներով ու ազգային հաւատարմութեամբ, պիտի շարունակենք նաեւ մնալ կանգուն ու անխախտ։
Վստահաբար, 2017-2018 կրթական տարեշրջանը մեզի կը ներկայանայ բոլորովին տարբեր պայմաններով։ Յայտնապէս, այսուհետեւ, չկան նախորդ սերունդներու կողմէ մեր եկեղեցիներուն կողքին կառուցուած մեր թաղային վարժարանները, որոնք տասնամեակներ շարունակ, ազգային հեռատեսութեամբ, մեր հաւաքականութեան ինքնութիւնը կերտեցին։ Այո՛, այսուհետեւ չկան մեզի ծանօթ մեր թաղային դպրոցները. սակայն, անկասկած կայ լիբանանահայ մեր կեանքէն ներս հայեցի կրթութեան առաքելութիւնը շարունակելու հրամայականը, եւ մանաւանդ կայ հայ դպրոցին սրբազան աւանդը նորոգելու եւ զարգա-ցընելու նոր հանգրուան։
Մենք ոչ միայն պարտինք հայ դպրոցը պահել ու պաշտպանել, այլեւ մեր ճիգը աւելցնելով հայ դպրոցին ունեցած շուրջ մէկ դարու շքեղ վաստակին վրայ, պարտաւոր ենք հայ դպրոցով մեր ինքնութիւնը նորոգել ու գալիք օրերու հրամայականով, նաեւ վաղուան մեր կեանքը ծրագրել։
2017-2018 կրթական վերամուտին առիթով, բնականաբար, մեզի համար ուրախութեան մասնաւոր առիթ է սրտովին ողջունել փակուող մեր վարժարաններուն տեղ, Պուրճ Համմուտի հայադրոշմ միջավայրէն ներս իր դռները մեր ժողովուրդին դիմաց լայնօրէն բացող Ազգային Միացեալ Վարժարանը, որ այսօր, իր երդիքին տակ խմբելով մեր վարժարաններու աշակերտութիւնը, արդէն իսկ քաղցրութեամբ կը ժպտի մեր զաւակներուն։
Անկասկած, Ազգային Միացեալ Վարժարանը, կառուցուած Ազգային Առաջնորդարանին միջոցներով, Լիբանանահայ մեր կեանքի պայմաններէն թելադրուած յախուռն իրագործում մըն է։ Կրթական այս համալիրը կառուցուեցաւ, գլխաւորաբար պատուելու համար հայ դպրոցը եւ մեր նոր սերունդի կեանքէն ներս ստեղծելու համար ժամանակակից բարենպաստ ուսումնառութեան պայմաններ։ Հետեւաբար, կրթական այս նոր հիմնարկէն ներս ի գործ դրուած ամէն ճիգ, նախ պէտք է պատիւ բերէ հայ դպրոցին, ու միաժամանակ նորոգէ ազգային, մշակութային, բարոյական ու հոգեւոր այն բոլոր արժէքները, որոնք հայ դպրոցի վաստակով հաստատուեցան մեր ժողովուրդի կեանքէն ներս։
Նոր դպրոցը ոչ միայն լիովին պէտք է փոխարինէ փակուող թաղային մեր վարժարանները, այլեւ նոր որակ տայ հայեցի դաստիարակութեան գործին, մեր շրջապատին բերէ նոր խանդ ու եռանդ եւ գալիքի ժամանակներուն համար եւս գոյացնելով նոր աւանդ, մեր դիմաց բանայ նոր ուղիներ։
Բարի եւ անսայթաք երթ կը մաղթենք Ազգ. Միացեալ Վարժարանին եւ մեր սպասումն է, որ բոլորուելով անոր շուրջ, մենք կը յաջողինք մեր նուիրումովն ու աշխատանքովը անոր գործունէութիւնը վերածել ոգեւորութեան նոր մեկնակէտի, որպէսզի նոր դպրոցով, մեր ժողովուրդի կեանքէն ներս գծագրուին նաեւ նոր տեսիլքներ։
Անկասկած, մեր զաւակներուն հայեցի դաստիարակութիւնը այսօր ալ մարտահրաւէր է բոլորիս համար։ Արդարեւ, հակառակ մեր ինքնութեան ի խնդիր ի գործ դրած մեր ճիգերուն, տակաւին պարտաւոր ենք յարատեւօրէն պայքարիլ եւ այդ պայքարին մէջ, առաւելաբար ապաւինած ենք մեր դպրոցներուն, որոնք խարսխուած մեր ազգային դարաւոր արժէքներուն վրայ, այսուհետեւ պէտք է նաեւ խօսին նոր լեզուով ու ծրագրեն նոր ոճով, որպէսզի նաեւ լսելի դառնան բոլոր անոնց, որոնք բացակայ են հայ դպրոցէն եւ որոնց թիւն ալ ամէն օր կ’աւելնայ։ Այո՛, այսուհետեւ պարտաւոր ենք հայ դպրոցով հայութենէ հեռացած անձերուն դիմաց եւս պատրաստել վերադաձի ճամբան. եւ այդ նուիրական աշխատանքին համար, հայ դպրոցը կարիքը ունի դրական մտքի ու գիտակից կեցուածքի տէր մարդոց, որոնք պիտի կարենան հայ կրթութեան սրբազան աւանդը վերածել ոգեւորութեան նոր հանգրուանի, անով հաւաքելու ու վերախմբելու համար ցան ու ցրիւ պայմաններու մէջ ապրող մեր զաւակները ու անով կերտելու համար մեր ժողովուրդին վաղուան կեանքը։
Մեր վարժարանները կը պատկանին մեր ժողովուրդի ամբողջութեան եւ հետեւաբար, վերամուտի առիթով կոչ կ’ուղղենք բոլորին, որ նորոգուելու ցանկութեամբ ու դէպի նոր վերելք երթալու տենչով, բոլորուինք մեր վարժարաններուն շուրջ, գուրգուրանք անոնց վրայ եւ մեր նուիրումով անոնց աշխատանքը վերածենք խանդավառ երթի։
Կ’աղօթենք, որ ամենաբարին Աստուած օրհնէ մեր դպրոցները, որպէսզի հաստատաքայլ գնացքով, անոնք նուաճեն նոր բարձունքներ։
