Ս. ԱՐՄԷՆ
Էիք ինծի նուագարան,
Երգ ու ծնծղայ, մթնոլորտ ջերմ.
Ինչպէ՞ս առանց ձեզի նուագեմ…
Երգեմ միայն շրթունքներո՞վ,
Թէ՛ աչքերով արցունքոտած՝
Երկտո՞ղ գրեմ հեռուէն հեռու
Յիշատակի թուղթի վրայ,
Ոչ թէ կապուինք հեռաձայնով.
Սակայն յոյսս դեռ չեմ կտրած
Ոչ ալ պիտի հեռանայ ան
Մօտ է Աստուած:
Միշտ յուսալով ու նորոգուա՛ծ
Թէկուզ քիչ մը աչքերով թաց
Ինչպէս աշնան, որ պիտի ետ
Վերադառնայ պայծառացած,
Ժպիտով բաց…
Օ՛ն ուրեմն օրը ապրինք
Լուսաւորուած ծառի նման
Զոր Կաղանդին՝ ողջ Աշխարհին
Կ’աւետէ յոյս անմահական.
Եւ ամէ՛ն օր Կաղանդ ապրինք՝
Ապագայի յոյսով վառուած,
Որ օրերու թաւալքին մէջ
Չ’իյնանք պարտուած:
Այս է միայն ինչ որ ունիմ
Եւ ասով եմ հարուստ այնքա՜ն
Դեռ ինչ կ’ուզեմ ինծի տրուած…
Այս է, այո, միմիայն այս
Ու այսքանով՝ բաւարարուած:
Շնորհակալ եմ քեզ, Աստուած…:
