13 Յունիս 2016-ին, Լիբանանի Հայոց թեմի Ազգային առաջնորդարանի նախաձեռնութեամբ տեղի ունեցաւ ընդունելութիւն մը, Գերմանիոյ Դաշնակցային Հանրապետութեան Պունտեսթակի կողմէ Հայոց Ցեղասպանութեան ճանաչումին առիթով:
Ձեռնարկին ներկայ էին Հայաստանի, Գերմանիոյ եւ Յունաստանի դեսպանները, դիւանագիտական ներկայացուցիչներ, Լիբանանի հայ համայնքի հոգեւոր առաջնորդներ, նախկին եւ ներկայ նախարարներ, երեսփոխաններ, քաղաքական կուսակցութիւններու ներկայացուցիչներ, պետական պաշտօնեաներ, ազգային կառոյցներու եւ միութիւններու ղեկավարներ եւ հայրենակիցներ:
Լիբանանի Հայոց թեմի Ազգային առաջնորդարանի անունով ելոյթ ունեցաւ Սալբի Սիմիթեան, որ շնորհակալութիւն յայտնեց Գերմանիոյ` Հայոց Ցեղասպանութիւնը պաշտօնապէս ճանչնալու համար:
Լիբանանի մօտ Հայաստանի դեսպան Սամուէլ Մկրտիչեան կարեւոր համարեց այսպիսի ձեռնարկի մը կազմակերպումը, որովհետեւ ան առիթ մըն է յայտնելու հայութեան երախտագիտութիւնը Գերմանիոյ՝ անոր խորհրդարանի հայանպաստ որոշումին առընչութեամբ:
Դեսպանը մէջբերեց Գերմանիոյ ղեկավարութեան ուղղուած՝ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսեանի ուղերձը, ուր այս ճանաչումը որակուած էր որպէս պատմական իրադարձութիւն:
Դեսպան Մկրտիչեան իր խօսքին մէջ նաեւ աւելցուց, որ Գերմանիան իր բարձր բարոյական կեցուածքով, ի ցոյց դրաւ 1915 թուականի Հայոց Ցեղասպանութեան յանցագործութեան անժամկէտ բնոյթը, անոր պատմական իրողութեան անհերքելիութիւնը, միջազգային ճանաչումին շարունակականութիւնը եւ Թուրքիոյ ժխտողական քաղաքականութեան դատապարտելիութիւնը: Ան անընդունելի համարեց թրքական իշխանութիւններու կանխատեսելի, սակայն միանշանակ մերժելի արձագանգը եւ գործելաոճը։
Այնուհետեւ ելոյթ ունեցան Պէյրութի Հայ Կաթողիկէ պատրիարքական թեմի օգնական Գէորգ եպս. Ասատուրեանը, ՄԱՀԱԵՄ-ի Կեդրոնական մարմինի ատենապետ վերապատուելի դոկտոր Փոլ Հայտոսթեանը, Լիբանանի Հայոց թեմի առաջնորդ Շահէ եպս. Փանոսեան:
Ձեռնարկի աւարտին ելոյթ ունեցաւ Գերմանիոյ դեսպան Մարթին Հութ, որ շնորհակալութիւն յայտնեց լիբանանահայութեան՝ սոյն գնահատանքի ձեռնարկին համար եւ նշեց, որ իր երկրի այդ քայլը ուղղուած չէր Թուրքիոյ եւ թուրք ժողովուրդին դէմ: Ան շեշտեց սեփական պատմութեան առերեսուելու հրամայականը, 1915-ի իրադարձութիւններուն Գերմանիոյ մեղսակցութեան հանգամանքը, ցեղասպանութիւններու ճանաչումի եւ դատապարտումի կարեւորութիւնը՝ որպէս այդ ծանրագոյն յանցագործութեան կանխումի միջոց, «այլեւս երբեք» կարգախօսով։ Մարթին Հութ վերահաստատեց Գերմանիոյ պատրաստակամութիւնը՝ նպաստելու հայ եւ թուրք ժողովուրդներու երկխօսութեան, որպէսզի ձեռք բերուի հաշտութիւն ապագայ սերունդներու միջեւ ու այլեւս անոնց որդիներու ինքնութիւնը Ցեղասպանութեան զոհի կամ իրագործողի բարդոյթով չ’որոշուի ։
