Յունիսի 19-ին Հայաստանեայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին նշեց Կաթողիկէ Սուրբ Էջմիածնի տօնը:
Բերկրաշատ օրուայ առիթով Մայր Աթոռ Սուրբ էջմիածնի միաբանութիւնը, Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Երկրորդ Ծայրագոյն Պատրիարք եւ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի գլխաւորութեամբ, Պատարագի սրբազան արարողութեանը մասնակցեց Սուրբ Գայանէ վանքում: Պատարագիչն էր Մայր Աթոռի լուսարարապետ Գերաշնորհ Տ․ Մուշեղ եպիսկոպոս Բաբայեանը:
Սուրբ Պատարագին ներկայ էին Մայր Աթոռի տարբեր կառոյցներում պաշտօնավարող եպիսկոպոսներ, Հայաստանեան թեմերի առաջնորդներ եւ բազմաթիւ ուխտաւոր հայորդիներ:
Սրբազան Հայրը, անդրադառնալով տոնի խորհրդին, ընդգծեց, որ այս սուրբ եկեղեցու կամարների ներքոյ մէկտեղուած հաւատաւոր ժողովուրդն այստեղ է, որպէսզի Սուրբ Էջմիածնով զօրանայ, վկայի իր հաւատքի զօրութեան մասին, վերանորոգի իր սուրբ հայրերի կապած ուխտը Քրիստոսի հետ ու հաստատի հաւատարմութիւնն առ Միածնաէջ Սուրբ Աթոռն Ամենայն Հայոց:
«Մեր ազգն իր հայեացքն ուղղեց դէպի Միածինը, եւ Միածինն իջաւ եւ ուռամբ նշեց վայրը, որտեղ պէտք է վեր խոյանայ Իր աղօթքի տունը, ուր, հաստատուեց քահանայապետական աթոռը, որտեղից դարէր շարունակ հաւատացեալ հայի սիրտը, հայի ստեղծագործ միտքը, հայի ազնիւ եւ զօրաւոր կամքը սնւում եւ ամրանում է:
Տեսիլքով ծնունդ առաւ 1719-ամեայ Սուրբ Էջմիածինը եւ առաքելապատիւ հայրապետի ու բարեպաշտ արքայի ջանքերով քարեղէն մարմին զգեցաւ: Պատկառելի հնութեամբ, տեսլական սկզբնաւորութեամբ, հայ ժողովրդի կեանքում ունեցած ազգային-եկեղեցական եւ մշակութային պատմական դերով հայ ժողովրդի ամենանուիրական համազգային ուխտավայրն է Մայր Տաճարը: Նրա իւրաքանչիւր քարը մեր սուրբ հաւատքի վկան է, որով հիւսուել է մեր պատմութիւնը, որի վրայ հաստատուել է մեր ազգը: Լուռ թուացող քարերը կենդանի են ու խօսում են մեզ հետ դարերի խորքից, իսկ մեր աղօթքներն էլ լսում են, որպէսզի գալիք դարերին պատմեն:
Սրբավայրերի, պատմական խաչքարերի մի աշխարհ է մեր հայրենիքը, որտեղ իւրաքանչիւր կտոր հողի, քարի, ժայռի վրայ հեղուած արեամբ յաւէրժացել է հայ ժողովրդի մտքի, հոգու, սրտի, ձեռքի շնորհների գեղեցկութիւնն ու քաղցրութիւնը: Մեր նախնիներն ի գին իրենց կեանքի ազգային հպարտութեան ամենամաքուր զգացմունքներով աչքի լոյսի պէս պահել ու պահպանել են Սուրբ Էջմիածինը` որպէս նշխար, որպէս նուիրական մասունք, որպէս աղբիւր լոյսի եւ յոյսի, որպէս տեսիլք լուսաւոր գալիքի»,- ասաց Մուշեղ եպիսկոպոսը` յորդորելով հաւատացեալ հայորդիներին աներկիւղ ու զօրաւոր կամքով պահել մեզ յանձնուած այս սրբազան աւանդը եւ ուխտել հաւատարիմ մնալ նրա պատգամին` սիրել զԱստուած, սիրել մայր եկեղեցին ու հայրենիքը, կեանք տալ վասն հաւատոյ եւ հայրենեաց:
Մայր Աթոռի լուսարարապետն իր քարոզում նաեւ հաստատեց․ «էջմիածնին ու Լուսաւորչի Սուրբ Աջին կապուելով է, որ հայը մնաց հայ, շարունակեց արարել, եւ բիբլիական Արարատի ստորոտին յաղթանակ տօնելով` վերստեղծեց իր առաջին հանրապետութիւնը, որի յետնորդներն ենք մենք: Աներկբայ է, որ այսօր կանք Սուրբ Էջմիածնով: Անսասան է Էջմիածինը, անսասան է ազգը հայոց: Արդ, ազգովի գլուխ խոնարհենք այս միակ, համազգային, յաւիտենական եւ յաւէրժական սուրբ հաստատութեան վեհութեան առաջ: Փառք տանք Աստծուն, որ այսօր էլ Հայ Եկեղեցին շարունակում է դէպի յաւիտենականութիւն ուղղորդող իր Աստուածահիմն առաքելութիւնը ճիշտ նոյն կերպ եւ նոյն վայրում, ինչպիսին էր չորրորդ դարում»:
Վերջում Մուշեղ Սրբազանը մաղթեց, որ հաւատաւոր ժողովրդի սրտից բխած աղօթքը լսելի լինի Աստծուն` երկար կեանք պարգեւելով Հայոց Հայրապետին, եւ Քրիստոս անսասանութեան մէջ պահի Իր իսկ հիմնած Մայր Աթոռը, որպէսզի խաղաղութեան ու բիւր օրհնութիւնների ներքոյ շարունակի ապրել հայոց ազգը եւ Հայաստանեայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին:
Սուրբ Պատարագի աւարտին, Ամենայն Հայոց Հայրապետի հանդիսապետութեամբ, կատարուեց Սուրբ Էջմիածնի մաղթանք:
Ներկայ հաւատացեալ ժողովուրդը եւ եկեղեցականաց դասն աղօթք բարձրացրեցին առ Աստուած Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի շէնացման, պայծառութեան, անսասանութեան եւ իր սրբազան առաքելութեան յարատեւութեան համար:
