*ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ*
Նկարը յատկանշականօրէն ցոյց կու տայ երկու ժամանակաշրջաններ: Վերինը՝ 21-րդ դարու սկիզբը: Վարինը՝ 20-րդ:
Տարբերութիւնը հետաքրքրական է չէ՞: Առարկայական ըլլալու համար կ’ուզեմ անձնական համոզումով հաստատել, թէ կարելի չէ մին այպանել իսկ միւսը՝ գովել: Մին մակերեսային որակել մինչ միւսը՝ խորունկ: Կամ մին ոչ դաստիարակչական եւ միւսը՝ զարգացնող:
Ժամանակները փոխուած են: Պէտք է փոխուինք եւ մենք՝ ժամանակի հետ քայլ պահելու, որպէսզի անկէ դուրս չյայտնուինք…: Արհեստագիտութիւնը ունի իր առաւելութիւնները: Աւելի արագ է: Աւելի դիւրամատչելի: Զարգացում եւ յառաջդիմութիւն ալ կը պարգեւէ անշուշտ՝ նայած գործածութեան ձեւին:
Երկա՜ր կարելի է վիճիլ ու հակասական թէզեր առաջ մղել, թէ ո՞րն է լաւը եւ ո՞րն է գէշը: Սակայն մէկ բան յստակ է՝ տեղեկատուութեան աշխարհի մէջ արհեստագիտութեան յաղթարշաւը պիտի շարունակէ տողանցել տպագիրի մահերգին ռիթմով, որուն դէմ դնելը կարծեմ աւելի քան անկարելի է…:
Դուն ի՞նչ կ’ըսես սիրելի ընթերցող:
