Սուրէն Սարգիս Սաֆարեան (21 Օգոստոս 1923, Պաքու, ԱԽՍՀ, Անդրկովկասի Խորհրդային Սոցիալիստական Դաշնային Հանրապետութիւն, ԽՍՀՄ – 22 Ապրիլ 1988, Երեւան, ՀԽՍՀ, ԽՍՀՄ), նկարիչ, ՀԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ (1977)։
1942 թուականին աւարտած է Երեւանի գեղարուեստի ուսումնարանը, 1952 թուականին՝ Երեւանի գեղարուեստի հիմնարկը։ 1962 թուականէն դասաւանդած է ԵԳԹԻ-ի մէջ, փրոֆէսոր` 1978 թուականէն։
1969-1982 եղած է Հայաստանի նկարիչներու միութեան նախագահ։
Ստեղծագործական գործունէութիւն
Առաջին շրջանի գործերը կրած են Հայրենական պատերազմի մասնակից նկարիչի վերյուշ-տպաւորութիւններու կնիքը («Հայրենի մեղեդիներ», 1956)։ Պատերազմի թեման արտայայտուած է Սաֆարեանի ստեղծագործական կեանքի տարբեր շրջաններուն («Ազատարարները», 1960, «1945 թուականի գարնանը», 1964, նշուած երեք աշխատանքի համար պարգեւատրուած է Վ. Կրեքովի անուան արծաթէ մետալով, 1971, «Կռունկներ», 1979)։ 1960-ական թուականներու վերջերէն աւելի յաճախ անդրադարձած է մարդու եւ ժամանակի, ընդհանրապէս հայ ժողովուրդի պատմական ճակատագրի թեմային՝ «Յանուն գալիքի» (1960), «Սայաթ Նովա» (1963), «Տաթեւի ողբերգութիւնը» (1967), «Լեռների պարը» (1972), «Հինաւուրց յուշարձաններ» (1973), «Եռանկիւնի նամակներ» (1980)։
Սաֆարեանի գործերուն բնորոշ են քաղաքացիական շունչը, բանաստեղծական նուրբ քնարականութիւնը՝ համակուած նկարչական ձեւերու եւ գունաշարի յուզաարտայայտչական տարրերով։ Ստեղծած է նաեւ դիմանկարներ, բնանկարներ, արտասահմանեան ճանապարհորդութիւններու թեմաներով գեղանկարչական եւ գծանկարչական գործեր, կատարած գիրքերու ձեւաւորումներ։
Դիմանկարներ՝
«Եղիշէ Չարենց», 1959, «Ձկնորս Արշակը», 1960, «Ինքնանկար», 1979, «Պարտիզպան Մանուկեանը», 1966, «Գարուն», 1969
Բնանկարներ՝
«Չինար», 1963, «Արարատը գարնանը», 1971, 1979, «Արարատից այն կողմ», 1988
Իր գործերէն կը պահուին Հայաստանի ազգային պատկերասրահին, Մոսկուայի Թրեթիակովեան պատկերասրահին եւ Արեւելքի ժողովուրդներու արուեստի թանգարանին մէջ։